ကခ်င္ အထူးေဒသ ၁ မွ လန္နေရတံခြန္ (ဧရာ၀တီ)

အပန္းေျဖစခန္းေကာင္း တခုျဖစ္လာမယ့္ ကခ်င္ အထူးေဒသ ၁ မွ လန္နေရတံခြန္

ထြန္းထြန္း|July 9, 2016 

လန္နေရတံခြန္(ဓာတ္ပံု – ထြန္းထြန္း/ဧရာဝတီ)

ကခ်င္ျပည္နယ္ အထူးေဒသ(၁) နယ္ေျမ ဆဒံုးၿမိဳ႕နယ္ခြဲအတြင္း စိမ္းလန္းတ့ဲေတာေတာင္ရႈခင္းေတြၾကား တည္ရိွေနတ့ဲ လန္နေရတံခြန္ (ေဒသခံမ်ားအေခၚ ဆဒံုးေရတံခြန္) ဟာ သဘာဝအတိုင္းလွပေနတ့ဲ အပန္းေျဖေနရာတခု ျဖစ္ပါတယ္။

ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ကေန ကားနဲ႔ေတာင္ေၾကာေပၚကလမ္းအတိုင္း ေမာင္းႏွင္းျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ၁ နာရီခြဲခန္႔အၾကာမွာေတာ့ လန္နေေရတံခြန္ကို ေရာက္ရွိၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ လန္နေေရတံခြန္ဟာ ဝိုင္းေမာ္ၿမိဳ႕နယ္၊ ဆဒံုးၿမိဳ႕နယ္ခြဲ၊ ဆနာေက်းရြာ အုပ္စု၊ အင္ဝမ္ေခါင္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေက်းရြာအပိုင္ထဲမွာ တည္ရိွတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကခ်င္ျပည္နယ္ကေန တရုတ္ျပည္နယ္စပ္အထိ လမ္းေပါက္ေနတ့ဲ ဝိုင္းေမာ္-ကန္ပိုက္တီးလမ္းမႀကီး ေဖာက္လုပ္ခ့ဲစဥ္ လြန္ခ့ဲတ့ဲ ၁၅ ႏွစ္ခန္႔က လန္ဒေရတံခြန္ကို စတင္ေတြ႔ရိွခ့ဲၾကတာျဖစ္တယ္လို႔ ေဒသခံေတြက ေျပာပါတယ္။

(ဓာတ္ပံု – ထြန္းထြန္း/ဧရာဝတီ)

ေရတံခြန္သြားရာလမ္းတေလ်ာက္ ေတာေတာင္သဘာဝအလွေတြကို ျမင္ေတြ႔႔ခံစားႏိုင္ၿပီး ေရတံခြန္ဟာ လမ္းမႀကီးရဲ႕ တဖက္ေတာင္ေၾကာမွာ တည္ရိွတာျဖစ္တ့ဲအတြက္ လြယ္ကူစြာသြားေရာက္လည္ပတ္ႏိုင္ဖို႔ ဟိုယခင္ကတည္းက တည္ရွိေနတဲ့ ဝါးလံုးတံတားေနရာမွာ ႀကိဳးတံတားအသစ္ကို အစားထိုးတည္ေဆာက္ေပးေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။

လန္နေရတံခြန္(ဓာတ္ပံု – ထြန္းထြန္း/ဧရာဝတီ)

ႀကိဳးတံတားသစ္ရဲ႕ဖြင့္ပြဲကို တရားဝင္ဖြင့္လွစ္ျခင္း မျပဳေသးေပမယ့္ ျဖတ္ေက်ာ္ခြင့္ေပးထားတာကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ေရတံခြန္ဝင္ေၾကးကို တရားဝင္သတ္မွတ္ ေကာက္ခံျခင္းမ်ိဳးမရိွေသးေပမယ့္ အထူးေဒသ(၁) အဖြဲ႔က ေရတံခြန္ သန္႔ရွင္း ေရး လုပ္ငန္းအတြက္ဆိုၿပီး တဦးကို က်ပ္ ၅၀၀ ေကာက္ခံတယ္လို႔ ေရတံခြန္ ထိန္းသိမ္းႀကီးၾကပ္ေရးတာဝန္ခံ ဦးလခ်မ္လြမ္ေဒါင္က ေျပာပါတယ္။

ေဒသခံေတြ အဆိုအရေတာ့ လန္နေရတံခြန္ဟာ ၇ ဆင့္ရိွတယ္လို႔ဆိုၾကၿပီး တခ်ိဳးကလည္း ၉ ဆင့္အထိ ရိွတယ္လို႔ ဆိုၾကေပမယ့္ ေရတံခြန္ကို လာေရာက္လည္ပတ္သူေတြအေနနဲ႔ အဆင့္ ၅ ဆင့္ေလာက္သာ ျမင္ေတြ႔ရမွာျဖစ္တယ္လို႔ ဦးလခ်မ္လြမ္ေဒါင္က ဆိုပါတယ္။

ေရတံခြန္အေပၚ တက္ရာလမ္းေၾကာင္းကို သစ္သားေခ်ာင္း၊ ေက်ာက္တံုးေလးမ်ားနဲ႔ ၄ ဆင့္အထိ ျပဳလုပ္ တည္ ေဆာက္ ေပးထားၿပီး လာေရာက္လည္ပတ္သူေတြ အနားယူအပန္းေျဖႏိုင္ဖို႔ ႏွစ္ထပ္ဘန္ဂလိုတခုနဲ႔ သစ္သားတဲမ်ား၊ ခံုတန္းေလးမ်ားကိုလည္း ေဆာက္လုပ္ေပးထားပါေသးတယ္။

လန္နေရတံခြန္(ဓာတ္ပံု – ထြန္းထြန္း/ဧရာဝတီ)

လန္နေရတံခြန္ကို လာေရာက္လည္ပတ္တဲူသူေတြအတြက္ ညအိပ္တည္းခိုစရာ ေနရာမရိွေသးေပမယ့္ စားေသာက္ အပန္းေျဖဖို႔အတြက္ စားေသာက္ဆိုင္ ၅ ဆိုင္ခန္႔ ဖြင့္လွစ္ေရာင္းခ်ေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ ထမင္း၊ဟင္းနဲ႔ ကခ်င္ရိုးရာအစားအစာေတြကို ၀ယ္ယူစားေသာက္ႏိုင္ပါတယ္။

လတ္တေလာက မိုးရာသီကာလေရာက္ေနေတာ့ လန္နေရတံခြန္ကို လာေရာက္လည္ပတ္သူ နည္းပါးေနၿပီး ပြင့္လင္း ရာသီနဲ႔ သႀကၤန္ကာလေတြမွာေတာ့ ေရကစားၾကသူေတြနဲ႔ စည္ကားတယ္လို႔ ေဒသခံေတြက ေျပာပါတယ္။ ရံုးပိတ္ရက္ ေတြမွာေတာ့ လာေရာက္လည္ပတ္သူ ၁၀၀ ခန္႔ ရိွတယ္လို႔ ေဒသခံေတြက ဆိုပါတယ္။

လန္နေရတံခြန္ကို ထိန္းသိမ္းႀကီးၾကပ္ေနၾကတဲ့ အထူးေဒသ (၁) အဖြဲ႔ရဲ႕တာ၀န္ရွိသူေတြက လာေရာက္ လည္ပတ္သူ ေတြ ေဘးအႏၲရာယ္ကင္းစြာနဲ႔ အခ်ိန္မေရြးေရကစားႏိုင္ဖို႔ မၾကာခင္ကာလအတြင္း ေရခ်ိဳးေရကူးရာ ေနရာေတြကို သတ္မွတ္ ေပးဖို႔ စီစဥ္ေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

“ေရတံခြန္ထဲမွာ ေရခ်ိဳး၊ ေရကစားလို႔ရေအာင္ ႏွစ္ေနရာလုပ္ေပးမယ္၊ ေဘးဘက္ေတြ မွာလည္း ပန္ျခံသေဘာမ်ိဳး အပင္ေလးေတြ စိုက္မယ္၊ ဟိုဘက္ဒီဘက္ကူးဖို႔ တံတားလဲ ထိုးေပးဖို႔ရိွတယ္”လို႔ ဦးလခ်မ္လြမ္ေဒါင္က ေျပာပါတယ္။

လန္နေရတံခြန္ကို ခရီးသြားအပန္းေျဖေနရာတခုအျဖစ္ ဖန္တီးေျပာင္းလဲဖို႔ ျပင္ဆင္တ့ဲေနရာမွာ လည္ပတ္သူေတြ တေန႔တာအနားယူအပန္းေျဖႏိုင္ဖို႔ ဘန္ဂလို၊ တည္းခိုခန္းေတြ ထပ္မံတည္ေဆာက္ရမွာ ျဖစ္သလို႔ ေရတံခြန္ေပၚ တက္ရာ လမ္းေတြကိုလည္း သစ္သားတံတားေတြ တည္ေဆာက္ေပးဖို႔ ရိွတယ္လို႔ သူကဆိုပါတယ္။

ေရတံခြန္ကို အဆင့္ျမင့္တင္ဖို႔ တည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းေတြ စတင္မယ့္အခ်ိန္နဲ႔ တည္ေဆာက္ၿပီးစီးမယ့္ အခ်ိန္ကို ေတာ့ ႀကီးၾကပ္သူေတြက အတိအက် ေျပာဆိုျခင္းမရိွပါဘူး။ ေရတံခြန္ကို ထိန္းသိမ္းႀကီးၾကပ္တဲ့အဖြဲ႔က လန္န ေရတံခြန္ ကို အမ်ားျပည္သူ လြတ္လပ္စြာလည္ပတ္ႏိုင္တ့ဲ အပန္းေျဖခရီးသြား ေနရာတခုအျဖစ္ ဖန္တီးတည္ေဆာက္ဖို႔ လိုအပ္တာေတြကို ျပင္ဆင္စုေဆာင္းေနၿပီလို႔ ေျပာဆိုပါတယ္။

လန္နေရတံခြန္ တည္ရွိတဲ႔ေနရာက ျပည္တြင္းခရီးသြားဧည့္သည္ေတြ အလြယ္တကူသြားလာလို႔ မလြယ္ကူေပမယ့္ ျမစ္ႀကီးနားခရိုင္အနီးတဝိုက္က ေဒသခံေတြအတြက္ သြားေရာက္တဲ့လမ္းခရီးမွာ လံုၿခံဳေရး အနည္းငယ္ တင္းက်ပ္ေပမယ့္ အပန္းေျဖလည္ပတ္ႏိုင္တ့ဲ ေနရာေကာင္းတခုလို႔ပဲ ဆိုရမွာျဖစ္ပါတယ္။

မူရင္း ေဆာင္းပါး - http://burma.irrawaddy.com/lifestyle/2016/07/09/118164.html

Read More

၂၀၁၆ မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဘာေၾကာင့္ သြားလည္သင့္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ ၁၀ ခ်က္ (အဂၤလိပ္လို)

ယူေကႏိုင္ငံထုတ္ အီးဗနင္းစတန္းဒတ္ သတင္းစာရဲ႕ ေဆာင္းပါး ျဖစ္ပါတယ္။ 

10 reasons why you should visit Myanmar in 2016

Unsullied beaches, ancient Pagan temples and the thrill of adventure make Burma the perfect holiday spot for curious and cash-savvy travellers, says Liz Connor

• LIZ CONNOR 
• Monday 8 February 2016

Until fairly recently, Myanmar was off limits to wanderlust Westerners. But after five decades of military rule and consequent democratic reform, Asia’s formerly Junta-controlled diamond in the rough has finally opened its crystal shores to nirvana-seekers who missed the unblemished beauty of Thailand 25 years ago. 

Now tourists are flocking to the Asian country in droves, curious to explore Myanmar’s majestic temples, primeval jungle and unspoilt beaches, which have for so long remained concealed and gloriously untouched. 

Here are ten reasons why you should discover the gilded “Golden Land” for yourself this year. 

1. You can visit the Bagan temples

The ancient city of Bagan, nestled in the green Mandalay region of Burma, is home to a vast temple site to rival the magnificence of Machu Picchu and Hampi. From the 9th to 13th centuries, the city was the capital of the Kingdom of Pagan, the first kingdom to unify the regions that would later constitute modern Myanmar. During the kingdom's height between the 11th and 13th centuries, over 10,000 Buddhist temples, pagodas and monasteries were constructed in the Bagan plains alone, of which the remains of over 2200 temples and pagodas still survive to the present day. The result is a sprawling landscape of remote, temple-studded plains, lush with other-worldly magnificence that can be explored and experienced on foot or by bike.

2. You can go hot-air ballooning

Anyone who has visited Bagan will tell you that the best way to see Mandalay’s ancient temples is by ascending the landscape in a balloon. Australian Brett Melzer and his Yangon-born wife, Khin Omar Win, started Balloons over Bagan with a single balloon in 1999 and have been sharing the aerial beauty of rural Myanmar with visitors ever since. Acrophobics who want to keep two feet firmly on the ground will still want to make an early morning trip to the area to catch the unusual sight of these red balloons dominating the early-morning skyline. 

Unmissable: balloons punctuate an early sunrise in Myanmar (Image: Joe Connor)

3. It’s cheap

Unfathomably so. If you’re looking for an inexpensive international adventure, Myanmar should be top of your list. Sadly the sudden spike in tourists has inflated the cost of hanging your hat, but budget-friendly hostels are still dotted around the country and can cost as little as £14 per night. Lodgings aside, dining like a king in Myanmar is easily afforded. A traditional meal will cost you just one or two pounds, while a beer to swill it down with will set you back just 70p. 

4. The cuisine is unique

London foodies who’ve exhausted the menu at Sexy Fish and Chiltern Firehouse will be able to find something they will not yet have sampled on Mayfair’s well-heeled streets.

Burmese food is not only healthy and delicious, it’s also rarely eaten outside the borders of the country. Given its geographic location, the cuisine is a mixture of Thai, Indian and Chinese ingredients. Traditional dishes include Mohinga — rice noodles in an orange fish sauce; Shan Noodles — traditional noodles stir-fried with chicken in bean sauce, vegetables and peanuts; and Onnokauswe — noodles simmered in coconut milk. Curries and spicy soups are favourite with locals. Come hungry for flavour and thirsty for knowledge. 

5. It has stunning islands and beaches 

Idyllic stretches of white sands and palm-lined shores do not come much more heavenly Ngpali Beach. Located on the Bay of Bengal coast in Rakhine State, the picturesque sun spot is a beautiful part of the world to rest, unwind and watch the fishermen return to the shores and unload their catch. What’s more, there are plenty of other untouched beaches, coves and islands just like this, stretching along the coast of Myanmar.  Those who want to make friends with locals should travel to Pathein. 25 miles west of the area is the closest thing the country has to a partying beach resort. Chaung Tha is where locals head when they want to relax, play beach games, have a drink and set off Chinese fireworks in the evening.

The Mergui Archipelago (Image: Joe Connor)

6. The people are incredibly kind

Locals, generally, are not only friendly to Westerners, but they’re also keen to show you around their beautiful country. Practicing English is important to them, so you’ll often be approached with a “Hello” and a genuine smile. 

Locals are keen to meet tourists (Image: Joe Connor)

7. You can visit Shwedagon Pagoda

No visit to Myanmar is complete without a visit to this 2,500 gilded stupa, which sits at an impressive 360 feet high and is encrusted with 4531 diamonds; the largest of which is a 72 carat diamond. Located west of the Royal Lake on 114 -acre Singuttara Hill in Yangon, Shwedagon Pagoda is the most sacred and impressive Buddhist site for locals as it is believed to contain relics of the four previous Buddhas of the present kalpa. These relics include the staff of Kakusandha, the water filter of Koṇāgamana, a piece of the robe of Kassapa, and eight strands of hair from the head of Gautama.

Golden wonder: Shwedagon Pagoda (Image: Joe Connor)

8. It offers real adventure 

If you’re looking for some off the beaten path trekking, you won’t find a lusher landscape than that of Burma’s jungle-clad limestone peaks, punctuated with hidden monasteries and relics of a lost time. Most backpackers opt for a two day trek around the stilt villages of Inle Lake but for a real experience; head deep into the Shan highlands or South to Hp-Pan, where there are spectacular views to be soaked in. 

Plenty of lush greenery to be explored (Image: Joe Connor)

9. You can see the Golden Rock Pagoda

Covent Garden’s living statues have nothing on the optical insanity of the Rock Pagoda. According to legend this massive golden boulder sitting precariously on the edge of Mt. Kyaiktiyo is able to balance because it’s perched on a strand of Buddha’s hair. This golden rock is a miracle to many devout Buddhist’s and has been a point of pilgrimage for the both the religious and not-so religious, curious to witness the precarious sight.

10. You can beat your friends to it

As foreign real estate investors look to develop the land to keep up with tourist demand, it's only a matter of time before this once untouched nation turns mainstream - Myanmar hosted more than 5 million travellers last year alone. Noisy gap year students on a pilgrimage to find spiritual wellness, existential answers about the greater meaning of life and cheap shots at Kho Panhan’s half moon parties and all day drinking boats you will not find here. Even better? There’s not a McDonalds or Starbucks in sight. 

http://www.standard.co.uk/lifestyle/travel/10-reasons-why-you-should-visit-myanmar-in-2016-a3174306.html#gallery

Read More

ယူေကႏိုင္ငံ ေ၀လနယ္ေျမာက္ပိုင္းက လည္ပတ္စရာ

ေ၀လနယ္ ေျမာက္ပိုင္းသို႔ အလည္ခရီး

ေ၀လနယ္ေျမာက္ပိုင္းမွာ အဓိက လည္ပတ္စရာေတြကေတာ့ ၁၃ ရာစုႏွစ္က တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ သမိုင္း၀င္ ရဲတိုက္ေတြ၊ ေ၀လနယ္နဲ႔ အဂၤလန္ရဲ႕ အျမင့္ဆုံးေတာင္ျဖစ္တဲ့ စႏိုဒန္ေတာင္တက္ခရီး၊ ပင္လယ္ ကမ္းရိုးတန္းနဲ႔ ေတာေတာင္ေတြမွာ လုပ္လို႔ရတဲ့ အားကစားေတြနဲ႔ စူးစမ္းေလ့လာေရးခရီးေတြ၊ ေနာက္ၿပီး သစ္ပင္အျမင့္ႀကီးကေန ႀကိဳးတပ္ၿပီ ခုန္ခ်တဲ့ ကစားစရာလို သည္းထိပ္ရင္ဖို ကစားစရာေတြလည္း ရွိေနပါတယ္။

လန္ဒန္ကေန ဘယ္လိုသြားမလဲ။

လန္ဒန္ၿမိဳ႕ကေန ခရီးစထြက္ရမယ့္ ေနရာကေတာ့ လန္ဒန္ယူစတန္ ရထားဘူတာရုံပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီကေန ကိုယ္သြားခ်င္တဲ့ ၿမိဳ႕ကို ရထားလက္မွတ္ ျဖတ္ရမွာပါ။ ကိုယ္သြားခ်င္တဲ့ၿမိဳ႕ဆိုရာမွာ ၃-၄ ၿမိဳ႕ေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ လမ္းတေလ်ာက္ အဓိက ၿမိဳ႕ေတြကေတာ့ ကိုးလ္၀ီင္းပင္လယ္ေအာ္ၿမိဳ႕၊ ရိုင္းလ္ၿမိဳ႕၊ လန္ဒတ္ႏိုၿမိဳ႕၊ ဘန္ဂါၿမိဳ႕ နဲ႔ ဟိုးလီးဟက္ ၿမိဳ႕ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အနီးဆုံးၿမိဳ႕ျဖစ္တဲ့ လန္ဒတ္ႏိုၿမိဳ႕က လန္ဒန္ကေန မိုင္ ၂၃၀ ေလာက္ပဲ ေ၀းၿပီး ရထားနဲ႔သြားရင္ အခ်ိန္အားျဖင့္ ၃ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ၾကာတတ္ပါတယ္။

ဗားဂ်င္းရထားလိုင္းနဲ႔ ရထားေျပာင္းစီးစရာမလိုပဲ တိုက္ရိုက္သြားရင္ေတာ့ ၂း၅၀ နာရီေလာက္ပဲ ၾကာပါတယ္။ ရထားလက္မွတ္ကို http://www.virgintrains.co.uk ကေန ၀ယ္လို႔ရပါတယ္။ တစ္ပတ္ေလာက္ႀကိဳၿပီး လူမၾကပ္တဲ့အခ်ိန္ (off-peak) အသြားအျပန္လက္မွတ္ကို ေစ်းအခ်ိဳဆုံး ေပါင္ ၉၀ ေလာက္နဲ႔ ရႏိုင္ပါတယ္။    

လန္ဒတ္ႏိုၿမိဳ႕

ကမ္းေျခၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕ျဖစ္ၿပီး ဒီေဒသမွာ အစည္ကားဆုံး အပမ္းေျဖၿမိဳ႕ေလးတစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ စက္၀ိုင္းျခမ္းသ႑န္ ေကြ႕၀ိုက္ေနတဲ့ လန္ဒတ္ႏိုပင္လယ္ေအာ္ရဲ႕ ေဘးမွာ ရွိေနတဲ့ ဒီၿမိဳ႕ေလးဟာ လည္ပတ္ၾကတဲ့ ခရီးသြားေတြနဲ႔ စည္ကားေနပါတယ္။ ၿမိဳ႕ဦးက ကၽြန္းဆြယ္ေလးေပၚမွာေတာ့ ထုံးေက်ာက္ ေတာင္ကုန္းထိပ္ေလးရွိၿပီး ဂရိတ္အြန္းမ္ (Great Orme) လို႔ ေခၚပါတယ္။

အဲဒီကေန ေကာင္းကင္ ေကဘယ္လ္ကား စီးၿပီး ၿမိဳ႕နဲ႔အနီး၀န္းက်င္က ရႈခင္းေတြကိုၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ ဂရိတ္အြန္းမ္ကို  ထရမ္ေ၀းလ္ အေပ်ာ္စီး ရထားစီးၿပီးလည္း သြားႏိုင္ပါတယ္။ ၿမိဳ႕ဦးမွာပဲ လန္ဒတ္ႏိုဆိပ္ခံတံတားလည္းရွိၿပီး အဲဒီတံတားေပၚမွာေတာ့ ကေလးကစားစရာေတြရွိသလို ညေနခင္း အပမ္းေျဖလမ္းေလ်ွာက္ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ ဒီတံတားဟာ ေပ ၂၃၀၀ ေလာက္ရွည္ၿပီး ေ၀လနယ္မွာ အရွည္ဆုံးဆိပ္ခံတံတား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေဒသမွာ ဟိုတယ္ခေတြကေတာ့ ခရီးသြား ရာသီအေပၚမူတည္ၿပီး အနိမ့္ဆုံး ေပါင္ ၅၀ ေလာက္ကေန ေပါင္၂၀၀ ေလာက္အတြင္း ရွိတတ္ပါတယ္။

ကြန္းေ၀းရဲတိုက္နဲ႔ ကြန္းေ၀းၿမိဳ႕

ကြန္းေ၀းရဲတိုက္ကိုေတာ့ အက္ဒ္၀ပ္ ပထမဘုရင္က ၁၃ ရာစုႏွစ္တုန္းက တည္ေဆာက္ခဲ့ၿပီး သူတည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ မ်ားျပားလွစြာေသာ ရဲတိုက္ေတြထဲမွာ ဗိသုကာ လက္ရာအေျမာက္ဆုံးရဲတိုက္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ ရဲတိုက္ရဲ႕ေဘးမွာ ကြန္းေ၀းၿမိဳ႕ေလးတည္ရွိၿပီး ဒီၿမိဳ႕ကိုလည္း ၿမိဳ႕ရိုးတံတိုင္းကာရံ ထားပါတယ္။ ဥေရာပတိုက္မွာ ေရွးေဟာင္းၿမိဳ႕ရိုးတံတိုင္း အျပည့္အစုံတည္ရွိေသးတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ ၿမိဳ႕လို႔ သိရပါတယ္။ ကြန္းေ၀းၿမိဳ႕ကမ္းေျခမွာေတာ့ ရြက္ေလွေတြနဲ႔ အပမ္းေျဖခရီးထြက္တဲ့ ေလွေလးေတြလည္း ရွိပါတယ္။

ေနာက္ၿပီး ေ၀လနယ္မွာ အေသးငယ္ဆုံးအိမ္ဆိုၿပီး အရင္ေခတ္က တံငါသည္တစ္ဦးရဲ႕ ၁၀ x ၆ ေပ က်ယ္တဲ့ အိမ္ေလးလည္းရွိပါတယ္။ ၁၆ ရာစုက ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ဒီအိမ္ဟာ ၂၀ ရာစုကစလို႔ အခုေတာ့ လူေတြ ၀င္ေရာက္ၾကည့္ရႈလို႔ရတဲ့ ျပတိုက္ေလးတစ္ခု ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ကြန္းေ၀းကေန ဘတ္စ္နဲ႔သြားရင္ အေနာက္ေတာင္ဘက္ ၁၅ မိုင္ေလာက္မွာေတာ့ ဘက္ဆီကြိဳက္ဆိုတဲ့ ေနရာကလည္း သိပ္လွတဲ့ ေနရာတစ္ခုပါ။ အဲဒီမွာေတာ့ သည္းထိပ္ရင္ဖို ႀကိဳက္သူေတြအတြက္ Tree Top Adventure ကစားစရာေတြ ရွိပါတယ္။ သစ္ပင္အျမင့္ႀကီးေတြေပၚ တက္တာ၊ အေပၚကေန ႀကိဳးတပ္ၿပီး ခုန္တာ၊ သစ္ပင္ေတြေပၚက လင့္စင္ေတြဆီကို ႀကိဳးတန္းေလ်ာက္ၿပီး သြားတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။

ဘန္ဂါၿမိဳ႕နဲ႔ အန္ဂယ္ဆီကၽြန္း

ကြန္းေ၀းၿမိဳ႕ကေန အေနာက္ဘက္ ၁၅ မိုင္ေလာက္ သြားရင္ေတာ့ ဘန္ဂါၿမိဳ႕ကို ေရာက္ပါတယ္။ ရထားတဲ့ ၁၇ မိနစ္စီးရင္ ေရာက္ပါတယ္။ ဒီၿမိဳ႕ကေတာ့ ဘန္ဂါတကၠသိုလ္ရွိတဲ့ တကၠသိုလ္ၿမိဳ႕ေလးျဖစ္ၿပီး အန္ဂယ္ဆီကၽြန္းကို ရထားနဲ႔ သြားလို႔ရတဲ့ ၿမိဳ႕ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီၿမိဳ႕နားမွာ ပန္းရင္းရဲတိုက္နဲ႔ အန္ဂယ္ဆီကၽြန္းေပၚက ဘြန္းမာရစ္စ္ ရဲတိုက္ေတြဆီကို အလြယ္တကူ သြားႏိုင္ပါတယ္။ အန္ဂယ္ဆီကၽြန္းမွာပဲ မင္းသား၀ီလ်ံက ေတာ္၀င္ ေရတပ္ရဲ႕ ရွာေဖြကယ္ဆယ္ေရးရဟတ္ယာဥ္မွဴးလုပ္ခဲ့ၿပီး သူလက္ထပ္တဲ့အခါမွာလည္း သူနဲ႔ ၾကင္ယာေတာ္ ကက္သရင္းတို႔ဟာ ဒီၿမိဳ႕ေလးက ယာေတာအိမ္ေလးတစ္လုံးမွာ ေနခဲ့ၾကပါေသးတယ္။

စားစရာအေနနဲ႔ေတာ့ ဘန္ဂါၿမိဳ႕ရဲ႕ ေစ်းလမ္း (High St) ေပၚက အေနာက္တိုင္း ကေဖးဘားေတြနဲ႔ စားေသာက္ဆိုင္ေတြက  ေစ်းအတန္အသင့္နဲ႔ စားလို႔ေကာင္းသလို အန္ဂယ္ဆီကၽြန္းေပၚက Dylan’s ပင္လယ္စာ စားေသာက္ဆိုင္ကလည္း နာမည္ႀကီးပါတယ္။ ဒီဆိုင္မွာစားဖို႔ စားပြဲႀကိဳတင္ မွာယူထားဖို႔ လိုပါတယ္။ ဘန္ဂါၿမိဳ႕ရဲ႕ ေတာင္ဘက္ ၇ မိုင္ေလာက္မွာေတာ့ Zip World ဆိုတဲ့ေနရာကလည္း အျမင့္မေၾကာက္သူေတြ ကစားႏိုင္တဲ့ အားကစားတစ္ခုပါ။ အျမင့္ေပ ၅၀၀ ေပၚက တမိုင္ေလာက္ရွည္တဲ့ ႀကိဳးတန္းမွာ လူကို အလ်ားလိုက္ ခ်ိတ္ဆြဲထားၿပီး ေလဟုန္ေလ်ာစီးရတဲ့ ကစားနည္းျဖစ္ပါတယ္။

ဒီၿမိဳ႕နဲ႔ မလွမ္းမကမ္းက Greenwood Forest Park ကလည္း မိသားစုေတြ အပမ္းေျဖ ကစားႏိုင္မယ့္ ကစားကြင္းကလည္း နာမည္ႀကီးပါတယ္။

ေကနားဖန္ရဲတိုက္နဲ႔ ေကနားဖန္ၿမိဳ႕

ေကနားဖန္ရဲတိုက္ကလည္း အက္ဒ္၀က္ ပထမဘုရင္ တည္ခဲ့တဲ့ သမိုင္း၀င္ရဲတိုက္ႀကီးတစ္ခုျဖစ္သလို လက္ရွိ အိမ္ေရွ႕မင္းသား ခ်ားလ္ ေ၀လမင္းသားဘြဲ႕ လက္ခံရရွိခဲ့တဲ့ေနရာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၃ ရာစုႏွစ္က အက္ဒ္၀ပ္ပထမဘုရင္ဟာ ေ၀လသုပုန္ေတြကို တိုက္ခိုက္ဖို႔အတြက္ ဒီရဲတိုက္ႀကီးကို တည္ေထာက္ခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ္၀န္အရင့္အမာရွိေနတဲ့ မိဘုရား အယ္လီနာကိုလည္း ဒီရဲတိုက္ႀကီးကို ေခၚလာၿပီး သားဦးကို ေမြးဖြားေစခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီသားဦးကို ေ၀လမင္းသားဘြဲ႕ေပးၿပီးေနာက္ ထီးနန္းရွင္ေတြရဲ႕ ပထမသားဦးတိုင္းကို ေ၀လမင္းသားဘြဲေပးခဲ့တာ အခု ခ်ားလ္မင္းသား လက္ထက္မွာဆိုရင္ ဒီဘြဲ႕ရသူ ၂၃ ဦးေျမာက္ ရွိလာၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ေကနားဖန္ရဲတိုက္ႀကီးဟာ ကမၻာ့ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ခံထားရတဲ့ ရဲတိုက္ ျဖစ္ပါတယ္။

စႏိုဒိုးနီးယားေတာင္တန္း

စႏိုဒိုးနီးယားေဒသဟာ ေ၀လနယ္ေျမာက္ပိုင္းက သာယာလွပဲတဲ့ ေတာင္တန္းနဲ႔ဥယ်ာဥ္ေဒသျဖစ္ပါတယ္။ စတုရန္းမိုင္ ၈၀၀ ေက်ာ္ရွိတဲ့ စႏိုဒိုးနီးယားအမ်ိဳးသားဥယ်ာဥ္ႀကီးရွိၿပီး အဲဒီထဲမွာ စႏိုဒန္ေတာင္ကေတာ့ ေ၀လနယ္နဲ႔ အဂၤလန္မွာ အျမင့္ဆုံးေတာင္ျဖစ္ပါတယ္။ အျမင့္ေပ ၃၅၆၀ ေပျမင့္ၿပီး ယူေကမွာေတာ့ စေကာ့တလန္က ဘန္ နက္ဗစ္ၿပီးရင္ ဒုတိယအျမင့္ဆုံးေတာင္ျဖစ္ပါတယ္။ စႏိုဒန္ေတာင္ထိပ္ကိုလည္း ပြင့္လင္းရာသီမွာဆိုရင္ ခရီးသြားေတြ တဖြဲဖြဲတက္ၾကပါတယ္။ ေကနားဖန္ၿမိဳ႕ေန ေတာင္ေျခ လန္ဘဲရစ္ၿမိဳ႕ကို ၈ မိုင္ေလာက္ေ၀းၿပီး ဘတ္စ္နဲ႔ သြားရင္ နာရီ၀က္ေလာက္ပဲ ၾကာပါတယ္။ လန္ဘဲရစ္ကေန ေတာင္ထိပ္ကို ေရွးေဟာင္းရထားနဲ႔ သြားလို႔ရသလို  တခ်ိဳ႕လည္း လမ္းေလ်ာက္ၿပီး တက္ၾကပါတယ္။

ေတာင္ထိပ္ကို ရထားခရီးက တစ္နာရီေလာက္ၾကာၿပီး ေရွးေဟာင္းရထားေပၚကေန သဘာ၀ ရႈေမွ်ာ္ခင္းေတြ ၾကည့္ရတာကလည္း ထူးျခားတဲ့ အရသာတစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လမ္းခရီးမွာ ေရတံခြန္ေတြ၊ ေခ်ာက္ကမ္းပါးႀကီးေတြ၊ ေတာက္တက္သမားေတြ၊ သိုးေတြ၊ ေတာင္ဆိတ္ေတြ၊ ေတာင္ေပၚေရအိုင္ေတြနဲ႔ အေ၀းက ေ၀လၿမိဳ႕ေလးေတြကို လွမ္းျမင္ေနရပါတယ္။ ေတာင္ေျခမွာ ရာသီဥတုက ေႏြးေနရင္ေတာင္ ေတာင္ထိပ္မွာေတာ့ အေတာ္ေလး ေအးတတ္ပါတယ္။ အသြားအျပန္ ရထားခကေတာ့ တစ္ေယာက္ကို ၂၇ ေပါင္ ေပးရပါတယ္။

ခရီးစဥ္အႀကံျပဳခ်က္

အႀကံဳျပဳခရီးကာလ - ၅ ရက္ခရီး

အႀကံျပဳရာသီ - ၿဗိတိသွ် ေႏြရာသီ (အပူခ်ိန္ ၁၀ - ၂၀ စင္တီဂရိတ္)

အဓိကလုပ္စရာ - သမိုင္း၀င္ ရဲတိုက္ၾကည့္၊ ေတာင္တက္၊ သည္းထိပ္ရင္ဖို အားကစား၊ ကမ္းေျခ အပမ္းေျဖ

ခန္႔မွန္းကုန္က်စရိတ္ - ၆၀၀ ေပါင္ (တစ္ဦး)

Read More

ျမန္မာ့ေလေၾကာင္း ဖုန္းနံပါတ္မ်ား

ပို႔ေဆာင္ေရး ဝန္ႀကီးဌာန ျမန္မာ့ ေလေၾကာင္းျဖင့္ ျပည္တြင္း ခရီးစဥ္မ်ား အတြက္ ခရီးသြားၾက သည့္ မိဘျပည္သူမ်ား ႀကိဳတင္ လက္မွတ္မ်ား ဝယ္ယူေရး၊ လုပ္ငန္းမ်ား အဆင္ေျပစြာ ဆက္သြယ္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ား အတြက္ ျမန္မာ ေလေၾကာင္းမွ ေလယာဥ္မ်ား စင္းလံုး ငွားရမ္းျခင္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္ ဆက္သြယ္ႏိုင္သည့္ ဖုန္းနံပါတ္မ်ား ထုတ္ျပန္ ေၾကညာပါသည္။

မိမိတို႔ ေနထိုင္ရာ ၿမိဳ႕မ်ားရွိ   ျမန္မာ့ေလေၾကာင္း ႐ံုးခြဲမ်ားသို႔  ကိုယ္တိုင္ ဆက္သြယ္ စံုစမ္းႏိုင္ရန္ အတြက္လည္း ျပည့္စံုစြာ ေဖာ္ျပ ထုတ္ျပန္ ခဲ့ပါသည္။ ျပည္တြင္း ခရီးစဥ္မ်ား အတြက္ ေအာက္ေဖာ္ျပပါ ဖုန္းနံပါတ္ မ်ားသို႔ ဆက္သြယ္ စံုစမ္း ႏိုင္ေၾကာင္း သိရသည္ -

           ရန္ကုန္           -       ဝ၁-၃၇၈၆ဝ၃၊ ၃၇၈၆ဝ၄၊ ၃၇၈၆ဝ၆၊ ၃၇၈၆ဝ၈၊ ၃၇၄၈၇၄၊ ၃၇၇၈၄၁။

                                      ဝ၉-၄၂၁၁၆၉၅၅၁၊ဝ၉-၄၂၁၁၆၉၅၅၃၊ဝ၉-၄၂၁၁၆၉၅၅၄၊   ဝ၉၄၂၁၁၆၉၅၅၂။

          ေလဆိပ္        -        ဝ၁-၅၃၃ဝ၉၅၊ ၅၃၃ဝ၉၆။

          ေနျပည္ေတာ္  -        ဝ၆၇-၄၁၁၄၃၃၊ ဝ၉-၈၃ဝ၃၇ဝ၉၊ ဝ၉-၈၃ဝ၃၇ဝ၈။

          မႏၲေလး         -        ဝ၂-၃၆၂၂၁၊ ၃၆၂၂၂၊ ၂၇ဝ၄၈၊ ဝ၉-၂ဝ၂၂၉၈၉၊ ဝ၉-၂ဝ၅၇၉၂၄။

          ျမစ္ႀကီးနား     -        ဝ၇၄-၂၂၅၄၅၊ ဝ၉-၄၇ဝဝ၆၄၄၄။

          ပူတာအို         -        ဝ၉-၈၄ဝ၁ဝ၈ဝ။

          ဗန္းေမာ္         -        ဝ၇၄-၅ဝ၂၆၉၊ ဝ၉-၄၇ဝ၂၅၈၇၇။

          ကေလး         -        ဝ၇၃-၂၁၁၂၄၊ ဝ၉-၆၄၇၂၇၃၇။

          ခႏၲီး               -        ဝ၁ဝ-၄၃၂ဝ၂၄၉။

          ဟုမၼလင္း       -        ဝ၁ဝ-၄၃၃၈ဝ၃၉။

          မံုရြာ              -        ဝ၇၁-၂၃၅ဝဝ၊ ဝ၉-၆၄၅ဝ၆၄၉။

          ေညာင္ဦး       -        ဝ၉-၂ဝ၄ဝ၂၃၁။

          စစ္ေတြ          -        ဝ၄၃-၂၃၁၅၇၊ ၂၄ဝ၂၂၊ ဝ၉-၈၅ဝ၁၅ဝ၉။

          ေက်ာက္ျဖဴ     -        ဝ၄၃-၄၆၁၄၃၊ ဝ၉-၈၅၁ဝ၅၁၃။

          သံတြဲ            -        ဝ၄၃-၆၅၃၃၇၊ ၄၂၂၇၄၊ ဝ၉-၈၅၁၅၇၃၇။

          အမ္း             -        ဝ၉-၄၉၆၆၄၇၁၁။

          ေတာင္ႀကီး     -        ဝ၈၁-၂၁၂၁၅၆၅၊ ဝ၉-၅၂၁၄၃၇ဝ။

          ဟဲဟိုး           -        ဝ၈၁-၆၃ဝ၄၇၊ ဝ၉-၈၃၅ဝ၉၃၃။

          တာခ်ီလိတ္    -        ဝ၈၄-၅၁၄၈၉၊ ဝ၉-၅၂၄၂၄၈၉။

          က်ဳိင္းတံု        -        ဝ၈၄-၂၁၁၆၂၊ ဝ၉-၅၂၅၂၅၉၉။

          လား႐ႈိး           -        ဝ၈၂-၂၃၉၅၄၊ ဝ၉-၅၂၆၂၈၅၉။

          မိုင္းဆတ္       -        ဝ၈၄-၆ဝ၄ဝ၃။

          ၿမိတ္              -        ဝ၅၉-၄၁ဝ၂၆၊ ၄၁၁ဝ၈၊ ဝ၉-၈၇၆၃ဝဝ၂။

          ေကာ့ေသာင္း  -        ဝ၅၉-၅၁၁၁၆၊ ဝ၉-၅၆၄၅၂၉၂။

          ဘုတ္ျပင္း       -        ဝ၅၉-၅ဝဝ၁၄၊ ဝ၉-၈၇၉၂ဝ၅၃။

          ထားဝယ္       -        ဝ၅၉-၂၁ဝ၇ဝ၊ ဝ၉-၈၇၄၂၆၈၉။

          ေမာ္လၿမိဳင္     -        ဝ၅၇-၂၁၅ဝဝ၊ ဝ၉-၈၇၁၈၂၂ဝ။ 
 ျမ၀တီ

Read More

ျပည္တြင္း လမ္းအသုံးျပဳခ ႏႈန္းထားမ်ား

ကားေမာင္းၿပီး ခရီးသြားသူမ်ားအတြက္ ျပည္တြင္း လမ္းအသုံးျပဳခ ႏႈန္းထားမ်ား

Read More

လားဟူတိုင္းရင္းသား႐ိုးရာ စုေပါင္းႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ - ဇန္န၀ါရီ

ေဆာင္းပါးရွင္။       ။ ဆုလဏီး  -
                                             ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မွီတင္းေနထိုင္ၾကေသာ တိုင္းရင္းသားမ်ား အနက္ လားဟူတိုင္းရင္းသားမွာလည္း တိုင္းရင္းသား တစ္မ်ိဳးအျဖစ္ ပါဝင္သည္။ လားဟူတိုင္းရင္းသားမ်ားသည္ ရွမ္း(အေရွ႕) ၿမိဳ႕မ်ားတြင္ ေနထိုင္ေသာ သူမ်ားအတြက္မစိမ္းလွ။

                                             ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားတြင္ ေနထိုင္ေသာ လားဟူတိုင္းရင္းသားမ်ား ရွိသလို
ေတာင္ေပၚေက်းရြာမ်ားတြင္လည္း အမ်ားအျပားေနထိုင္ၾကသည္။ မိုင္းျပင္း ႏွင့္ မိုင္းဆတ္ေဒသ၌ လားဟူ အမ်ားဆံုးေနထိုင္ၿပီး ကြန္ဟိန္း၊ နမ့္စန္ ႏွင့္ ရွမ္း(ေျမာက္)ရွိ လားရိႈး၊ တန္႔ယန္း ေဒသမ်ားတြင္လည္း ေနထိုင္ၾကသည္။ တာခ်ီလိတ္ရွိ လားဟူတိုင္းရင္းသားမ်ား စုေပါင္း၍ ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ျပဳလုပ္သည္မွာ ယခုအႀကိမ္(၂၀၀၉)သည္ (၆) ႀကိမ္ေျမာက္ ရွိခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ယခင္အႀကိမ္မ်ားက တာခ်ီလိတ္ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ လားဟူရြာမ်ားတြင္ အလွည့္က် က်င္းပခဲ့ၾကသည္။ ယခုအႀကိမ္မွာ တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕၏ ရွမ္းရိုးမကြင္းထဲတြင္ စုေပါင္းဆင္ႏြဲၾကျခင္းျဖစ္ၿပီး ဇန္နဝါရီလ ၂၄ ရက္ေန႔မွ ၂၆ ရက္ေန႔အထိ သံုးရက္တိုင္တိုင္ က်င္းပခဲ့ၾကသည္။ တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕ေနမ်ားအတြက္ လားဟူတိုင္းရင္းသားမ်ားကို တိုင္းရင္းသား ဝတ္စံုျဖင့္ ပထမဆံုးအႀကိမ္ အမ်ားအျပား ေတြ႕ဖူးျခင္းလည္းျဖစ္ၿပီး လားဟူတိုင္းရင္းသားတို႔၏ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈ 'အတီးႏွင့္အကမ်ား' ၊ ဓေလ့ထံုးစံ၊ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈတို႔ကို တေပါင္းတစည္းတည္းေတြ႔ရျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။

    လားဟူတိုင္းရင္းသားတို႔၏ အထိမ္းအမွတ္ (LOGO) မွာ ' ဘူးပေလြ ' ျဖစ္ၿပီး ယခုႏွစ္သစ္မွာ ႏြားႏွစ္ျဖစ္သည္။ ကုန္လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္မွာ ၾကြက္ႏွစ္ျဖစ္သည္။ ဇန္နဝါရီလ ၂၆ ရက္ေန႕တြင္ကူးေျပာင္းမည့္ ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ကို လားဟူလို ' ေခါ့ရွီးက်ားပြဲ ' ဟုေခၚၿပီး အခ်င္းခ်င္းေတြ႔လွ်င္ ' ခ်ဲရွာခ်ဲေၾသာသလား ' ဟု ႏႈတ္ၾကသည္။ အဓိပၸါယ္မွာ ' ေနေကာင္းက်န္းမာပါရဲ႕လား ' ဟူ၍ျဖစ္ၿပီး ျပန္လွ်င္ 'ေကြ႔ေအးယိုမယ္' ဟုႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။ ႏွစ္သစ္ကူးတြင္ဆိုေလ့ရွိေသာ သီခ်င္းမွာ ' ေၾသာပုေတလဲေမာ္ ဒါအာေလး ' ျဖစ္ၿပီး ေခါပုတ္ေထာင္းရင္းဆံုၾကရေအာင္ ဟုအဓိပၸါယ္ရကာ အျခားလားဟူ ႏွစ္သစ္ကူး သီခ်င္းမ်ားကိုလည္း သီဆိုၾကသည္။ ' ေခါပုတ္ ' ဆိုသည္မွာ ေကာက္ညွင္း၊ ႏွမ္း၊ ဆားတို႔ျဖင့္ ျပဳလုပ္ေသာမုန္႔ ျဖစ္ၿပီး အထူတစ္လက္မႏွင့္ ျပန္႔ေျခာက္လက္မခန္႔ရွိ၍ ' ေခါပုတ္ ' သည္ 'လားဟူ' တို႔ ႏွစ္သက္ေသာ မုန္႔တစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။

    လားဟူတု႔ိ၏ ထင္ရွားေသာအကမွာ ' ကာေခ့ပြဲ ' ဟုေခၚေသာ ေျမဝိုင္းအကျဖစ္သည္။ ထင္းရွဴးပင္ငယ္တစ္ပင္ကို အလယ္တြင္ ထားၿပီး ထင္းရွဴးပင္ကုိ ဝိုင္းပတ္၍ တီးမႈတ္ကာ ကရေသာ အကတစ္မ်ိဳးျဖစ္ၿပီး ေရွးကပင္က်င္းပလာ၍ ယခုတိုင္ ရိုးရာမပ်က္သီဆိုကျပေသာအကျဖစ္သည္။ ပြဲေတာ္တြင္ ေျမဝိုင္းအကအတြက္ သီးသန္႔ေနရာျပဳလုပ္ထားၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဆင္ႏႊဲၾကသည္။

    ကာေခ့ပြဲမွာ ဘူးသီးေျခာက္ႏွင့္ ဝါးျဖင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ ' ဘူးပေလြ ' ကို သံစဥ္မ်ားျဖင့္ မႈတ္ၾကၿပီး ေျခ၊ လက္မ်ားမွာ သံစဥ္အတုိင္းစည္းခ်က္က်က် ဝိုင္းဖြဲ႔ၿပီး ညီညီညာညာကရေသာ အကျဖစ္၍ သက္ႀကီးလူႀကီးမ်ားအျပင္ လူငယ္မ်ား၊ အမ်ိဳးသား အမ်ိဳးသမီးမ်ား ဝိုင္းဖြဲ႔ကၾကသည္။ ဧည့္သည္မ်ားလည္း ဝိုင္းဖြဲ႕ပါဝင္ကၾကသည္။

    လားဟူတိုင္းရင္းသားတို႔တြင္ ယခုႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ႏွင့္ ေကာက္သစ္စားပြဲတို႔သည္ အဓိကပြဲေတာ္ႀကီးမ်ားျဖစ္သည္။ ဤေနရာတြင္ အလ်ဥ္းသင့္၍ လားဟူတိုင္းရင္းသားတို႔၏ ဆင္းသက္လာပံုသမိုင္းအက်ဥ္းအနည္းငယ္ကို ေဖာ္ျပလုိပါသည္။ လားဟူဆင္းသက္လာပံုသမုိင္းႏွင့္ ဓေလ့ထံုးစံယဥ္ေက်းမႈမ်ားကို သိရွိႏိုင္ရန္ လားဟူတိုင္းရင္းသားတစ္ဦးျဖစ္သူ တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕နယ္ လားဟူတိုင္းရင္းသားယဥ္ေက်းမႈ ေကာ္မတီမွ Dr. ယားဘိုရွီးက ကူညီေပးပါသည္။

     လားဟူတိုင္းရင္းသားတို႔သည္ တိဗက္-ျမန္မာအႏြယ္ဝင္ ' လိုလုိ ' မ်ိဳးႏြယ္စုမွ ဆင္းသက္လာၿပီး မဲေခါင္ျမစ္ႏွင့္ သံလြင္ျမစ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ စုန္ဆင္းလာကာ တရုတ္ျပည္ေတာင္ပိုင္း၊ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ထိုင္းႏွင့္လာအိုႏိုင္ငံတြင္ ေနထိုင္ခဲ့ၾကသည္။ ဝတ္စံုမွာ အမ်ားအားျဖင့္ ပိတ္အနက္ကို အေျခံၿပီး ဝတ္ဆင္ၾကသည္။ အက်ီၤတြင္ အနီေရာင္မ်ားေသာ အျခားအေရာင္ျဖင့္ ဒီဇိုင္းေဖာ္ေလ့ရွိသည္။

    အမ်ိဳးသမီးဝတ္စံုကို ပြဲေတာ္မ်ားတြင္ အျမတ္တႏိုးဝတ္ဆင္ေလ့ရွိၿပီး အမ်ိဳးသမီးတို႔က ေငြကို အေျခခံေသာ လက္ဝတ္လက္စားမ်ား ဝတ္ဆင္ေလ့ရွိသည္။ အမ်ိဳးသားမ်ားမွာ လြယ္အိတ္၊ ဓါး၊ ေဆးတံ၊ ဒူးေလးႏွင့္ တူမီးတို႔ကို ကိုင္ေဆာင္ေလ့ရွိသည္။ လားဟူတို႔၌ အဓိကစာေပရွိၿပီး အဂၤလိပ္ေဝါဟာရကို အေျခခံကာ အသံအနိမ့္အျမင့္ သေကၤတမ်ားပါရွိသည္။

    လားဟူအမ်ိဳးသားတို႔သည္ အမဲလိုက္ျခင္းကို အထူးစြဲလမ္းႏွစ္သက္ၾကသည္။ လုပ္ငန္းခြင္ၿပီးလွ်င္
 တေမ့တေမာေတာေတာင္မ်ားထဲသို႔ အမဲလိုက္ထြက္ေလ့ရွိၿပီး သားေကာင္ရွာေဖြရာတြင္ အထူးကၽြမ္းက်င္ၾကသည္။ အမ်ိဳးသမီးတို႔မွာ စီးဆင္းလာေသာ ေခ်ာင္းကိုပိတ္ၿပီး ငါးရွာေလ့ရွိသည္။ လားဟူတိုင္းရင္းသားတို႔၏ ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ေပၚေပါက္ခဲ့ပံုမွာလည္း စိတ္ဝင္စားဖြယ္ေကာင္းသည္။

    "ေရွးတုန္းက ႏွစ္သစ္ကူးေန႔ရယ္လို႔ သတ္သတ္မွတ္မွတ္မရွိခဲ့ပါဘူး။ ' ထင္းရွဴးပင္ အညႊန္႔၊ အတက္ ေပါက္ခ်ိန္ေရာက္ရင္ ႏွစ္သစ္ကူးခ်ိန္ေရာက္ၿပီး၊ မက္မြန္ မက္မန္းဖူးပြင့္လာရင္ စိုက္ရပ်ိဳးရမယ့္ ရာသီအခ်ိန္ျဖစ္ၿပီး ယာလုပ္ငန္းဝင္ၾကပါ၊ ခ်ယ္ရီပန္းေတြပြင့္လာရင္ စပါးရိတ္သိမ္းအခ်ိန္ေရာက္ၿပီး စပါးေတြကို က်ီထဲသြင္းၾကပါ ' လို႔ တစ္ဆင့္စကား တစ္ဆင့္နားအျဖစ္နားေထာင္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ၁၉၇၀ျပည့္ႏွစ္က်မွ က်ိဳင္းတံုမွာ လားဟူဘြဲ႔ရလူငယ္ေတြနဲ႔ ရြာလူႀကီးေတြ စုစည္းၿပီး ထင္းရွဴးပင္ အညႊန္႔အတက္ ဖူးပြင့္လာႏိုင္တဲ့ တပို႔တြဲလဆန္းကာလကို ႏွစ္သစ္ကူးကာလလို႔ သတ္မွတ္ခဲ့ၿပီး တပို႔တြဲလဆန္း၁ရက္ေန႔ကို လားဟူတိုင္းရင္းသားတို႔ရဲ႕ ' ႏွစ္သစ္ကူးေန႔ ' ဆိုၿပီး သတ္မွတ္ခဲ့ရပါတယ္။ လားဟူျပကၡဒိန္လည္း အဲဒီကေန စထြက္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္" ဟု လားဟူစုေပါင္း ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္၌ ၿမိဳ႕နယ္ယဥ္ေက်းမႈေကာ္မတီမွ တာဝန္ရွိသူတစ္ဦး၏ ႀကိဳဆိုႏႈတ္ခြန္းဆက္လႊာတြင္ တက္ေရာက္သူ ပရိသတ္ကို ထည့္သြင္းေျပာၾကားသြားသည္။ ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္တြင္ ထူးျခားေသာ အစီအစဥ္တစ္ခုပါဝင္သည္။ ရိုးရာလက္ေဆးမဂၤလာခံယူျခင္း ဟူ၍ျဖစ္ၿပီး အဓိပၸါယ္ကို
 ေအာက္တာယာဘိုရွီးက ရွင္းျပသည္။

    " သက္ႀကီး၊ ဝါႀကီး ပုဂၢိဳလ္ေတြကို လူငယ္ေတြက လက္ေဆးေပးျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အဓိပၸါယ္က လူငယ္ကလူႀကီးကို အျမဲရိုေသေလးစားျခင္း၊ ဂါဝရျပဳျခင္းကို အဓိပၸါယ္ေဖာ္ေဆာင္ျခင္းျဖစ္ၿပီး လူႀကီးေတြက အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ဆံုးမၾသဝါဒေပးၾကတယ္။ လိမၼာယဥ္ေက်းဖို႔နဲ႔ လူေတာ္လူေကာင္းျဖစ္ဖို႔ေတြ ပါဝင္ၿပီး ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈေတြ ထိန္းသိမ္းဖို႔လည္း ပါဝင္ပါတယ္။ "
    တာခ်ီလိတ္၌ လားဟူတိုင္းရင္းသားမ်ား ေနထိုင္ေသာ ေက်းရြာမ်ားတြင္ တာေလၿမိဳ႕နယ္ခြဲရွိ နာအြန္ရြာ၊ မိုင္းကုိးအုပ္စုရွိ ေမာတြီရြာတို႔သည္ ရြာႀကီးမ်ားျဖစ္ၿပီး က်ာကုနီရြာ၊ ေရပူစမ္းစံျပရြာ၊ နားေယာင္းရြာ၊ ရန္ကုန္ရြာ၊ ရန္ရွင္းရြာ၊ က်ိဳင္းလပ္ရွိ နမ္ဝမ္းရြာ၊ ေမာ္ဝန္းရြာ၊ ႀကိဳးတံတားရြာ၊ ပါဆန္းရြာ၊ နာတာက်ိဳရြာ၊ မယ္ပံုးလံုရြာ၊ ေဗသလရြာ၊ ပန္နယ္ရြာ၊ မယ္ပံုးလံုရြာ၊ ကာနရြာ၊ မိုင္းဟဲရြာ တို႔သည္ လားဟူရြာမ်ားျဖစ္ကာ အျခားရြာမ်ားလည္းရွိေသးသည္။ ၿမိဳ႕ေန လားဟူတိုင္းရင္းသားတို႔မွာ ရပ္ကြက္အသီးသီးတြင္
 ေနထိုင္ၿပီး ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္သို႔ အမ်ားအျပား လာေရာက္ဆင္ႏႊဲၾကသည္။

    ပြဲေတာ္တြင္ စင္ျမင့္ႀကီးတစ္ခုႏွင့္ ျမက္ခင္းတြင္ ေျမဝိုင္းအက ' ကာေခ့ပြဲ ' ကရန္ ေလးေထာင့္ပံုေနရာတစ္ခု ျပဳလုပ္ထားသည္။ စင္ျမင့္သည္ စတိတ္ရႈိးႏွင့္ ရိုးရာအကမ်ား  ေဖ်ာ္ေျဖရန္ျဖစ္ၿပီး ျမက္ခင္းရွိေနရာမွာ ေျမဝုိင္းအက ကရန္ျဖစ္သည္။ အလယ္တြင္ ၁၅ ေပခန္႔ရွိ ထင္းရွဴးပင္ပ်ိဳကို စိုက္ထားၿပီး ပတ္လည္တြင္ စင္ထိုးထားသည္။ ထင္းရွဴးပင္ထိပ္အနီးတြင္ လားဟူတို႔၏ အထိမ္းအမွတ္ျဖစ္ေသာ ဘူးပုေလြအႀကီးတစ္ခုကို ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္။ စင္ေပၚတြင္ ' မူေခါက္ ' ဟုေခၚေသာ ဝါးႀကိမ္ျခင္းျပဳလုပ္သည္။ ထမင္းစား စားပြဲငယ္ေလးတင္ထားသည္။ စားပြဲေပၚတြင္ ဘူးသီးအႀကီးအရြယ္ပံုစံ ျပဳလုပ္ထားၿပီး ဝက္ေခါင္းႀကီးတစ္လံုးတင္ထားသည္။
    " ေခါပုတ္နဲ႔ ဝက္ေခါင္းကင္ထားတာကေတာ့ ႏွစ္သစ္ကူးတိုင္းမွာ လုပ္ရတာပါ။ ' ေခါပုတ္ ' ဟာ ဆန္ေရစပါးေပါမ်ားဖို႔ ရည္ရြယ္ၿပီး ' ဝက္ေခါင္း ' ကေတာ့ သားငါးေပါမ်ားဖို႔ ရည္ရြယ္တယ္။ ေတာင္ေပၚေန လားဟူအတြက္ ဝက္က အဓိက အသားပါပဲ။ တင္ထားတဲ့ ဝက္ေခါင္းကိုေတာ့
 ေျမဝိုင္းအကေခါင္းေဆာင္ကိုေပးရၿပီး ရြာကိုယူသြားတယ္။ သူက အကအဖြဲ႕ဝင္ေတြကို ျပန္ေပးရတယ္။ ထင္းရွဴးပင္ကို ဝိုင္းၿပီး ေရြ႕လ်ားကတာကေတာ့ စည္းလံုးမႈကို ရည္ရြယ္ပါတယ္။ ကသူတိုင္းက စည္းခ်က္အတိုင္း၊ ကကြက္အတိုင္း ညီညီညာညာကၾကရပါတယ္ " ဟု လားဟူတိုင္းရင္းသားလူႀကီးတစ္ဦးက ရွင္းျပသည္။

    ဇန္နဝါရီေနာက္ဆံုးပတ္သည္ ေဆာင္းအကုန္ေႏြအကူး၏ ရာသီဥတုေျပာင္းလဲမႈကို သိသိသာသာခံစားရသည္။ ေန႔တြင္ပူၿပီး ညတြင္ေအးသည္။ ညဥ့္နက္ေလ ပိုေအးေလ၊ နံနက္ဆို အေအးဆံုးျဖစ္သည္။ ေျမဝိုင္းအကကို ပြဲေတာ္သံုးရက္စလံုး နံနက္ ၁၀ နာရီတြင္ စတင္သည္။ ပရိသတ္က ပတ္လည္တြင္ အျပည့္ျဖစ္သည္။ ပရိသတ္မ်ား ေနပူဒဏ္မခံႏိုင္ရန္ တဲႀကီးမ်ားထိုးထားေပးသည္။
 ေက်းရြာမ်ားမွ ေရာက္လာေသာ ' လားဟူ ' တိုင္းရင္းသားမ်ားက တစ္ဖြဲ႕ၿပီးတစ္ဖြဲ႕ဝင္ၿပီးကၾကသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ဝိုင္းကသူမ်ား၍ ႏွစ္ထပ္၊ သံုးထပ္အထိျဖစ္သြားသည္ကိုလည္းေတြ႕ရသည္။ အေျခခံဝတ္စံုမွာ အနက္ျဖစ္ေသာ္လည္း အနက္မဝတ္ေသာ လားဟူေတာင္ေပၚေန တိုင္းရင္းသားမ်ားလည္းရွိၿပီး ကာေခ့ဝင္းထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ကၾကသည္။ ဝတ္ဆင္ေသာ ဝတ္စံုမွာ အလြန္ထူးျခားၿပီးၿမိဳ႕ေနမ်ား
 ေတြ႔ဖူးသူနည္းသည္။ လက္ရွည္အက်ီၤျဖစ္ေသာ္လည္း ဝတ္ရံုပံုစံမ်ိဳးျဖစ္သည္။

အက်ီၤမွာ ေျခမ်က္စိထိေအာင္ရွည္သည္။ ဘူးပေလြကို အမ်ိဳးသားႀကီးတိုင္းကၽြမ္းက်င္စြာ မႈတ္ၾကၿပီး ကကြက္မ်ားကို ပံုေဖာ္ႏိုင္သည္။ ထူးျခားေသာ အက်ီၤရွည္ႏွင့္ဘူးပေလြမႈတ္ၿပီး ဗံုတို၊ လင္ကြင္းတို႔ျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကေနသူမ်ားသည္ အကကိုသာ အာရံုစူးနစ္ထားၿပီး အားလံုးေမ့ထားၾကသည္။ ေပ်ာ္စရာျမင္ကြင္းမ်ိဳး၊ အေပ်ာ္ေတြကူးစက္ႏိုင္ေသာ ျမင္ကြင္းမ်ိဳးလည္းျဖစ္သည္။ ဂ်င္ေပါက္ျခင္းႏွင့့္ ဂံုညင္းပစ္ျခင္းကဲ့သို႔ေသာ ရိုးရာကစားနည္းမ်ားလည္း ပါဝင္သည္။
    " သူတို႔က ေတာင္ေပၚေဒသေတြမွာ အမ်ားဆံုးေနၾကတယ္။
 က်ိဳင္းတံုၿမိဳ႕ေနေတြကေတာ့ ေတြ႔ဖူးသူမ်ားၿပီး တာခ်ီလိတ္ကေတာ့ ျမင္ဖူးသူနည္းတယ္လို႔ထင္တယ္။ " အမ်ိဳးသမီးမ်ားကေတာ့ ဝတ္စံုမ်ားမွာလည္း အနက္မပါ၊ ဆံပင္ကို ဆံထံုးထံုးေလ့ရွိသည္။ လံုခ်ည္မွာ အနီေရာင္ျဖစ္ၿပီး လိုင္းမ်ားပါသည္။ အမ်ိဳးသားတုိ႔၏ ကကြက္ကိုၾကည့္ၿပီး အမ်ိဳးသမီးမ်ားက ညီေအာင္ကၾကသည္။ ေနပူေသာ္လည္း ေရေသာက္လုိက္၊ ကလိုက္ မေမာႏိုင္ေအာင္ ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ကို ဆင္ႏႊဲၾကသည္။

    အက်ီၤရွည္အဖြဲ႕ၿပီးရင္ အနက္ကို အေျခခံေသာ ဝတ္စံုမ်ားဝတ္ဆင္သည္။ အျခားေက်းရြာမ်ားမွ အကအဖြဲ႕မ်ားကလည္း မိမိတို႔၏ တူရိယာမ်ားျဖင့္ ဝင္လာၿပီး ဝိုင္းပတ္ကၾကသည္။ တစ္ဖြဲ႕လွ်င္ အိုးစည္ႏွစ္လံုး၊ ေမာင္း၊ လင္းကြန္မ်ားပါသည္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားလည္း တီးၾကသည္။ သီခ်င္းမဆိုၾက။ သီခ်င္းမပါေသာ သံစဥ္မ်ားျဖင့္ သြက္လက္ထူးျခားစြာ ဝိုင္းပတ္ကၾကရေသာ ထူးျခားသည့္ ရိုးရာေျမဝိုင္းအကတစ္ခုျဖစ္သည္။ သံုးရက္တိုင္ သူတို႕ကၾကမည္ျဖစ္သည္။ ကာေခ့ပြဲ၏ အကတြင္ လူႀကီးပိုင္းမ်ားၿပီး လူလတ္ပိုင္းပါသည္။ လူငယ္ပိုင္းနည္းသည္။

    စင္ျမင့္ေပၚ၌ ေခတ္သစ္စတိတ္ရႈိးစလွ်င္ အီလက္ထေရာနစ္သံစဥ္မ်ားက ကာေခ့ပြဲအသံကို လႊမ္းသြားသည္။ လူငယ္ေတြက စတိတ္ရႈိးကို အမ်ားဆံုး သြားအားေပးၾကသည္။ လားဟူ အဆိုေတာ္ေတြကလည္း မ်ားသည္။ လူငယ္မ်ားစတိတ္ရႈိးကို ပိုအားေပးတာကေတာ့
 ေခတ္သစ္ေရစီးေၾကာင္းျဖစ္၍ မလြန္ဆန္ႏိုင္။ စတိတ္ရႈိးသီခ်င္းႏွင့္ ၾကားတြင္ အကအဖြဲ႕မ်ားတစ္ဖြဲ႕ၿပီးတစ္ဖြဲ႕ ကျပၾကသည္။ ညတြင္ပို၍ စည္သည္။ ညတြင္ ေျမဝိုင္းအကမရွိေပ။

    လားဟူတိုင္းရင္းသား ႏွစ္သစ္ကူးတြင္ ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ေန အားလံုးလာၾကသည္။ ခြဲျခားထားျခင္းမရွိ။ တေပါင္းတည္းကၿပီး တေပါင္းတည္းစားၾကသည္။ လားဟူမိဘမ်ားသည္ ေခတ္သစ္ပညာေရးကို အားေပးသည္။ ရြာတြင္ မူလတန္းေအာင္ပါက ၿမိဳ႕ကိုရေအာင္ပို႔ၿပီး စာႀကိဳးစားခိုင္းေလ့ရွိသည္။ လားဟူပညာတတ္မ်ားလည္း တိုးျမွင့္လာသည္ဟု မိတ္ေဆြ လားဟူမ်ားကဆိုၾကသည္။

    ဇန္နဝါရီလ ၂၆ ရက္သည္ လားဟူတိုင္းရင္းသားတို႔၏ ႏွစ္ဆန္းတနလၤာေန႔ျဖစ္ၿပီး ဇန္နဝါရီလ ၂၅ ရက္ေန႔ညက ပြဲေတာ္တြင္ ေရာင္စံုမီးပန္း၊ မီးက်ည္မ်ား ပစ္ေပါက္ခဲ့ၾကသည္။
 ေတာင္ေပၚရြာႏွင့္ ေက်းရြာမ်ားမွ ေရာက္ရွိလာသည့္သူမ်ားကို ယဥ္ေက်းမႈအဖြဲ႕က လိုေလးေသးမရွိေအာင္ ဧည့္ခံၾကသည္။ လားဟူတိုင္းရင္းသားတို႕၏ ပြဲေတာ္တြင္ အျခားတိုင္းရင္းသားမ်ားကလည္း ဝင္ေရာက္ဆင္ႏႊဲၾကၿပီး ေနာင္ႏွစ္တြင္သည့္ထက္ ပိုစည္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါသည္။


မွတ္ခ်က္။      ။ ၄.၂.၂၀၀၉ခုႏွစ္တြင္ ထြက္ရွိေသာ Weekly Eleven News Journal တြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္ ဆုလဏီး၏ ေဆာင္းပါးအား မူရင္းအတိုင္း ျပန္လည္ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။
 ေဆာင္းပါးတြင္ ပါရွိေသာ ပံုမ်ားမွာ ၉.၂.၂၀၁၃ခုႏွစ္တြင္ၿပဳလုပ္ေသာ ပြဲေတာ္မွ ပံုမ်ားျဖစ္ၿပီး က်န္ပံုမ်ားမွာ Google မွာ ရယူအသံုးၿပဳထားပါသည္။
 -------------
iMyanmarGo ထပ္ဆင့္ မွတ္ခ်က္။ ။ tachileik.net မွ ျပန္လည္ မွ်ေ၀ပါတယ္။ 

Read More

အင္ဒိုနီးရွား၊ အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ကိုအလည္တစ္ေခါက္ ကိုယ္ေရာက္တယ္

မင္းေအာင္သက္လြင္ (ခရီးသြားေဆာင္းပါး)

၂၀၁၁

(နိဒါန္း)
̏ေဟး- မစၥတာ မင္း၊ မနက္ျဖန္ ခရီးထြက္ရမယ္။ အင္စပက္ရွင္ စစ္ေဆးေရး သက္သက္ဘဲ။ အေရွ႕အင္ဒိုနီးရွားကို သြားရမွာ။ ဟိုမွာ ၂ရက္ဘဲေနၿပီး ျပန္လာခဲ့။ ေဟာဒီမွာ ေလယာဥ္ လက္မွတ္၊ လိုအပ္တာ ျပင္ဖို႕ ဒီေန႕ေစာေစာ အိ္မ္ျပန္။ ̋  လို႕ မန္ေနဂ်ာက က်ေနာ့္ကို လာေျပာပါတယ္။
ေလယာဥ္ လက္မွတ္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္ သြားရမဲ့ေနရာက လွ်ပ္စစ္ ဓါတ္အားေပး စက္ရံု။ အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ Ambon (မာလုကူMaluku)။ အေရွ႕အင္ဒိုနီးရွား ျဖစ္ပါတယ္။
လုပ္ရမဲ့ အလုပ္က အင္တာေနရွင္နယ္ ကာတာေပလာ ကုမၸဏီ လက္ေအာက္က ထရန္ကင္ဒို က အင္ဂ်င္ကို စစ္ေဆးရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အင္ဂ်င္က ကာတာေပလာ လုပ္ စီေအတီ (ကက္) အင္ဂ်င္ ျဖစ္ၿပီး။ အင္ဂ်င္ ဘယ္ယာရင္ ေပါ့ကက္ နံပါတ္ဝမ္း စတတ္ေပါက္ အရစ္ မွာ အက္ကြဲေၾကာင္းေတြေပၚလာၿပီး ပ်က္သြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ့္ တာဝန္က အင္ဂ်င္ ဘယ္ရာရင္ အလိုင္းမန္႕ မွန္မမွန္ ေလဆာ နဲ႕ စစ္ေဆးၿပီး။ ဘယ္ရာရင္ ဆိုဒ္ ေကာင္းမေကာင္း တိုင္းထြာေပးရမွာျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီ အင္ဂ်င္ကို ကတ္စတာမာေတြက ေသခ်ာေပါက္ ျပင္မွာမို႕ လာျပင္တဲ့ အခါက်ရင္ တပ္ဆင္ ခုတ္စား ျပင္ဆင္ဖို႕ လိုအပ္တဲ့ အင္ဂ်င္ဘေလာက္ ကေနရာ တစ္ခ်ိဳ႕ကို တိုင္းထြာ စစ္ေဆး ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
တေန႕တည္းနဲ႕ ၿပီးႏိုင္တဲ့ သက္သက္သာသာ လုပ္ရမဲ့ အလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္က တစ္ရက္တည္း ၿပီးႏိုင္ေပမဲ့ သြားရမွာက ဇြန္၉ ရက္ ည ၉နာရီမွာ စင္ကာပူ ကေန ဂ်ာကာတာကို အဲဒီည သန္းေခါင္ အေရာက္သြားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဂ်ာကာတာ အျပည္ျပည္ ဆိုင္ရာ ေလဆိပ္ကေန ျပည္တြင္းေလဆိပ္ကို တကၠစီနဲ႕ သြားၿပီး အဲဒီကေန အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ကို ျပည္တြင္းေလေၾကာင္းနဲ႕ ဇြန္၁ဝရက္ မနက္ေစာေစာ ၁နာရီခြဲမွာ ထြက္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ မနက္ေစာေစာ ၇နာရီမွာ အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ကို ေရာက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

(အမွားမ်ားႏွင့္ကစားျခင္း)
စင္ကာပူႏိုင္ငံ ခ်န္ဂီေလဆိပ္ Terminal 1 ကေန ထြက္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္တို႕ အမွားအယြင္းနဲ႕ ႀကံဳရပါတယ္။ ပထမဦးဆံုး အမွားက အင္ဒိုနီးရွား ေလေၾကာင္းလိုင္း ေကာင္တာ စာေရးမ ေရးေပးလိုက္တဲ့ လက္မွတ္ျဖတ္ပိုင္းပါဘဲ။ ဂ်ာကာတာၿမိဳ႕ကို သြားမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေလယာဥ္ဟာ Gate 33 လို႕ေရးထားတဲ့ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီ ဂိတ္ကို သြားခဲ့ပါတယ္။ ည ၉နာရီခြံဲမွာ ေလယာဥ္ထြက္မွာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ ဂိတ္ထဲကို တျခားခရီးသည္ေတြနဲ႕ ေရာေရာေႏွာေႏွာ တိုးဝင္ လာခဲ့ပါ တယ္။ ေလဆိပ္ အေဆာက္အဦက Renovation လုပ္ေနတဲ့အတြက္ ေျမေအာက္ထပ္ ထဲကို ဆင္းရပါတယ္။ တိုင္မွာ ကပ္ထားတဲံ နာရီတစ္လံုးက ညေန ၂နာရီကို ျပေနတဲ့ အတြက္ လက္ရွိည ၉နာရီခြဲ ရွိၿပီမို႕ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွာရွိေနတဲ့ ယူရုတ္(Europe) က လာတဲ့ အျဖဴေကာင္ လင္မယားက တဟားဟားနဲ႕ တအားေအာ္ရယ္ၿပီး မင္းတို႕ အာရွ သားေတြ အၿမဲတမ္းမွား ေနတယ္လို႕ေျပာပါတယ္။
မင္းတို႕ အာရွသားေတြလို႕ သိမ္းႀကံဳး ေျပာလို႕ ကၽြန္ေတာ္ သူတို႕နဲ႕ လိုက္ မရယ္ႏိုင္ပါဘူး။ နာရီကေလး မွားတာ ရယ္စရာလား။ သူမ်ားကို မယံုရင္ ကိုယ့္ လက္ပါတ္ နာရီနဲ႕ကိုယ္၊ ကိုယ့္ ဟန္းဖုန္းထဲက နာရီနဲ႕ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အားကိုးပါလားလို႕ အသံ မထြက္တဲ့ စကားနဲ႕ စိတ္ထဲကေန အျဖဴေကာင္ လင္မယားကို ျပန္ေျပာေနမိ ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္လဲ ̏ မင္းတို႕ အာရွႏိုင္ငံေတြ အၿမဲတမ္းမွား ရျခင္း ̋ ကို ကိုယ္တိုင္ ႀကံဳရပါေတာ့တယ္ခင္ဗ်ာ။
ဟုတ္ကဲ့ ဒီခရီးစဥ္ကေတာ့ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံ အေရွ႕ပိုင္းမွာ ရွိတဲ့ အမ္းေဘာင္  (Ambon) ၿမိဳ႕ေလးကို သြားရမဲ့ ခရီးစဥ္ အစဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဂိတ္ အဝက ေလေၾကာင္းတာဝန္ခံက ကၽြန္ေတာ့္ လက္မွတ္ကို ၾကည့္ၿပီး ေခါင္း တယမ္းယမ္း လုပ္ေနပါတယ္။ ဘာမ်ား မွားလို႕လဲေပါ့။ မင္းလက္မွတ္က မွားေန တယ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ၾကည့္ပါတယ္။ ̏ ခ်န္ဂီေလဆိပ္။ တာမယ္နယ္ ဝမ္း။ ဂိတ္ ၃၃။ ည ၉နာရီခြဲ။ အေရွ႕ အင္ဒိုနီးရွား၊ အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕။ အားလံုး မွန္ေနတာဘဲ။ ̋ ဆိုေတာ့ သူက ဟုတ္တယ္။ မင္းလက္မွတ္ထဲမွာ မွန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေလယာဥ္ရံုးက ေနာက္ဆံုး ဝင္လာ တဲ့ သတင္းအရ မွားေနတယ္။ မင္းက ဂ်ာကာတာ သြားမွာဆိုေတာ့ ဂိတ္ ၃၃ မဟုတ္ဘူး။ ဂိတ္ ၄၅ကို သြားရမွာတဲ့။ အဲဒီေတာ့မွ အျဖဴေကာင္ လင္မယား ေျပာသြားတဲ့ အားလံုး မွားေနတယ္ ဆိုတဲ့ စကားကို ကၽြန္ေတာ္ သေဘာ ေပါက္လိုက္မိပါေတာ့တယ္။
နာရီကို ၾကည့္ေတာ့ ညကိုးနာရီေက်ာ္ေနၿပီ။ ေလယာဥ္က ၉နာရီခြဲ။ နာရီဝက္ဘဲ  အခ်ိန္ရ ေတာ့တယ္။ လူအုပ္ႀကီးကို ေနာက္ျပန္တိုး။ Excuse me. Sorry ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ နားလည္တဲ့ စကားလံုးကို အႀကိမ္ေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ တတြတ္ တြတ္ရြတ္ သြားသံုးရင္း လူစီးေၾကာင္းကို ေနာက္ျပန္ဆန္ၿပီး အျပင္ကို ျပန္တိုးထြက္ ရပါတယ္။ ေက်ာပိုးအိတ္နဲ႕ ဟန္းကယ္ရီအိတ္ကို ၿမဲၿမဲဆြဲၿပီး ဂိတ္ ၃၃ ကေန ၄၅ ကို အူယားဖါးယား ေျပးလာခဲ့ ရပါတယ္။ ေဟာေတြ႕ၿပီ ဂိတ္၄၅။ အဲ- မေတြ႕တာက ခရီးသည္ ေတြဘဲ။ ဂ်ာကာတာကို သြားရမဲ့ ည၉နာရီခံြဲ ေလယာဥ္၊ ဂိတ္ ၄၅ မွာ ခရီၤးသည္ တစ္ေယာက္မွ မရွိပါ။ ဂိတ္ေရွ႕မွာလဲ ဝန္ထမ္းေတြ တစ္ေယာက္မွာ မရွိ။ သူရဲ ေျခာက္ မွာေတာင္ စိုးရိမ္ရပါတယ္။ ခရီးသည္ေတြအားလုံး ေလယာဥ္ေပၚ တက္ကုန္ၾကၿပီလား။
ေဘးနားကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ တူညီ ပါတိတ္ အဝါေရာင္္ ဝတ္ထားတဲ့ သက္ႀကီးပိုင္း ဘုရားဖူး အျပန္ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံသား လူအုပ္ႀကီးက ေလဆိပ္ ေကာ္ေဇာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေအးေအးလူလူ ထိုင္ေနၾကတာကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ ဘုိလို ေမးလိုက္တယ္။ ဂ်ာကာတာ သြားမဲ့ ေလယာဥ္ အမွတ္၁၅၉ က ဘယ္မွာလဲလို႕။ သူတို႕ အားလံုးက ကၽြန္ေတာ့္ကို အသားညိဳညိဳနဲ႕ လူမို႕ သူတို႕လို အင္ဒိုနီးရွား ႏိုင္ငံသား ထင္ၿပီး တေတာ္ေတာ္ တတီတိီနဲ႕ စကားလာေျပာပါတယ္။ Can you speak English? လို႕ ေအာ္လိုက္ေတာ့မွ ေဘးနား ၀ိုင္းးေနတဲ့ အန္တီႀကီးေတြ ရွဲသြားၿပီး  ေယာက်ာ္း တစ္ေယာက္ လူအုပ္ထဲက ထြက္လာၿပီး ကၽြန္ေတာ္သြားမဲ့ ဂ်ာကာတာ ည၉နာရီခြဲ ေလယာဥ္ ၁၅၉ နဲ႕ သူတို႕ ေလယာဥ္ဟာ အတူတူျဖစ္ေၾကာင္း လာေျပာပါတယ္။ ဒါဆို ၉နာရီခြဲေနၿပီး ဂိတ္ထဲ မဝင္ေသးဘူးလားဆိုေတာ့ ေနာက္က ေရာက္ေနတဲ့ စင္ကာပူ ႏိုင္ငံသား ေလဆိပ္ ဝန္ထမ္းက မိတ္ေဆြ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဂ်ာကာတာ ေလယာဥ္ ခရီးစဥ္ တစ္နာရီ ေနာက္က်မွာ ျဖစ္ပါတယ္တဲ့။ ည ဆယ္နာရီခြဲမွ ထြက္မွာတဲ့ေလ။ မွားျပန္ၿပီေပါ့။
ညဆယ္နာရီခြဲခ်ိန္မွာ ေလယာဥ္ေပၚကို ေရွာေရွာရွဳရွဳ တက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဘာမွ မမွားေတာ့ပါဘူး။ ထိုင္ခုံ ေနရာကအစ အဆင္ေျပပါတယ္။ ပ်ံသန္းခ်ိန္ တစ္နာရီခြဲဘဲ ၾကာမွာ ဆိုေတာ့ သက္သက္ သာသာပါဘဲ။ ေလယာဥ္ ေကာင္းကင္ေပၚ အျမင့္ေပ ေသာင္းဂဏန္း ထိေရာက္ၿပီး ပ်ံသန္းခ်ိန္ တစ္နာရီေက်ာ္ ၾကာလာေတာ့ အာေခါင္ ေျခာက္လာတဲ့အတြက္ ေလယာဥ္မယ္ကို ကိုကာကိုလာ ေတာင္းေသာက္ မိပါတယ္။ ေကာင္မေလးက ေသာက္ ေရသန္႕ တစ္ပုလင္း လာေပးၿပီး အင္ဒိုနီးရွားေငြနဲ႕ ရူပီ တစ္ေသာင္း (S$1.10) နီးပါး ေတာင္းပါတယ္။ ေဘးနားက အင္ဒိုနီးရွားႏုိင္ငံသား ေကာင္ေလးကို က်ေတာ့ ပိုက္ဆံ မေတာင္းဘဲ အလကား ေပးလိုက္တာ ျမင္ရပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ငါက ႏုိင္ငံျခားသား မို႕လို႕လား။ ဟိုေကာင္ေလးေလာက္ ရုပ္မေခ်ာ လို႕လား။ အင္ဒိုစကား မတတ္လို႕ ေငြတစ္ေသာင္း ေတာင္းတာလားလို႕ ေတြးေနမိ ပါတယ္။

(အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံသို႕ဝင္ေရာက္ျခင္း)
ဂ်ာကာတာ အျပည္ျပည္ေလဆိပ္ ေရာက္ေတာ့ ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ ၁၂နာရီခြဲ ေနပါၿပီ။ ေနာက္ဆံုး ေလယာဥ္ ျဖစ္တာမို႕ လူဝင္မွဳ စစ္ေဆးေရးအရာရွိေတြနဲ႕ ရဲေတြ ဝန္ထမ္းေတြ အားလံုးက ခရီးသည္ေတြကို ေစာင့္ေနပါတယ္။ တာဝန္ၿပီးရင္ အိမ္ျပန္ ေတာ့မယ့္ ပံုေတြပါဘဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က အေရွ႕အင္ဒိုနီးရွားက ကၽြန္းၿမိဳ႕ေလးျဖစ္တဲ့ အမ္းေဘာင္(Ambon)ၿမ္ိဳ႕ကိုသြားမဲ့ ေနာက္ေလယာဥ္ တစ္စီးကို မနက္ေစာေစာ ၁နာရီခြဲမွာ ေျပာင္းစီးရမွာမို႕ Transit ေနရာကို သြားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ International air port ကေန Domestic Air port ကိုသြားရမွာျဖစ္လို႕ Immegration counter ကိုလဲ ျဖတ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခရီးေဖာ္အျဖစ္ အတူတူပါလာတဲ့ သူက ႏိုင္ငံတကာကို အလုပ္ ကိစၥနဲ႕ အႀကိမ္ႀကိမ္သြားဖူးေနတဲ့ စင္ကာပူႏိုင္ငံသား (အိၿႏၵိယႏိုင္ငံသား အျဖစ္မွ စလံုးႏိုင္ငံသား ေျပာင္းလဲခံထားသူ) ျဖစ္တာမို႕ သူ႕ကို ဆရာ တင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ က Follow လုပ္ေနရပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆုိေတာ့့ ကၽြန္ေတာ္က စင္ကာပူနဲ႕ မေလးရွားက လြဲရင္ တျခား ႏိုင္ငံေတြကို တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးတဲ့အျပင္ အလုပ္ကိစၥနဲ႕လဲ တစ္ခါမွ ျပည္ပ ခရီး မသြားဖူးတဲ့ အတြက္ ခရီးေဖာ္ကုိဘဲ အားကိုးေနရပါတယ္။ Transit ဆိုင္းဘုတ္နဲ႕ အင္မီဂေရးရွင္း ဆိုင္းဘုတ္ကို ျမင္ေနရလို႕ ေဟ့လူ ဒီမွာလို႕ လွမ္းေျပာ ေတာ့ သူက ဆရာႀကီး ပံုစံနဲ႕ No No လို႕ျပန္ေျပာပါတယ္။ သူ႕စကားအတိုင္း ေနာက္က လိုက္ေတာ့ လံုၿခံဳေရးဝန္ထမ္းက မင္းတို႕ မွားေနၿပီ အင္မီဂေရးရွင္းကို မျဖတ္ရေသးဘူး ေလ။ ေနာက္ျပန္ဆုတ္လို႕ ေျပာပါတယ္။ ထင္တဲ့အတိုင္းပါဘဲ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခဲ့တဲ့ Transit နဲ႕ အင္မီဂေရးရွင္း ေနရာကို ျပန္သြားရတာပါဘဲ။
အင္မီဂေရးရွင္း အရာရွိက ဘယ္သြားမလို႕လဲ။ ဘာသြားလုပ္မွာလဲ။ ဘယ္ ေလာက္ၾကာ မွာလဲလို႕ ေမးပါတယ္။ အေရွ႕ အင္ဒိုနီးရွားက အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ကို သြားမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၅ရက္ေနမွာ ျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႕ Amaris ဟိုတယ္မွာ တည္းမဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပ လိုက္ပါတယ္။ ဘာသြားလုပ္မွာလဲ ဆိုေတာ့ ကယ္မီကယ္ပလန္႕ က အင္ဂ်င္ကို သြားစစ္ေဆး ေပးမလို႕လို႕ ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။ အရာရွိက ဘာမွ ထပ္မေျပာေတာ့ဘဲ ရက္ ၃၀ တံုး ထုေပးလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္မွ သိရတာက ကၽြန္ေတာ္တို႕ သြားစစ္ေဆး ေပးရမဲ့ ေနရာက အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ ကၽြန္းၿမိဳ႕ေလးက ဓါတ္အားေပးစက္ရံု ပါဝါပလန္႕ က ဂ်င္နေရတာ အင္ဂ်င္ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ခပ္တည္တည္နဲ႕ ကယ္မီကယ္ စက္ရံုလို႕ မွားေျပာ မိေပမဲ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ဘယ္ၿမိဳ႕မွာ ဘာစက္ရံုရွိမွန္းေတာင္ မသိရွာတဲ့ အင္မီ ဂေရးရွင္း အရာရွိလဲ ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္နဲ႕ ခြင့္ျပဳလိုက္ပါတယ္။ အမွား ေကာင္းေလးေပါ့။
(အညာသားႏွင့္ေတြ႕ဆံုျခင္း)
အင္မီဂေရးရွင္းက လြန္ေတာ့ Transit ေလယာဥ္စီးဖို႕ ျပည္တြင္း ေလဆိပ္ကို သြားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စင္ကာပူက အထြက္မွာ တစ္နာရီ ေနာက္က်ခဲ့တဲ့အတြက္ ျပည္တြင္းေလယာဥ္ (ဂ်ာကာတာ - အမ္းေဘာင္) ခရီးစဥ္က မနက္ေစာေစာ ၁နာရီခြဲ ထြက္မွာ အခုက ည သန္းေခါင္ေက်ာ္ နာရီဝက္ရွိေနၿပီဆိုေတာ့ တစ္နာရီဘဲ အခ်ိန္ ရပါေတာ့တယ္။ ေလဆိပ္ အေျပာင္းအလဲ တကၠစီ စီးဖို႕ ေလယာဥ္လက္မွတ္ ျပန္လဲ ဖို႕ အေပါ့အပါးသြား၊ ေကာ္ဖီေသာက္ဖို႕ တစ္နာရီဘဲ အခ်ိန္ရပါတယ္။ ေနရာက တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးတဲ့ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံ ဂ်ာကာတာ အျပည္အျပည္ ဆိုင္ရာ ေလဆိပ္ ထဲမွာပါ။ အခ်ိန္က ညသန္းေခါင္ေက်ာ္မို႕ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနပါတယ္။ အေရးထဲမွာ အတူပါလာတဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ က်ေနာ့္ အေဖၚက ( အိၿႏၵိယျပည္ေပါက္ စင္ကာပူ ႏိုင္ငံသား ေျပာင္းလဲ ခံယူထားတဲ့ တမီးလ္ကုလား ျဖစ္ပါတယ္။)
ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ခရီးေဆာင္ အိတ္ႀကီး ၄ အိတ္ကို ဂ်ာကာတာမွာ ယူရ မလား။ အမ္းေဘာင္ က်မွ ယူရမ လားဆိုတာ ဇေဝဇဝါ ျဖစ္ေနပါတယ္။ စင္ကာပူ ေလဆိပ္မွာ ကတည္းက ေလဆိပ္ ေကာင္တာ စာေရးမက အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ေရာက္မွ ထုတ္ယူရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း Transit ေလယာဥ္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေလေၾကာင္းက စီစဥ္ေပးမွ ျဖစ္လို႕ ဂ်ာကာတာ ေရာက္ရင္ အိတ္ေတြ သြားေရြးစရာမလိုဘဲ လူခ်ည္း သက္သက္နဲ႕ လက္ဆြဲအိတ္ေတြဘဲ ေလဆိပ္ေျပာင္း ေလယာဥ္ ေျပာင္းစီးဖို႕ ေျပာခဲ့တာကို မွတ္မိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္က မလိုေၾကာင္း တကၠစီနဲ႕ ျပည္တြင္းေလဆိပ္ကို သြားမဲ့အေၾကာင္း ေျပာေပမဲ့ ကိုေရႊ ကုလားက Double confirm ဆိုတဲ့ စကားလံုးနဲ႕ ( အဲဒီအခ်ိ္န္မွာ စင္ကာပူ Channel 5 TV  အစီစဥ္မွာ We are Singaporean ဆိုတဲ့ Game တစ္ခု စတင္ ေခတ္စားေနခ်ိန္မို႕ စင္ကာပူ ဟာသမင္းသား တစ္လက္ျဖစ္တဲ့ စုတ္ခၽြန္းခၽြန္းနဲ႕ တရုတ္က Double confirm ဆိုၿပီး ခနခန ေၾကာ္ျငာ ေနက် ျဖစ္ပါတယ္) ႏွစ္ထပ္ကြမ္း ေသခ်ာေအာင္ ဂ်ာကာတာ ရံုးစိုက္ ေလေၾကာင္းက တာဝန္ခံနဲ႕သြားေတြ႕ၿပီး ခရီးေဆာင္ အိတ္ေတြ အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ထိ ေရာက္ မေရာက္ သြား ေမးဖို႕ လုပ္ေနပါတာယ္။ ခရီးေဆာင္အိတ္ ၄လံုး ရွိတဲ့ အထဲက ၂လံုးဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အဝတ္အစားေတြ ျဖစ္ေပမဲ့ ေနာက္ႏွစ္လံုး ကေတာ့ အင္ဂ်င္ကို ေလဆာ အလိုင္းမန္႕ စစ္ေဆးေပးဖို႕အတြက္ လိုအပ္တဲ့ စက္မွဳ လုပ္ငန္းသံုး တိုင္းတာေရး ေလဆာနဲ႕ တပ္ဆင္ပစၥည္း အီကြင့္မန္႕ ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ေဟာ - ေတြ႕ပါၿပီ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ စီးလာတဲ့ ေလေၾကာင္းက တာဝန္ခံ အင္ဒို ႏိုင္ငံသား အသက္ ၃ဝ ဝန္းက်င္ ယူနီေဖါင္းဝတ္ လူငယ္က ၿပံဳးရႊင္ရယ္ေမာစြာျဖင့္ ̏ဟဲလို ကၽြန္ေတာ္ -- ေလေၾကာင္းကပါ။ ကူညီပါရေစ ̋ တဲ့။ သူရဲ႕ အမူအယာ၊ ယူနီေဖါင္း နဲ႕ အဂၤလိပ္စကား ေျပာပံုက ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို ရင္ေအး စိတ္ခ်သြားေစပါတယ္။ ျပည္ျခား နယ္ေျမမွာ မိတ္ေဆြ ေဆြမ်ိဳးရင္းခ်ာကို ေတြ႕လိုက္ရသလိုပါဘဲ။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ၿပီး အင္ဒိုစကား တတ္သလားလို႕ေမးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အသားညိဳညိုဳ ျမန္မာရုပ္ ဆိုေတာ့ သူတို႕ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံသားေတြနဲ႕ အသားအေရာင္ ခ်င္းတူ။ မ်က္လံုး ႏွာေခါင္း က်ပံုခ်င္း တူတဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံျခားသားလို႕ ထင္မိပံု မေပၚ ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က ငါ ႏိုင္ငံျခားသားပါ။ ဘိုလိုဘဲ ေျပာပါလို႕ေျပာေတာ့။ က်ေနာ့္ အေဖၚက ဆရာႀကီး လုပ္ၿပီး ဂ်ာကာတာ ကေန အမ္းေဘာင္သြားမဲ့ ေလယာဥ္ေျပာင္း ခရီးစဥ္မွာ အိတ္ေတြ ေရြးသယ္ဖို႕ လိုမလို ဘယ္လိုသြား ေရြးရမယ္ဆိုတာ Double confirm ေနပါတယ္။ ေလေၾကာင္း တာဝန္ခံက သူ ကူညီေပးမဲ့အေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ သူ႕ေနာက္ လိုက္ဖို႕လဲ ေျပာပါ တယ္။ စိတ္ခ်စြာ သူ႕ေနာက္ လိုက္လာခ်ိန္မွာ လူျပတ္တဲ့ တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ သူက အိတ္ေတြ အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ အထိေရာက္ဖို႕ အင္ဒိုနီးရွားေငြ ရူပီယာ ၃သိန္း (စင္ကာပူေငြ ေဒၚလာ ၅ဝခန္႕) ထပ္ေပးရမဲ့အေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။
ေငြက မ်ားလြန္းတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ ဇေဝဇဝါ ျဖစ္ေနပါ တယ္။ ေပးဖို႕ အင္တင္တင္ ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ တာဝန္ခံက အခ်ိန္မရွိေတာ့ေၾကာင္း ျပည္တြင္း ေလယာဥ္ ထြက္ေတာ့မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေလာ ေနပါတယ္။ ေငြမေပးရင္ အိတ္ေတြ မေရာက္တဲ့အေၾကာင္း ထပ္ေျပာလာတာ့ အလုပ္လုပ္ရမဲ့ စက္မွဳလုပ္ငန္းသံုး ေလဆာ စစ္ေဆးေရး ပစၥည္းေတြ က်န္ခဲ့မွာ စိုးတာေၾကာင့္ က်ေနာ့္ အေဖၚက ေငြထုတ္ ေပးလိုက္ ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က မေပးသင့္ေၾကာင္း  ငါတို႕ကို လိမ္ေနတာျဖစ္ေၾကာင္း မ်က္ရိပ္ မ်က္ျခည္နဲ႕ ေျပာေပမဲ့ အေဖၚက ပစၥည္းေတြ မေရာက္ရင္ မင္းတာဝန္ ယူရမယ္လို႕ ျပန္ေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လဲ ႏုိငံျခားခရီးစဥ္ အလုပ္ကိစၥနဲ႕ တစ္ခါမွ မထြက္ဖူး တဲ့ အတြက္ မင္းသေဘာဘဲလို႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ အရင္အေခါက္ေတြတံုးကလဲ ဒီလိုဘဲ ေပးရတယ္လို႕ အေဖၚက ထပ္ေျပာျပန္ပါတယ္။ ေသခ်ာေအာင္ေတာ့ ငါေငြေပး ၿပီးရင္ မင္းငါ့ကို ေငြျဖတ္ပိုင္းျပန္ေပးရယ္ ဒါမွ ဒီေငြေတြ သူေဌးဆီမွာ ျပန္ေတာင္းရမဲ့ အေၾကာင္း အေဖၚက ေျပာေတာ့ တာဝန္ခံက စိတ္ခ် ေပးပါ့မယ္။ သူကုိယ္တိုင္လဲ ျပည္တြင္း ေလဆိပ္အထိ လိုက္ပို႕ေပးပါ့မယ္ ဆိုေတာ့ ပို စိတ္ခ် သြားပါတယ္။ တကၠစီငွားၿပီး သြားရပါ တယ္။ ၅မိနစ္အတြင္း ေရာက္ပံုေထာက္ေတာ့ ေလဆိပ္ ႏွစ္ခု ေတာ္ေတာ္နီးးပံု ရပါတယ္။ ညသန္းေခါင္းေက်ာ္ ေမွာင္ေနတဲ့ အတြက္ ဘယ္လိုသြားရမွန္း မသိပါ။ ေနာက္မွ သိရတာက အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေလဆိပ္ကေန ျပည္တြင္း Doemestic ေလဆိပ္ကို အခမဲ့ ဘတ္စ္ကားေတြနဲ႕ ပို႕ေပးေနေၾကာင္းပါ။
တာဝန္ခံက ျပည္တြင္း ေလဆိပ္ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ထားခဲ့ၿပီး ေငြျဖတ္ပိုင္း သြားလုပ္ေပးမယ္၊ ၿပီးရင္ျပန္လာခဲ့မယ္လို႕ ေျပာပါတယ္။ ေလယာဥ္ထြက္ဖို႕ကလဲ အခ်ိန္အရမ္း နီးေနၿပီမို႕ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိပါ။ ေနာက္ဆံုး က်ေနာ့္ အေဖၚက တာဝန္ခံရဲ႕ လည္ပင္းမွာ ခ်ိတ္ဆြဲ ထားတဲ့ ဝန္ထမ္းကဒ္ကို ဓါတ္ပံု ရုိက္ယူထားလိုက္ပါတယ္။ ထင္တဲ့အတိုင္း တာဝန္ခံ ျပန္ မလာပါဘူး။ သူလိမ္ေတာ့မယ္ ဆိုတာ သိေပမဲ့ ေငြျဖတ္ပိုင္း ျပန္လာေပးခဲ့ရင္ ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူေဌးဆီက ေငြျပန္ ေတာင္းလို႕ ရႏိုင္တာမို႕ လူၾကားထဲ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ မျဖစ္လို တာေၾကာင့္ အသာၿငိမ္ ေနလိုက္ၾကပါတယ္။ ျပည္တြင္းေလဆိပ္က ဝန္ထမ္းေတြကို ရိုက္ထားတဲ့ သူ႕ဓါတ္ပံုျပၿပီး ေငြလိမ္သြားတဲ့အေၾကာင္း သူ႕ကိုျပန္ေခၚေပးဖို႕ မန္ေနဂ်ာ ဖုန္းနံပါတ္ ေပးဖို႕ ေတာင္းဆို ေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ဟာ ႏုိင္ငံျခားသားမွန္း သိသြားတဲ့အျပင္ ေလယာဥ္ ထြက္ခ်ိန္ ဆယ္မိနစ္ခန္႕သာ လိုေတာ့တဲ့ အတြက္ က်န္တဲ့ ေလဆိပ္ ဝန္ထမ္းေတြလဲ ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္နဲ႕ လူလိမ္ တာဝန္ခံဘက္က ကာကြယ္ ေျပာဆို ေပးေနၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ လက္ေလ်ာ့လိုက္ၿပီး အမ္းေဘာင္ ကို ထြက္မဲ့ေလယာဥ္ေပၚ တက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။
ဂ်ာကာတာၿမိဳ႕ကေန အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ကို ေလယာဥ္က ပ်ံသန္းခ်ိန္ ၄နာရီနီးပါး ၾကာပါတယ္။ အခ်ိန္က ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ မနက္ေစာေစာ တစ္နာရီခြဲမို႕ အိပ္ၿပီး လိုက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ဂ်ာကာတာနဲ႕ အမ္းေဘာင္က စံေတာ္ခ်ိန္ ၂နာရီကြာပါတယ္။ အမ္းေဘာင္က အေရွ႕ဘက္ ပိုက်တာမို႕ အခ်ိန္ေစာပါတယ္။ ေလယာဥ္က အေရွ႕စူးစူး ေနစတင္ ထြက္ရာ မိုးကုပ္စက္ဝိုင္းႀကီးဆီ တည့္တည့္ပ်ံသန္းေနတာမို႕ မနက္ မိုးလင္းခါ နီးခ်ိန္မွာ ေနလံုးႀကီးကို စတင္ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ အျမင့္ေပ သံုးေသာင္းေက်ာ္ ကေန တစ္နာရီ ကီလိုမီတာ ၈ဝ၀ ႏႈန္းနဲ႕ ပ်ံသန္းေနတဲ့ ေလယာဥ္ေအာက္မွာ တိမ္တိုက္ေတြကို ပံုစံ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ေတြ႕ရပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ တိမ္တိုက္ေတြဟာ ၂ႏွစ္သား ကေလး ငယ္ေလး တစ္ေယာက္က ဂြမ္းစေတြကို ပရမ္းပတာ ျဖန္႕ထားတဲ့ပံုစံ မညီမညာ ေတြ႕ရ တတ္သလို။ တစ္ခါတေလမွာေတာ့ အပ်ိဳေပါက္မေလးတစ္ေယာက္က ဂြမ္းစေတြကို စနစ္ တက် အစီအရီ စီတန္းထားသလို ညီညီညာညာေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။
ၾကက္အိပ္ၾကက္ႏိုးနဲ႕ မနက္ ေစာေစာ ၇နာရီေလာက္ အခ်ိန္မွာ  ေနာက္ဆံုး ခရီး ျဖစ္တဲ့ အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေရာက္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ အမ္းေဘာင္ ကၽြန္း တစ္ကၽြန္းလံုးဟာ မဲေမွာင္ေနတဲ့ တိမ္တိုက္ႀကီး ဖံုးထားတာကို ေၾကာက္လန္႕စရာ ျမင္ကြင္းမ်ိဳးနဲ႕ ေလယာဥ္ေပၚကေန ျမင္ေနရပါတယ္။

(အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ကို အလည္တစ္ေခါက္ ကိုယ္ေရာက္တယ္)
ေလယာဥ္ေပၚကေန ေျမျပင္ေပၚဆင္း လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ေလဆိပ္ခန္းမထဲကို ဝင္လာခဲ့ ၾကပါတယ္။ ရာသီဥတုက ျမန္မာျပည္လိုပါဘဲ။ ေန႕လည္ခင္း အပူခ်ိန္ ၃၅ ဒီဂရီ ဆဲလ္ဆီးရက္စ္ ျဖစ္ပါတယ္။ မထင္မွတ္ဘဲ ခရီးေဆာင္အိတ္ေလးလံုး ထဲက အေရး အႀကီးဆံုး အလံုး ျဖစ္တဲ့ ေလဆာ အီကြင့္မန္႕ ထည့္ထားတဲ့ အိတ္ ပါမလာပါဘူး။ ခရီး ေဆာင္အိတ္ေတြ အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ထိေရာက္ဖို႕ ဂ်ာကာတာမွာ ေလေၾကာင္း တာဝန္ခံနဲ႕ ေတြ႕ခဲ့၊ ေငြေပးခဲ့ရဲ႕သားနဲ႕ အေရးႀကီးတဲ့အိတ္ ပါမလာခဲ့ပါ။ တကယ္ေတာ့ အိတ္ေတြ အားလံုးက အပိုေငြ ထပ္ေပးစရာမလိုဘဲ Transit အျဖစ္နဲ႕ ေလေၾကာင္းက တာဝန္ယူၿပီး ပို႕ေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ Double confirm တတ္တဲ့ က်ေနာ့္ အေဖၚရဲ႕ စပ္စပ္စုစု ေကာင္းမွဳ ေၾကာင့္သာ အခုလိုျဖစ္သြားခဲ့တာပါ။ အမ္းေဘာင္ေလဆိပ္ Lost & Found ဌာနမွာ အိတ္ ပါမလာတဲ့ အေၾကာင္း သြားသတင္းပို႕ေတာ့ အဲဒီဌာနမွာ ဘိုစကား တတ္ တဲ့သူ မရွိလို႕

တျခားဌာနက လူကို သြားေခၚလာကာ စကားျပန္နဲ႕ေျပာရပါတယ္။ လာႀကိဳမဲ့ Customer ဘက္က လူကလဲ ဖုန္းနဲ႕လွမ္းေခၚတာ ဖုန္းမကိုင္တဲ့အတြက္ အိတ္ ေပ်ာက္တဲ့ ျပသနာ အျပင္ ဘာသာစကား အခက္အခဲျပသနာနဲ႕ပါ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ ျပသနာတက္ ေနပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး စကားျပန္ ေရာက္လာပါတယ္။ ေပ်ာက္သြားတဲ့ အိတ္ကို ေမးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က Laser mersuring equipment လို႕ေျပာေပမဲ့ က်ေနာ့္အေဖၚက Laser Instrument လို႔ ထပ္ေျပာလိုက္ေတာ့ စကားျပန္ က Laser musical instrument လို႕ နားၾကားလြဲ ဘာသာလြဲျပန္ေပးလိုက္တဲ့အတြက္ Lost & Found ဌာနက အဂၤလိပ္စကား မတတ္တဲ့ တာဝန္ခံက အင္ဒိုစကားနဲ႕ တူရိယာ ပစၥည္းထဲ့တဲ့ အိတ္လို႕ Form ထဲမွာ ေရးထည့္လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကလဲ အင္ဒိုစာ မဖတ္တတ္တဲ့ အတြက္ ဘာေရးထားမွန္း မသိပါဘူး။ ခနေနေတာ့ Customer ဘက္က လာႀကိဳတဲ့ သူနဲ႕ ဆက္သြယ္မိၿပီး အဆင္ေျပသြားပါတယ္။

(အင္ဒို ရဲသား)
အဆင္ေျပကာမွ ေနာက္ကေန လူတစ္ေယာက္ လိုက္လာၿပီး စကား တတြတ္ တြတ္ လာေျပာပါတယ္။ ဆံပင္ နီေၾကာင္ေၾကာင္ ေဆးဆိုးထားတဲ့ လမ္းသရဲလိုလို။ ဂိုဏ္းစတားလိုလို၊ အေျခာက္လိုလို နားကြင္း ေဖါက္ထားတဲ့သူမို႕ ကားသမား လူလိမ္ ထင္ၿပီး က်ေနာ္ စကားအေျပာမခံေတာ့ သူက စိတ္ဆိုးၿပီး လာႀကိဳတဲ့ လူခံကို အင္ဒိုလို တကိြကိြ သြားေျပာေတာ့မွာ သူဟာ အရပ္ဝတ္ ရဲသားမွန္း သိလိုက္ ရပါတယ္။ အမွန္ တကယ္က ဒီရဲသားနဲ႕ သူ႕အရာရွိဟာ က်ေနာ္တို႕ဆီက ေငြညွစ္ခ်င္လို႕ သူတို႕ ရံုးခန္းထဲ ေခၚသြားၿပီး အာရွက ဘာသာေရးအယူသီး ေသာင္းက်န္းသူေတြ၊ ဗံုးေဖါက္ခြဲသူေတြ၊ လူလိမ္ေတြ၊ ႏိုင္ငံတကာ လွည့္ပတ္ေျပးေနတဲ့ လူဆိုးေတြအေၾကာင္း စီကာပတ္ကံုးေျပာ၊ ဝရမ္းစာရြက္ေတြ ထုတ္ျပပါတယ္။ လူခံက ဒီလူႏွစ္ေယာက္ (က်ေနာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္) ဟာ စင္ကာပူက လာတဲ့ တကၠနင္ရွင္ အင္ဂ်င္နီယာေတြ ျဖစ္ ေၾကာင္း၊ အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕က လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အားေပး စက္ရံုက ဂ်င္ေနေရတာ အင္ဂ်င္ ပ်က္လို႕ လာျပင္တာ၊ စစ္ေဆးတာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အားေပး စက္ရံုဟာ ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရ အလုပ္ကိစၥနဲ႕လာျခင္းျဖစ္တဲ့အတြက္ ေငြ မေပးႏိုင္ေၾကာင္း၊ ေငြ လိုခ်င္လွ်င္ အထက္အရာရွိမွ တဆင့္ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ပညာသားပါပါ ျပန္ေျပာေတာ့ ရဲႏွစ္ေယာက္ ပါးစပ္ ပိတ္သြားပါေတာ့တယ္။
လာႀကိဳတဲ့ကားနဲ႕ အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ထဲကို ၄ဝကီလိုမီတာ ေလာက္ စီးၿပီး လာခဲ့ ရပါတယ္။ လမ္းမွာ ေဒသျဖစ္ ဖုန္းကဒ္ ဝင္ဝယ္ၿပီး။ တည္းခိုရာ Amaris hotel ကိုလာခဲ့ ၾကပါတယ္။ ဟိုတယ္မွာ တေရးအိပ္ ထမင္းစားၿပီး ညေန ၂နာရီမွာ Power plant က အင္ဂ်င္ အပ်က္ ရွိရာကို ေရာက္သြားၾကပါတယ္။ တုိင္းတာေရး ေလဆာ ကိရိယာ ပါမလာတဲ့အတြက္ ဘာမွ လုပ္ဖို႕မရဘဲ လိုအပ္တာမွာ ၾကားၿပီး ရုံးခန္းက မန္ေနဂ်ာနဲ႕ ဝင္ေတြ႕ကာ အိတ္ေပ်ာက္သြားေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့ သူတို႕ ကိုယ္တိုင္ ဂ်ာကာတာ ေလဆိပ္ကို ဖုန္းလွမ္းဆက္ပါတယ္။ မၾကာခင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အိတ္လို႕ ယူဆရတဲ့ အိတ္တစ္လံုး ဂ်ကာတာေလဆိပ္မွာ ေတြ႕တဲ့ အေၾကာင္း အိတ္ပံုစံ အမွတ္အသား အေသးစိတ္ကို ထပ္ေျပာျပေတာ့ ေသခ်ာေၾကာင္း အိတ္မွာ ကပ္ထားတဲ့ ေလဆိပ္က နံပါတ္ ျပဳတ္ၿပီး ကြာသြားတဲ့အတြက္ စင္ကာပူကေန ဂ်ကာတာ အေရာက္မွာ အိတ္ကို ဘယ္မွ မပို႕ဘဲ Lost & Found ဌာနမွာ ထားထားေၾကာင္း သတင္းရခဲ့ပါတယ္။ ေန႕လည္ ေလယာဥ္နဲ႕ ပို႕ေပးလိုက္မယ္လို႕ ေျပာေပမဲ့ အိတ္က ေရာက္မလာဘဲ ေနာက္ေန႕ မနက္မွ အမ္းေဘာင္ေလဆိပ္ကို ေရာက္လာပါ ေတာ့တယ္။


အဲဒီညက ညလံုးေပါက္ အိပ္ေရးပ်က္ထားတဲ့အတြက္ ဟိုတယ္ အခန္းထဲမွာ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။ ေနာက္ေန႕မနက္မွာေတာ့ အိတ္ေရာက္ လာၿပီ ျဖစ္လို႕ ေလဆိပ္ဆင္းၿပီး အိတ္သြားေရြးရပါတယ္။ ေလဆာ တိုင္းတာေရး အိတ္ ေရာက္လာတဲ့ အတြက္ အဲဒီေန႕ ေန႕လည္မွာ အင္ဂ်င္ စစ္ေဆးေရး အလုပ္ စလုပ္ဖို႕ ျပင္ဆင္ ရပါတယ္။ တစ္ေနကုန္ အလုပ္ လုပ္ၾက ပါတယ္။ လိုအပ္တဲ့ အရာေတြကို ေလဆာ အလိုင္းမန္႕ နဲ႕ တိုင္း၊ အင္တာနယ္ မိုက္ခရီုမီတာ နဲ႕တိုင္း ထြာၿပီး သြားေတာ့ ညေန ေစာင္းသြားပါၿပီ။ ညေနပိုင္းမွာ အေရာင္းတာဝန္ခံ မိုက္ကယ္က အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ရဲ႕ Nature park လို႕ေခၚတဲ့ ပင္လယ္ ကမ္းေျခကို ေခၚသြားပါတယ္။ အမ္းေဘာင္ ေဒသ ထြက္ သဘာဝ အုန္းရည္ကို ႏီု႕ဆီ ထည့္ထားတ့ဲ အမ္းေဘာင္ အုန္းရည္ကို ေသာက္ကာ သစ္သီးစံု ထန္းလ်က္ ငရုတ္သီးေထာင္း သြားရည္စာကိုလဲ စားခဲ့ရပါတယ္။ ေဂြးသီး။ နာနတ္သီး။ ပန္းသီး၊ ေစာင္းလ်ားသီးေတြကို ထန္းလ်က္ ေျမပဲ ငရုတ္သီးနဲ႕ ေရာေထာင္းၿပီး စားရတဲ့ အရသာကို တစ္ခါမွ မစားဖူးဘဲ စားခဲ့ရတဲ့ အင္ဒိုနီးရွားက အမ္းေဘာင္ စားေသာက္ ကုန္ပါဘဲ။

ေနာက္ေန႕ မနက္မွာ စင္ကာပူျပန္ဖို႕ ေလဆိပ္မွာ ရက္သြားေျပာင္းပါတယ္။ ေလဆာအိတ္ က်န္ခဲ့တဲ့ အတြက္ တစ္ရက္ ေနာက္ဆုတ္ၿပီး ျပန္ရမွာျဖစ္လို႕ ေလဆိပ္ စာေရးမကို Form သြားျပတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေလဆိပ္ စာေရးမက မင္းတို႕ရဲ႕ lost & found form ထဲမွာ ေပ်ာက္တဲ့အိတ္အမ်ိဳးအစားက Laser musical instrument လို႕ ေရးထား တယ္။ မင္းတို႕ေျပာေတာ့ Engineering လုပ္ငန္းသံုး Laser measuring equipment ဆို။ မင္းတို႕က musical instrument လို႕ေရးထားလို႕ တို႕ဘက္က အေရးမႀကီးဘူး ထင္ၿပီး စင္ကာပူ အျပန္ ဂ်ာကာတာမွာ ဝင္ယူဖို႕ စီစဥ္ထားတာတဲ့။ ေကာင္းေရာ။ ဘာသာ စကား နားမလည္မွဳရဲ႕ ရလဒ္ေလးေတြပါဘဲ။

( အမ္းေဘာင္ ဆိုသည္မွာ - )
အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ေလးဟာ စိတ္ဝင္စားစရာ ၿမိဳ႕ေလး ျဖစ္ပါတယ္။ အမ္းေဘာင္ကို မာလုကူ လို႕လဲ အျခားနာမည္နဲ႕ ေခၚၾကပါေသးတယ္။ အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ရာစုႏွစ္ ေတြက ေဟာ္လန္ ႏိုင္ငံရဲ႕ နဲ႕ ဖက္စစ္ဂ်ပန္ တို႕ရဲ႕ နယ္ခ်ဲ႕ လက္ ေအာက္ခံ ကိုလိုနီႏိုင္ငံျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ နယ္ခ်ဲ႕ က်ဴးေက်ာ္ ေစာ္ကားသူ ေဟာ္လန္ လူမ်ိဳးေတြနဲ႕

စစ္ဘီလူး ဂ်ပန္ ငပု ေတြကို အမ္ေဘာင္းၿမိဳ႕ရဲ႕ သမီးပ်ိဳ သူရဲေကာင္းမ ခရစၥတီးနာ က ဦးေဆာင္ၿပီးေတာ္လွန္တိုက္ခိုက္ လြတ္လပ္ ေရး ရခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခရစၥတီးနားကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႕ အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ အျမင့္ဆံုး ေတာင္ကုန္းေပၚမွာ အျမင့္ေပ ၁၅ ေပနီးပါးရွိတဲ့ ေၾကးရုပ္တုႀကီးကို အမွတ္တရ ထုလုပ္ ထားရွိ ထားပါတယ္။ ေနာက္ စိတ္ဝင္စားစရာ တစ္ခုကေတာ့ အမ္း ေဘာင္ၿမိဳ႕ လယ္ေကာင္မွာ တစ္ကမၻာလံုး ဆိုင္ရာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေမာင္း (World Peace Gaung) ကို ထုလုပ္ ေဆာက္လုပ္ ထားပါတယ္။ အဲဒီ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေမာင္း ကို ကမၻာ့ကုလ သမဂၢက အမ္းေဘာင္မွာ လာေဆာက္ထားတာျဖစ္ပါတယ္။ ကမၻာေပၚမွာ စစ္ပြဲျဖစ္တဲ့ေနရာ သံုးခု အနက္က ဘာသာေရးစစ္ပြဲ စတင္ရာ အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ ကိုေရြးၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေမာင္း ေဆာက္ထား တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမာင္းေပၚမွာ ကမၻာေပၚက ရွိရွိသမွ် ႏိုင္ငံေပါင္းစံုရဲ႕ ကိုယ္စားျပဳ ႏိုင္ငံေတာ္ အလံေတြကို ရိုက္ႏွိပ္ထားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ပါတ္သက္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ အလံနဲ႕ စင္ကာပူႏိုင္ငံအလံေတြကို ေတြ႕ခဲ့ရလို႕ ဓါတ္ပံုရိုက္ယူခဲ့ပါယတ္။ ေမာင္းရဲ႕ အလယ္ ေကာင္ မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေမာင္း လို႕ ရိုက္ႏွိပ္ထားၿပီး ေဘးပတ္ပတ္ လည္မွာ ႏိုင္ငံတကာ ဆိုင္ရာ ဘာသာတရားေပါင္းစံုရဲ႕ အမွတ္တံဆိပ္ လကၡဏာ ေတြကိုလဲ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေမာင္းရဲ႕ အမွတ္လကၡဏာ သေဘာတူညီခ်က္က ႏိုင္ငံတကာ ဘာသာတကာ ဘာအျငင္းပြားမွဳမွ မလုပ္ရ။ ရန္ မျဖစ္ရ။ စစ္မျဖစ္ရ အျငင္းမပြားရဘဲ ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတပါးခ်င္း ခိုက္ရန္ျပဳျခင္းကို ၿငိမ္းေစေသာသူသည္ မဂၤလာရွိ၏ လို႕ က်မ္းစကားအရ ႏိုင္ငံတကာ ခိုက္ရန္ျဖစ္ျခင္းကို ၿငိမ္းေစတဲ့ ၿငိမ္းခ်စ္ေရး ေမာင္း တည္ရွိရာ အမ္းေဘာင္္ၿမိဳ႕ေလးဟာ မဂၤလာရွိတဲ့ ၿမိဳ႕ေလးပါဘဲ။
လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ကေန ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ အထိ ၈ႏွစ္တိုင္တိုင္ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံရဲ႕ ဘာသာေရးျပည္တြင္းစစ္ ကထိကရုဏ္း စစ္ပြဲမွာ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံက အင္အားႀကီး ဘာသာ ႏွစ္ဘာသာ တိုက္ပြဲျဖစ္ပြားခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီ စစ္ပြဲဟာ အမ္းေဘာင္္ၿမိဳ႕က စခဲ့တာျဖစ္ၿပီး အင္ဒိုနီးရွား တစ္ႏိုင္ငံလံုးကို ကူးစက္ျပန္႕ပြားသြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕မွာ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ ၇ဝ ရာခိုင္ႏွဳန္း ေနထိုင္တာမို႕ ခရစ္ယာန္ လူအင္အားႀကီးတယ္လို႕ ဆိုရာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာသာေရးစစ္ပြဲျဖစ္တံုးက အမ္းေဘာင္မွာ စစ္ေရးနိမ့္ခဲ့တဲ့ အျခား ဘာသာဝင္ေတြဟာ တျခားၿမိဳ႕။ တျခား ကၽြန္းေပၚက သူတို႕လူေတြကို စစ္ကူေတာင္းၿပီး ဘာသာေရး စစ္ပြဲဆင္ႏႊဲခဲ့ ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုေတာ့ စစ္မျဖစ္ရ။ သေဘာတူညီခ်က္နဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ၿပီး အဆင္ေျပေျပ ေနထိုင္ခဲ့တာ ၄ႏွစ္တိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ စစ္ပြဲအတြင္း စာ ေကာင္းေကာင္း သင္ၾကားခြင့္ မရခဲ့ၾက၊ အလုပ္ေကာင္းေကာင္း လုပ္ခြင့္မရခဲ့ၾကဘဲ အခုမွ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ခါစ ႏိုးထလာတဲ့ ကၽြန္းၿမိဳ႕ေလး ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္ပြဲၿပီးသြားလို႕ ဘာသာႏွစ္ခု ၿငိမ္းခ်မ္းေရးယူၿပီးသြားေပမဲ့ ဒီေန႕ထိတိုင္ေအာင္ အမ္းေဘာင္ၿမိဳ ထဲက တိုက္အျမင့္ တစ္ခ်ိဳ႕ဟာ က်ည္ဆန္ရာ။ ေလာင္ခ်ာရာ ေတြကို မျပဳျပင္ႏိုင္ေသးဘဲ ပ်က္ဆီးေနတဲ့ အတိုင္း ထားရွိေနပါေသးတယ္။
က်ေနာ္ တည္းခိုတဲ့ Amaris hotel နားက တိုက္ျမင့္ျမင့္တစ္လံုးရဲ႕ နံရံမွာ က်ည္ဆန္ရာေတြကို ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ အမ်ားစု ၇ဝ ရာခိုင္ႏွဳန္း ေနထိုင္တဲ့ ၿမိဳ႕ေလးျဖစ္တဲ့အတြက္ ဂိုဏ္းေပါင္းစံု အသင္းေတာ္ အေဆာက္အဦးေတြကို ၿမိဳ႕အႏွံ႕ ကားလမ္းမႀကီးတေလွ်ာက္မွာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အသင္းေတာ္အမ်ားစုဟာ ေကာင္းမြန္ လွပ ခိုင္ခံ့တဲ့ အေဆာက္အဦးေတြျဖစ္ပါတယ္။ ခရစ္ယာန္အမ်ားစု ေနထိုင္တဲ့ ရပ္ကြက္ရယ္လို႕လဲ သီးသန္႕ ရွိေနပါတယ္။ ဘာသာေရးစစ္ပြဲကာလ အတြင္းမွာ ခရစ္ယာန္ ရပ္ကြက္တစ္ခုနဲ႕ အသင္းေတာ္အေဆာက္အဦး တစ္ခု ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ပ်က္ဆီးသြားတာကို ျပန္မျပဳျပင္ဘဲ ဒီအတိုင္း ထားခဲ့ပါတယ္။
ေဒသခံလူ ျဖစ္တဲ့ မိုက္ကယ္ က စက္ရံုပိုင္ကားနဲ႕ လိုက္ျပလို႕ စစ္ဒဏ္ခံခဲ့တဲ့ ခရစ္ယာန္ရပ္ကြက္ကို မီးေလာင္ျပင္ အတိုင္း လူသူမေနတဲ့ သခ်ိဳင္းတစျပင္လို ျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ခဲ့လို႕ မွတ္တမ္းတင္ ဓါတ္ပံုရိုက္ခဲ့ပါေသးတယ္။
အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ဟာ ပထဝီအေနအထားအရ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ အပိုင္းမွာ ရွိတဲ့အတြက္ ေနေရာင္ျခည္ ေစာေစာရတဲ့ ၿမိဳ႕ေလးျဖစ္ၿပီး စင္ကာပူႏိုင္ငံထက္ စံေတာ္ခ်ိန္ တစ္နာရီ ေစာသလို အမိျမန္မာျပည္ထက္ ႏွစ္နာရီခြဲ ေစာတဲ့ ၿမိဳ႕ေလး ျဖစ္ပါတယ္။ အင္ဒိုနီးရွားၿမိဳ႕ေတာ္ ဂ်ကာတာထက္ ၂နာရီေစာၿပီး ေနေရာင္ျခည္ ရတဲ့ ၿမိဳ႕ေလးလဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္း တစ္ကၽြန္းလံုးေပၚမွာ လူဦးေရ ထူထပ္တဲ့ေနရာကေတာ့ ျမန္မာ အကၡရာ ဂငယ္ လိုလို ေရာမ အကၡရာ အိုမီဂါ ပံုစံ ေနရာေလးမွာ ေနထိုင္လို႕ ေကာင္းတဲ့အတြက္ လူဦးေရ ထူထပ္ပါတယ္။ ၿမိဳ႕ရဲ႕ပံုစံေလးက ေရအနည္းငယ္ ထဲ့ ထားတဲ့ ဒယ္အိုးႀကီးႀကီးနဲ႕ တူပါတယ္။
ပင္လယ္ေရက ဂငယ္ပံုစံ ကၽြန္းေျမထဲမွာ ျမန္မာျပည္က  အင္းေလးအိုင္လို ရွိေနၿပီး ပင္လယ္ေရ ပတ္ပတ္လည္မွာ ေတာင္ေစာင္းက ပတ္ပတ္လည္ ဝိုင္းရံထားသလို အိမ္ေတြတိုက္တာ အေဆာက္အဦး ေတြကလဲ ေတာင္ေစာင္း ပတ္ပတ္လည္မွာ ေဆာက္ထားတဲ့ အတြက္ ၾကည့္လိုက္ရင္ ေနရာတိုင္းမွာ အနိမ့္အျမင့္နဲ႕ ေကြ႕ပတ္ေနတဲ့ အနက္ေရာင္ ကတၱရာ ၿမိဳ႕ပတ္လမ္း ကို ေတြ႕ရသလို ဆင္ေျခေလွ်ာ ေတာင္ေစာင္း တေလွ်ာက္ လူေနအိမ္ တစ္ထပ္တိုက္ပုေလး ေတြ အစီအရီ ေဆာက္ထားတာဟာျဖင့္ က်ေနာ့္ မ်က္စိထဲမွာ လွပ လို႕ေနပါတယ္။ ၿမိဳ႕ရဲ႕ အျမင့္ဆံုး ေတာင္ကုန္း တစ္ေနရာမွာ အမ္းေဘာင္ သူရဲေကာင္း ခရစၥတီးနာ ရုပ္ပံုကို ထုလုပ္ၿပီး အမွတ္တရ ဂုဏ္ျပဳ ထားရွိပါတယ္။ ရာသီဥတုကေတာ့ မိုးမ်ားေသာ လမ်ားနဲ႕၊ မိုးနဲေသာ လမ်ား ရယ္လို႕ သတ္မွတ္ရမလို မိုးရာသီနဲ႕ ေႏြရာသီ ႏွစ္မ်ိဳးဘဲ ရွိပါတယ္။ ေျမ ငလ်င္ဒဏ္။ ဆူနာမီလိႈင္း ဒဏ္ေတြ မရွိလို႕ ေအးခ်မ္းသာယာတဲ့ ၿမိဳ႕ေလးလို႕ ဆိုရပါမယ္။ ၿမိဳ႕ထဲက အဓိက စားေသာက္ကုန္ေတြကေတာ့ ငါးမ်ိဳးစံုကို ေစ်းေပါေပါနဲ႕ အလြယ္တကူ ဝယ္ယူ ရႏုိင္သလို တုတ္ထိုး ငါးကင္ေတြကို လမ္းေဘးေစ်းဆိုင္အစ အဆင့္ျမင့္ စားေသာက္ ဆိုင္။  ေဟာ္တယ္ အဆံုး ေစ်းေပါေပါနဲ႕ အလြယ္တကူ ေတြ႕ျမင္ စားသံုးရမွာ ျဖစ္ပါ တယ္။ ငွက္ေပ်ာသီးနဲ႕ အုန္းသီးကိုလဲ ေနရာတိုင္းလိုလိုမွာ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ေလယာဥ္ ကြင္းနဲ႕ ၿမိဳ႕လယ္ေကာင္ဟာ ကီိလိုမီတာ ၄၀ေက်ာ္ ရွည္တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ ကၽြန္းပတ္ ေမာ္ေတာ္ကား ကတၱရာလမ္းနဲ႕ ဆက္သြယ္ထားပါတယ္။ ပင္လယ္ အက်ဥ္း ဆံုး ေနရာမွာ ဖယ္ရီလို႕ေခၚတဲ့ ျပည္တြင္းသြား သေဘၤာ (ဇက္) နဲ႕ ေမာ္ေတာ္ကား ဆိုင္ကယ္ ေတြကို ျဖတ္လမ္းသဖြယ္ ေပါင္းကူး သြားလာႏိုင္ပါတယ္။ အစိုးရက မၾကာခင္ ပင္လယ္ အက်ဥ္းဆံုးေနရာကို ျဖတ္ၿပီး ေဆာက္မဲ့ တံတား တစ္ခုကို ေဆာက္လုပ္ဖို႕ စီစဥ္ ထားတယ္ လို႕ သိရပါတယ္။
အမ္းေဘာင္ကို မသြားခင္တံုးက အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံဟာ ခရစ္ယာန္ ဘာသာ ဝင္ေတြနဲ႕ အျခားဘာသာဝင္ေတြ ျပသနာ မၾကာခန တက္တတ္တယ္လို႕ သတင္း ၾကားထားဖူးတဲ့အတြက္ က်ေနာ္သာ ခရစ္ယာန္ျဖစ္မွန္း အင္မီဂေရးရွင္းက လူေတြ သိသြားရင္ ျပည္ဝင္ခြင့္ တံုး မထုေပးမွာ စိုးတာရယ္။ အလုပ္ သြားလုပ္ရမဲ့ အလုပ္ရွင္နဲ႕ ေဒသခံလူေတြက အလုပ္ လုပ္ခြင့္ မေပးမွာ၊ ေနွာက္ယွက္မွာကို စိုးရိမ္တာရယ္ေၾကာင့္ ဝတ္ေနက် အသင္းေတာ္မွာ ေရာင္းတဲ့ လက္ဝါးကပ္တိုင္ပံုပါတဲ့ Youth camp က သင္တန္း တီရွပ္ေတြကို သတိထား ၿပီး ယူမသြားခဲ့ပါဘူး။ လက္ဝါးကပ္တိုင္ပံု ပါတဲ့ ဆြဲႀကိဳး ကိုလဲ မဝတ္မိဖို႕ သတိထားရပါ တယ္။ က်ေနာ္ ခရစ္ယာန္မွန္း အမ္းေဘာင္က လူေတြ သိသြားရင္ အလုပ္အကိုင္ အဆင္ မေျပမွာစိုးလို႕ပါ။
ဒါေပမဲ့ အလုပ္ကိစၥ တစ္ခုတည္း အဆင္ေျပဖို႕၊ ေဒၚလာရဖို႕ေလာက္နဲ႕ ဘုရားကို ျငင္းပယ္ဖို႕ ျပင္ဆင္မိတဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ အထင္နဲ႔ အျမင္ဟာ ဟိုေရာက္မွ တက္တက္ စင္ေအာင္ လြဲေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ အမ္းေဘာင္ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ဆိုက္ကား သမားက အစ လမ္းေဘး ဓါတ္ဆီဆိုင္က အေရာင္း သမားေတြ အဆံုး လက္ဝါးကပ္တိုင္ အမွတ္အသား ဆြဲႀကိဳးေလးေတြ ဆြဲထားၾကၿပီး တနဂၤေႏြ ေန႕ညေန ဆိုရင္ လူတိုင္းနီးပါး ဘုရားေက်ာင္းသြားတက္ၾကလို႕ ၿမိဳ႕လယ္က ဆိုင္ေတြ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ KFC ဆိုင္ေတြမွာ စားသံုးသူ မရွိသေလာက္ ေတြ႕ရပါတယ္။ က်ေနာ္တို႕ကို လာႀကိဳတဲ့ အေရာင္း ကိုယ္စားလွယ္ ကိုယ္တိုင္ ခရစ္ယာန္ျဖစ္သလိုက သူတို႕ ကုမၸဏီက ဝန္ထမ္း ေတြကလဲ ခရစ္ယာန္ေတြျဖစ္ေနပါတယ္။ က်ေနာ္ တည္းတဲ့ ဟိုတယ္ ဝန္ထမ္းေတြ အားလံုးလဲ ယံုၾကည္သူေတြျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။ အမ္းေဘာင္ ဆိုတဲ့ အင္ဒိုနီးရွား ကၽြန္းၿမိဳ႕ ေသးေသးေလးမွာေနထိုင္သူအားလံုးထဲမွာ ယံုၾကည္သူ ဦးေရ ၇ဝ ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိေနျပန္ ပါတယ္။
အၾကင္သူသည္ လူတို႕ေရွ႕မွာ ငါ့ကို ဝန္ခံအံ့။ ထိုသူကို ေကာင္းကင္တမန္တို႕ ေရွ႕မွာ ငါဝန္ခံမည္။ အၾကင္သူသည္ လူတို႕ေရွ႕မွာ ငါ့ကို ျငင္းပယ္အံ့။ ေကာင္းကင္ တမန္တို႕ ေရွ႕တြင္ ထိုသူကို ငါျငင္းပယ္မည္။ ဆိုတဲ့ က်မ္းစကားကို သတိရမိတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ္ ေဒၚလာေငြရဖို႕ေလာက္။ အလုပ္အကိုင္ အဆင္ေျပဖို႕ေလာက္  အေတြး တိမ္တိမ္ေလးနဲ႕ ဘုရားကို ျငင္းပယ္ဖို႕ ျပင္ဆင္ထားတဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ေတြ အေငြ႕ပ်ံ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားပါေတာ့တယ္။
အေစခံလမ္းမွ -
မင္းေအာင္သက္လြင္
(ဝန္ခံခ်က္။ ဤေဆာင္းပါးသည္ ခရီးသြား အေတြ႕အႀကံဳ ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါသည္။ ေဆာင္းပါးပါ အခ်က္အလက္မ်ားသည္ စာအုပ္စာတမ္းမ်ားမွ ကူးယူ ေရးသား ထားျခင္း မဟုတ္ဘဲ ေဒသခံမ်ား၏ ေျပာျပခ်က္မ်ားႏွင့္ စာေရးသူ ကိုယ္တိုင္ျမင္ခဲ့ ၾကားခဲ့ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေရးသားထားျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အမွားအယြင္း အနည္းငယ္ ရွိႏိုင္ ပါသည္။ အမွားအယြင္း ႏွင့္ ထိခိုက္ နစ္နာမွဳမ်ား ရွိပါက ခြင့္လႊတ္ပါရန္ ႀကိဳတင္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္)။

----------------------------------------------------------------------------

ဓါတ္ပံုမ်ား (အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕) အင္ဒိုနီးရွား

၁) ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေမာင္း ႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာအလံမ်ား
၂) ရိုးရာ အစားအစာမ်ား
၃) အမ္းေဘာင္ကမ္းေျခအလွ
၄) အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕တြင္းႏွင့္ေစ်းရႈခင္း
၅) အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕တြင္းမွ ဂိုဏ္းေပါင္းစံု ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းမ်ား
၆) အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕တြင္း ဖယ္ရီသေဘာၤႏွင့္ ကမ္းေျခရႈခင္း

၁) ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေမာင္း ႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာအလံမ်ား



၂) ရိုးရာ အစားအစာမ်ား








၃) အမ္းေဘာင္ကမ္းေျခအလွ





၄) အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕တြင္းႏွင့္ေစ်းရႈခင္း


၅) အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕တြင္းမွ ဂိုဏ္းေပါင္းစံု ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းမ်ား








၆) အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕တြင္း ဖယ္ရီသေဘာၤႏွင့္ ကမ္းေျခရႈခင္း

From Myanmar in Singapore  /  မုရန္မဂၢဇင္း၊ အမွတ္စဥ္(၃) တြင္ေဖၚျပခဲ့ေသာေဆာင္းပါးျဖစ္သည္။
၁၅-ဒီဇင္ဘာ-၂၀၁၁

Read More