မင္းေအာင္သက္လြင္ (ခရီးသြားေဆာင္းပါး)

(နိဒါန္း)
̏ေဟး- မစၥတာ မင္း၊ မနက္ျဖန္ ခရီးထြက္ရမယ္။ အင္စပက္ရွင္ စစ္ေဆးေရး သက္သက္ဘဲ။ အေရွ႕အင္ဒိုနီးရွားကို သြားရမွာ။ ဟိုမွာ ၂ရက္ဘဲေနၿပီး ျပန္လာခဲ့။ ေဟာဒီမွာ ေလယာဥ္ လက္မွတ္၊ လိုအပ္တာ ျပင္ဖို႕ ဒီေန႕ေစာေစာ အိ္မ္ျပန္။ ̋ လို႕ မန္ေနဂ်ာက က်ေနာ့္ကို လာေျပာပါတယ္။
ေလယာဥ္ လက္မွတ္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္ သြားရမဲ့ေနရာက လွ်ပ္စစ္ ဓါတ္အားေပး စက္ရံု။ အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ Ambon (မာလုကူMaluku)။ အေရွ႕အင္ဒိုနီးရွား ျဖစ္ပါတယ္။
လုပ္ရမဲ့ အလုပ္က အင္တာေနရွင္နယ္ ကာတာေပလာ ကုမၸဏီ လက္ေအာက္က ထရန္ကင္ဒို က အင္ဂ်င္ကို စစ္ေဆးရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အင္ဂ်င္က ကာတာေပလာ လုပ္ စီေအတီ (ကက္) အင္ဂ်င္ ျဖစ္ၿပီး။ အင္ဂ်င္ ဘယ္ယာရင္ ေပါ့ကက္ နံပါတ္ဝမ္း စတတ္ေပါက္ အရစ္ မွာ အက္ကြဲေၾကာင္းေတြေပၚလာၿပီး ပ်က္သြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ့္ တာဝန္က အင္ဂ်င္ ဘယ္ရာရင္ အလိုင္းမန္႕ မွန္မမွန္ ေလဆာ နဲ႕ စစ္ေဆးၿပီး။ ဘယ္ရာရင္ ဆိုဒ္ ေကာင္းမေကာင္း တိုင္းထြာေပးရမွာျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီ အင္ဂ်င္ကို ကတ္စတာမာေတြက ေသခ်ာေပါက္ ျပင္မွာမို႕ လာျပင္တဲ့ အခါက်ရင္ တပ္ဆင္ ခုတ္စား ျပင္ဆင္ဖို႕ လိုအပ္တဲ့ အင္ဂ်င္ဘေလာက္ ကေနရာ တစ္ခ်ိဳ႕ကို တိုင္းထြာ စစ္ေဆး ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
တေန႕တည္းနဲ႕ ၿပီးႏိုင္တဲ့ သက္သက္သာသာ လုပ္ရမဲ့ အလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္က တစ္ရက္တည္း ၿပီးႏိုင္ေပမဲ့ သြားရမွာက ဇြန္၉ ရက္ ည ၉နာရီမွာ စင္ကာပူ ကေန ဂ်ာကာတာကို အဲဒီည သန္းေခါင္ အေရာက္သြားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဂ်ာကာတာ အျပည္ျပည္ ဆိုင္ရာ ေလဆိပ္ကေန ျပည္တြင္းေလဆိပ္ကို တကၠစီနဲ႕ သြားၿပီး အဲဒီကေန အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ကို ျပည္တြင္းေလေၾကာင္းနဲ႕ ဇြန္၁ဝရက္ မနက္ေစာေစာ ၁နာရီခြဲမွာ ထြက္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ မနက္ေစာေစာ ၇နာရီမွာ အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ကို ေရာက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

(အမွားမ်ားႏွင့္ကစားျခင္း)
စင္ကာပူႏိုင္ငံ ခ်န္ဂီေလဆိပ္ Terminal 1 ကေန ထြက္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္တို႕ အမွားအယြင္းနဲ႕ ႀကံဳရပါတယ္။ ပထမဦးဆံုး အမွားက အင္ဒိုနီးရွား ေလေၾကာင္းလိုင္း ေကာင္တာ စာေရးမ ေရးေပးလိုက္တဲ့ လက္မွတ္ျဖတ္ပိုင္းပါဘဲ။ ဂ်ာကာတာၿမိဳ႕ကို သြားမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေလယာဥ္ဟာ Gate 33 လို႕ေရးထားတဲ့ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီ ဂိတ္ကို သြားခဲ့ပါတယ္။ ည ၉နာရီခြံဲမွာ ေလယာဥ္ထြက္မွာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ ဂိတ္ထဲကို တျခားခရီးသည္ေတြနဲ႕ ေရာေရာေႏွာေႏွာ တိုးဝင္ လာခဲ့ပါ တယ္။ ေလဆိပ္ အေဆာက္အဦက Renovation လုပ္ေနတဲ့အတြက္ ေျမေအာက္ထပ္ ထဲကို ဆင္းရပါတယ္။ တိုင္မွာ ကပ္ထားတဲံ နာရီတစ္လံုးက ညေန ၂နာရီကို ျပေနတဲ့ အတြက္ လက္ရွိည ၉နာရီခြဲ ရွိၿပီမို႕ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွာရွိေနတဲ့ ယူရုတ္(Europe) က လာတဲ့ အျဖဴေကာင္ လင္မယားက တဟားဟားနဲ႕ တအားေအာ္ရယ္ၿပီး မင္းတို႕ အာရွ သားေတြ အၿမဲတမ္းမွား ေနတယ္လို႕ေျပာပါတယ္။
မင္းတို႕ အာရွသားေတြလို႕ သိမ္းႀကံဳး ေျပာလို႕ ကၽြန္ေတာ္ သူတို႕နဲ႕ လိုက္ မရယ္ႏိုင္ပါဘူး။ နာရီကေလး မွားတာ ရယ္စရာလား။ သူမ်ားကို မယံုရင္ ကိုယ့္ လက္ပါတ္ နာရီနဲ႕ကိုယ္၊ ကိုယ့္ ဟန္းဖုန္းထဲက နာရီနဲ႕ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အားကိုးပါလားလို႕ အသံ မထြက္တဲ့ စကားနဲ႕ စိတ္ထဲကေန အျဖဴေကာင္ လင္မယားကို ျပန္ေျပာေနမိ ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္လဲ ̏ မင္းတို႕ အာရွႏိုင္ငံေတြ အၿမဲတမ္းမွား ရျခင္း ̋ ကို ကိုယ္တိုင္ ႀကံဳရပါေတာ့တယ္ခင္ဗ်ာ။
ဟုတ္ကဲ့ ဒီခရီးစဥ္ကေတာ့ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံ အေရွ႕ပိုင္းမွာ ရွိတဲ့ အမ္းေဘာင္ (Ambon) ၿမိဳ႕ေလးကို သြားရမဲ့ ခရီးစဥ္ အစဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဂိတ္ အဝက ေလေၾကာင္းတာဝန္ခံက ကၽြန္ေတာ့္ လက္မွတ္ကို ၾကည့္ၿပီး ေခါင္း တယမ္းယမ္း လုပ္ေနပါတယ္။ ဘာမ်ား မွားလို႕လဲေပါ့။ မင္းလက္မွတ္က မွားေန တယ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ၾကည့္ပါတယ္။ ̏ ခ်န္ဂီေလဆိပ္။ တာမယ္နယ္ ဝမ္း။ ဂိတ္ ၃၃။ ည ၉နာရီခြဲ။ အေရွ႕ အင္ဒိုနီးရွား၊ အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕။ အားလံုး မွန္ေနတာဘဲ။ ̋ ဆိုေတာ့ သူက ဟုတ္တယ္။ မင္းလက္မွတ္ထဲမွာ မွန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေလယာဥ္ရံုးက ေနာက္ဆံုး ဝင္လာ တဲ့ သတင္းအရ မွားေနတယ္။ မင္းက ဂ်ာကာတာ သြားမွာဆိုေတာ့ ဂိတ္ ၃၃ မဟုတ္ဘူး။ ဂိတ္ ၄၅ကို သြားရမွာတဲ့။ အဲဒီေတာ့မွ အျဖဴေကာင္ လင္မယား ေျပာသြားတဲ့ အားလံုး မွားေနတယ္ ဆိုတဲ့ စကားကို ကၽြန္ေတာ္ သေဘာ ေပါက္လိုက္မိပါေတာ့တယ္။
နာရီကို ၾကည့္ေတာ့ ညကိုးနာရီေက်ာ္ေနၿပီ။ ေလယာဥ္က ၉နာရီခြဲ။ နာရီဝက္ဘဲ အခ်ိန္ရ ေတာ့တယ္။ လူအုပ္ႀကီးကို ေနာက္ျပန္တိုး။ Excuse me. Sorry ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ နားလည္တဲ့ စကားလံုးကို အႀကိမ္ေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ တတြတ္ တြတ္ရြတ္ သြားသံုးရင္း လူစီးေၾကာင္းကို ေနာက္ျပန္ဆန္ၿပီး အျပင္ကို ျပန္တိုးထြက္ ရပါတယ္။ ေက်ာပိုးအိတ္နဲ႕ ဟန္းကယ္ရီအိတ္ကို ၿမဲၿမဲဆြဲၿပီး ဂိတ္ ၃၃ ကေန ၄၅ ကို အူယားဖါးယား ေျပးလာခဲ့ ရပါတယ္။ ေဟာေတြ႕ၿပီ ဂိတ္၄၅။ အဲ- မေတြ႕တာက ခရီးသည္ ေတြဘဲ။ ဂ်ာကာတာကို သြားရမဲ့ ည၉နာရီခံြဲ ေလယာဥ္၊ ဂိတ္ ၄၅ မွာ ခရီၤးသည္ တစ္ေယာက္မွ မရွိပါ။ ဂိတ္ေရွ႕မွာလဲ ဝန္ထမ္းေတြ တစ္ေယာက္မွာ မရွိ။ သူရဲ ေျခာက္ မွာေတာင္ စိုးရိမ္ရပါတယ္။ ခရီးသည္ေတြအားလုံး ေလယာဥ္ေပၚ တက္ကုန္ၾကၿပီလား။
ေဘးနားကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ တူညီ ပါတိတ္ အဝါေရာင္္ ဝတ္ထားတဲ့ သက္ႀကီးပိုင္း ဘုရားဖူး အျပန္ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံသား လူအုပ္ႀကီးက ေလဆိပ္ ေကာ္ေဇာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေအးေအးလူလူ ထိုင္ေနၾကတာကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ ဘုိလို ေမးလိုက္တယ္။ ဂ်ာကာတာ သြားမဲ့ ေလယာဥ္ အမွတ္၁၅၉ က ဘယ္မွာလဲလို႕။ သူတို႕ အားလံုးက ကၽြန္ေတာ့္ကို အသားညိဳညိဳနဲ႕ လူမို႕ သူတို႕လို အင္ဒိုနီးရွား ႏိုင္ငံသား ထင္ၿပီး တေတာ္ေတာ္ တတီတိီနဲ႕ စကားလာေျပာပါတယ္။ Can you speak English? လို႕ ေအာ္လိုက္ေတာ့မွ ေဘးနား ၀ိုင္းးေနတဲ့ အန္တီႀကီးေတြ ရွဲသြားၿပီး ေယာက်ာ္း တစ္ေယာက္ လူအုပ္ထဲက ထြက္လာၿပီး ကၽြန္ေတာ္သြားမဲ့ ဂ်ာကာတာ ည၉နာရီခြဲ ေလယာဥ္ ၁၅၉ နဲ႕ သူတို႕ ေလယာဥ္ဟာ အတူတူျဖစ္ေၾကာင္း လာေျပာပါတယ္။ ဒါဆို ၉နာရီခြဲေနၿပီး ဂိတ္ထဲ မဝင္ေသးဘူးလားဆိုေတာ့ ေနာက္က ေရာက္ေနတဲ့ စင္ကာပူ ႏိုင္ငံသား ေလဆိပ္ ဝန္ထမ္းက မိတ္ေဆြ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဂ်ာကာတာ ေလယာဥ္ ခရီးစဥ္ တစ္နာရီ ေနာက္က်မွာ ျဖစ္ပါတယ္တဲ့။ ည ဆယ္နာရီခြဲမွ ထြက္မွာတဲ့ေလ။ မွားျပန္ၿပီေပါ့။
ညဆယ္နာရီခြဲခ်ိန္မွာ ေလယာဥ္ေပၚကို ေရွာေရွာရွဳရွဳ တက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဘာမွ မမွားေတာ့ပါဘူး။ ထိုင္ခုံ ေနရာကအစ အဆင္ေျပပါတယ္။ ပ်ံသန္းခ်ိန္ တစ္နာရီခြဲဘဲ ၾကာမွာ ဆိုေတာ့ သက္သက္ သာသာပါဘဲ။ ေလယာဥ္ ေကာင္းကင္ေပၚ အျမင့္ေပ ေသာင္းဂဏန္း ထိေရာက္ၿပီး ပ်ံသန္းခ်ိန္ တစ္နာရီေက်ာ္ ၾကာလာေတာ့ အာေခါင္ ေျခာက္လာတဲ့အတြက္ ေလယာဥ္မယ္ကို ကိုကာကိုလာ ေတာင္းေသာက္ မိပါတယ္။ ေကာင္မေလးက ေသာက္ ေရသန္႕ တစ္ပုလင္း လာေပးၿပီး အင္ဒိုနီးရွားေငြနဲ႕ ရူပီ တစ္ေသာင္း (S$1.10) နီးပါး ေတာင္းပါတယ္။ ေဘးနားက အင္ဒိုနီးရွားႏုိင္ငံသား ေကာင္ေလးကို က်ေတာ့ ပိုက္ဆံ မေတာင္းဘဲ အလကား ေပးလိုက္တာ ျမင္ရပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ငါက ႏုိင္ငံျခားသား မို႕လို႕လား။ ဟိုေကာင္ေလးေလာက္ ရုပ္မေခ်ာ လို႕လား။ အင္ဒိုစကား မတတ္လို႕ ေငြတစ္ေသာင္း ေတာင္းတာလားလို႕ ေတြးေနမိ ပါတယ္။

(အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံသို႕ဝင္ေရာက္ျခင္း)
ဂ်ာကာတာ အျပည္ျပည္ေလဆိပ္ ေရာက္ေတာ့ ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ ၁၂နာရီခြဲ ေနပါၿပီ။ ေနာက္ဆံုး ေလယာဥ္ ျဖစ္တာမို႕ လူဝင္မွဳ စစ္ေဆးေရးအရာရွိေတြနဲ႕ ရဲေတြ ဝန္ထမ္းေတြ အားလံုးက ခရီးသည္ေတြကို ေစာင့္ေနပါတယ္။ တာဝန္ၿပီးရင္ အိမ္ျပန္ ေတာ့မယ့္ ပံုေတြပါဘဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က အေရွ႕အင္ဒိုနီးရွားက ကၽြန္းၿမိဳ႕ေလးျဖစ္တဲ့ အမ္းေဘာင္(Ambon)ၿမ္ိဳ႕ကိုသြားမဲ့ ေနာက္ေလယာဥ္ တစ္စီးကို မနက္ေစာေစာ ၁နာရီခြဲမွာ ေျပာင္းစီးရမွာမို႕ Transit ေနရာကို သြားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ International air port ကေန Domestic Air port ကိုသြားရမွာျဖစ္လို႕ Immegration counter ကိုလဲ ျဖတ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခရီးေဖာ္အျဖစ္ အတူတူပါလာတဲ့ သူက ႏိုင္ငံတကာကို အလုပ္ ကိစၥနဲ႕ အႀကိမ္ႀကိမ္သြားဖူးေနတဲ့ စင္ကာပူႏိုင္ငံသား (အိၿႏၵိယႏိုင္ငံသား အျဖစ္မွ စလံုးႏိုင္ငံသား ေျပာင္းလဲခံထားသူ) ျဖစ္တာမို႕ သူ႕ကို ဆရာ တင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ က Follow လုပ္ေနရပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆုိေတာ့့ ကၽြန္ေတာ္က စင္ကာပူနဲ႕ မေလးရွားက လြဲရင္ တျခား ႏိုင္ငံေတြကို တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးတဲ့အျပင္ အလုပ္ကိစၥနဲ႕လဲ တစ္ခါမွ ျပည္ပ ခရီး မသြားဖူးတဲ့ အတြက္ ခရီးေဖာ္ကုိဘဲ အားကိုးေနရပါတယ္။ Transit ဆိုင္းဘုတ္နဲ႕ အင္မီဂေရးရွင္း ဆိုင္းဘုတ္ကို ျမင္ေနရလို႕ ေဟ့လူ ဒီမွာလို႕ လွမ္းေျပာ ေတာ့ သူက ဆရာႀကီး ပံုစံနဲ႕ No No လို႕ျပန္ေျပာပါတယ္။ သူ႕စကားအတိုင္း ေနာက္က လိုက္ေတာ့ လံုၿခံဳေရးဝန္ထမ္းက မင္းတို႕ မွားေနၿပီ အင္မီဂေရးရွင္းကို မျဖတ္ရေသးဘူး ေလ။ ေနာက္ျပန္ဆုတ္လို႕ ေျပာပါတယ္။ ထင္တဲ့အတိုင္းပါဘဲ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခဲ့တဲ့ Transit နဲ႕ အင္မီဂေရးရွင္း ေနရာကို ျပန္သြားရတာပါဘဲ။
အင္မီဂေရးရွင္း အရာရွိက ဘယ္သြားမလို႕လဲ။ ဘာသြားလုပ္မွာလဲ။ ဘယ္ ေလာက္ၾကာ မွာလဲလို႕ ေမးပါတယ္။ အေရွ႕ အင္ဒိုနီးရွားက အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ကို သြားမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၅ရက္ေနမွာ ျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႕ Amaris ဟိုတယ္မွာ တည္းမဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပ လိုက္ပါတယ္။ ဘာသြားလုပ္မွာလဲ ဆိုေတာ့ ကယ္မီကယ္ပလန္႕ က အင္ဂ်င္ကို သြားစစ္ေဆး ေပးမလို႕လို႕ ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။ အရာရွိက ဘာမွ ထပ္မေျပာေတာ့ဘဲ ရက္ ၃၀ တံုး ထုေပးလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္မွ သိရတာက ကၽြန္ေတာ္တို႕ သြားစစ္ေဆး ေပးရမဲ့ ေနရာက အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ ကၽြန္းၿမိဳ႕ေလးက ဓါတ္အားေပးစက္ရံု ပါဝါပလန္႕ က ဂ်င္နေရတာ အင္ဂ်င္ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ခပ္တည္တည္နဲ႕ ကယ္မီကယ္ စက္ရံုလို႕ မွားေျပာ မိေပမဲ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ဘယ္ၿမိဳ႕မွာ ဘာစက္ရံုရွိမွန္းေတာင္ မသိရွာတဲ့ အင္မီ ဂေရးရွင္း အရာရွိလဲ ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္နဲ႕ ခြင့္ျပဳလိုက္ပါတယ္။ အမွား ေကာင္းေလးေပါ့။
(အညာသားႏွင့္ေတြ႕ဆံုျခင္း)
အင္မီဂေရးရွင္းက လြန္ေတာ့ Transit ေလယာဥ္စီးဖို႕ ျပည္တြင္း ေလဆိပ္ကို သြားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စင္ကာပူက အထြက္မွာ တစ္နာရီ ေနာက္က်ခဲ့တဲ့အတြက္ ျပည္တြင္းေလယာဥ္ (ဂ်ာကာတာ - အမ္းေဘာင္) ခရီးစဥ္က မနက္ေစာေစာ ၁နာရီခြဲ ထြက္မွာ အခုက ည သန္းေခါင္ေက်ာ္ နာရီဝက္ရွိေနၿပီဆိုေတာ့ တစ္နာရီဘဲ အခ်ိန္ ရပါေတာ့တယ္။ ေလဆိပ္ အေျပာင္းအလဲ တကၠစီ စီးဖို႕ ေလယာဥ္လက္မွတ္ ျပန္လဲ ဖို႕ အေပါ့အပါးသြား၊ ေကာ္ဖီေသာက္ဖို႕ တစ္နာရီဘဲ အခ်ိန္ရပါတယ္။ ေနရာက တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးတဲ့ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံ ဂ်ာကာတာ အျပည္အျပည္ ဆိုင္ရာ ေလဆိပ္ ထဲမွာပါ။ အခ်ိန္က ညသန္းေခါင္ေက်ာ္မို႕ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနပါတယ္။ အေရးထဲမွာ အတူပါလာတဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ က်ေနာ့္ အေဖၚက ( အိၿႏၵိယျပည္ေပါက္ စင္ကာပူ ႏိုင္ငံသား ေျပာင္းလဲ ခံယူထားတဲ့ တမီးလ္ကုလား ျဖစ္ပါတယ္။)
ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ခရီးေဆာင္ အိတ္ႀကီး ၄ အိတ္ကို ဂ်ာကာတာမွာ ယူရ မလား။ အမ္းေဘာင္ က်မွ ယူရမ လားဆိုတာ ဇေဝဇဝါ ျဖစ္ေနပါတယ္။ စင္ကာပူ ေလဆိပ္မွာ ကတည္းက ေလဆိပ္ ေကာင္တာ စာေရးမက အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ေရာက္မွ ထုတ္ယူရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း Transit ေလယာဥ္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေလေၾကာင္းက စီစဥ္ေပးမွ ျဖစ္လို႕ ဂ်ာကာတာ ေရာက္ရင္ အိတ္ေတြ သြားေရြးစရာမလိုဘဲ လူခ်ည္း သက္သက္နဲ႕ လက္ဆြဲအိတ္ေတြဘဲ ေလဆိပ္ေျပာင္း ေလယာဥ္ ေျပာင္းစီးဖို႕ ေျပာခဲ့တာကို မွတ္မိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္က မလိုေၾကာင္း တကၠစီနဲ႕ ျပည္တြင္းေလဆိပ္ကို သြားမဲ့အေၾကာင္း ေျပာေပမဲ့ ကိုေရႊ ကုလားက Double confirm ဆိုတဲ့ စကားလံုးနဲ႕ ( အဲဒီအခ်ိ္န္မွာ စင္ကာပူ Channel 5 TV အစီစဥ္မွာ We are Singaporean ဆိုတဲ့ Game တစ္ခု စတင္ ေခတ္စားေနခ်ိန္မို႕ စင္ကာပူ ဟာသမင္းသား တစ္လက္ျဖစ္တဲ့ စုတ္ခၽြန္းခၽြန္းနဲ႕ တရုတ္က Double confirm ဆိုၿပီး ခနခန ေၾကာ္ျငာ ေနက် ျဖစ္ပါတယ္) ႏွစ္ထပ္ကြမ္း ေသခ်ာေအာင္ ဂ်ာကာတာ ရံုးစိုက္ ေလေၾကာင္းက တာဝန္ခံနဲ႕သြားေတြ႕ၿပီး ခရီးေဆာင္ အိတ္ေတြ အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ထိ ေရာက္ မေရာက္ သြား ေမးဖို႕ လုပ္ေနပါတာယ္။ ခရီးေဆာင္အိတ္ ၄လံုး ရွိတဲ့ အထဲက ၂လံုးဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အဝတ္အစားေတြ ျဖစ္ေပမဲ့ ေနာက္ႏွစ္လံုး ကေတာ့ အင္ဂ်င္ကို ေလဆာ အလိုင္းမန္႕ စစ္ေဆးေပးဖို႕အတြက္ လိုအပ္တဲ့ စက္မွဳ လုပ္ငန္းသံုး တိုင္းတာေရး ေလဆာနဲ႕ တပ္ဆင္ပစၥည္း အီကြင့္မန္႕ ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ေဟာ - ေတြ႕ပါၿပီ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ စီးလာတဲ့ ေလေၾကာင္းက တာဝန္ခံ အင္ဒို ႏိုင္ငံသား အသက္ ၃ဝ ဝန္းက်င္ ယူနီေဖါင္းဝတ္ လူငယ္က ၿပံဳးရႊင္ရယ္ေမာစြာျဖင့္ ̏ဟဲလို ကၽြန္ေတာ္ -- ေလေၾကာင္းကပါ။ ကူညီပါရေစ ̋ တဲ့။ သူရဲ႕ အမူအယာ၊ ယူနီေဖါင္း နဲ႕ အဂၤလိပ္စကား ေျပာပံုက ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို ရင္ေအး စိတ္ခ်သြားေစပါတယ္။ ျပည္ျခား နယ္ေျမမွာ မိတ္ေဆြ ေဆြမ်ိဳးရင္းခ်ာကို ေတြ႕လိုက္ရသလိုပါဘဲ။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ၿပီး အင္ဒိုစကား တတ္သလားလို႕ေမးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အသားညိဳညိုဳ ျမန္မာရုပ္ ဆိုေတာ့ သူတို႕ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံသားေတြနဲ႕ အသားအေရာင္ ခ်င္းတူ။ မ်က္လံုး ႏွာေခါင္း က်ပံုခ်င္း တူတဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံျခားသားလို႕ ထင္မိပံု မေပၚ ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က ငါ ႏိုင္ငံျခားသားပါ။ ဘိုလိုဘဲ ေျပာပါလို႕ေျပာေတာ့။ က်ေနာ့္ အေဖၚက ဆရာႀကီး လုပ္ၿပီး ဂ်ာကာတာ ကေန အမ္းေဘာင္သြားမဲ့ ေလယာဥ္ေျပာင္း ခရီးစဥ္မွာ အိတ္ေတြ ေရြးသယ္ဖို႕ လိုမလို ဘယ္လိုသြား ေရြးရမယ္ဆိုတာ Double confirm ေနပါတယ္။ ေလေၾကာင္း တာဝန္ခံက သူ ကူညီေပးမဲ့အေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ သူ႕ေနာက္ လိုက္ဖို႕လဲ ေျပာပါ တယ္။ စိတ္ခ်စြာ သူ႕ေနာက္ လိုက္လာခ်ိန္မွာ လူျပတ္တဲ့ တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ သူက အိတ္ေတြ အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ အထိေရာက္ဖို႕ အင္ဒိုနီးရွားေငြ ရူပီယာ ၃သိန္း (စင္ကာပူေငြ ေဒၚလာ ၅ဝခန္႕) ထပ္ေပးရမဲ့အေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။
ေငြက မ်ားလြန္းတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ ဇေဝဇဝါ ျဖစ္ေနပါ တယ္။ ေပးဖို႕ အင္တင္တင္ ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ တာဝန္ခံက အခ်ိန္မရွိေတာ့ေၾကာင္း ျပည္တြင္း ေလယာဥ္ ထြက္ေတာ့မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေလာ ေနပါတယ္။ ေငြမေပးရင္ အိတ္ေတြ မေရာက္တဲ့အေၾကာင္း ထပ္ေျပာလာတာ့ အလုပ္လုပ္ရမဲ့ စက္မွဳလုပ္ငန္းသံုး ေလဆာ စစ္ေဆးေရး ပစၥည္းေတြ က်န္ခဲ့မွာ စိုးတာေၾကာင့္ က်ေနာ့္ အေဖၚက ေငြထုတ္ ေပးလိုက္ ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က မေပးသင့္ေၾကာင္း ငါတို႕ကို လိမ္ေနတာျဖစ္ေၾကာင္း မ်က္ရိပ္ မ်က္ျခည္နဲ႕ ေျပာေပမဲ့ အေဖၚက ပစၥည္းေတြ မေရာက္ရင္ မင္းတာဝန္ ယူရမယ္လို႕ ျပန္ေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လဲ ႏုိငံျခားခရီးစဥ္ အလုပ္ကိစၥနဲ႕ တစ္ခါမွ မထြက္ဖူး တဲ့ အတြက္ မင္းသေဘာဘဲလို႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ အရင္အေခါက္ေတြတံုးကလဲ ဒီလိုဘဲ ေပးရတယ္လို႕ အေဖၚက ထပ္ေျပာျပန္ပါတယ္။ ေသခ်ာေအာင္ေတာ့ ငါေငြေပး ၿပီးရင္ မင္းငါ့ကို ေငြျဖတ္ပိုင္းျပန္ေပးရယ္ ဒါမွ ဒီေငြေတြ သူေဌးဆီမွာ ျပန္ေတာင္းရမဲ့ အေၾကာင္း အေဖၚက ေျပာေတာ့ တာဝန္ခံက စိတ္ခ် ေပးပါ့မယ္။ သူကုိယ္တိုင္လဲ ျပည္တြင္း ေလဆိပ္အထိ လိုက္ပို႕ေပးပါ့မယ္ ဆိုေတာ့ ပို စိတ္ခ် သြားပါတယ္။ တကၠစီငွားၿပီး သြားရပါ တယ္။ ၅မိနစ္အတြင္း ေရာက္ပံုေထာက္ေတာ့ ေလဆိပ္ ႏွစ္ခု ေတာ္ေတာ္နီးးပံု ရပါတယ္။ ညသန္းေခါင္းေက်ာ္ ေမွာင္ေနတဲ့ အတြက္ ဘယ္လိုသြားရမွန္း မသိပါ။ ေနာက္မွ သိရတာက အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေလဆိပ္ကေန ျပည္တြင္း Doemestic ေလဆိပ္ကို အခမဲ့ ဘတ္စ္ကားေတြနဲ႕ ပို႕ေပးေနေၾကာင္းပါ။
တာဝန္ခံက ျပည္တြင္း ေလဆိပ္ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ထားခဲ့ၿပီး ေငြျဖတ္ပိုင္း သြားလုပ္ေပးမယ္၊ ၿပီးရင္ျပန္လာခဲ့မယ္လို႕ ေျပာပါတယ္။ ေလယာဥ္ထြက္ဖို႕ကလဲ အခ်ိန္အရမ္း နီးေနၿပီမို႕ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိပါ။ ေနာက္ဆံုး က်ေနာ့္ အေဖၚက တာဝန္ခံရဲ႕ လည္ပင္းမွာ ခ်ိတ္ဆြဲ ထားတဲ့ ဝန္ထမ္းကဒ္ကို ဓါတ္ပံု ရုိက္ယူထားလိုက္ပါတယ္။ ထင္တဲ့အတိုင္း တာဝန္ခံ ျပန္ မလာပါဘူး။ သူလိမ္ေတာ့မယ္ ဆိုတာ သိေပမဲ့ ေငြျဖတ္ပိုင္း ျပန္လာေပးခဲ့ရင္ ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူေဌးဆီက ေငြျပန္ ေတာင္းလို႕ ရႏိုင္တာမို႕ လူၾကားထဲ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ မျဖစ္လို တာေၾကာင့္ အသာၿငိမ္ ေနလိုက္ၾကပါတယ္။ ျပည္တြင္းေလဆိပ္က ဝန္ထမ္းေတြကို ရိုက္ထားတဲ့ သူ႕ဓါတ္ပံုျပၿပီး ေငြလိမ္သြားတဲ့အေၾကာင္း သူ႕ကိုျပန္ေခၚေပးဖို႕ မန္ေနဂ်ာ ဖုန္းနံပါတ္ ေပးဖို႕ ေတာင္းဆို ေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ဟာ ႏုိင္ငံျခားသားမွန္း သိသြားတဲ့အျပင္ ေလယာဥ္ ထြက္ခ်ိန္ ဆယ္မိနစ္ခန္႕သာ လိုေတာ့တဲ့ အတြက္ က်န္တဲ့ ေလဆိပ္ ဝန္ထမ္းေတြလဲ ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္နဲ႕ လူလိမ္ တာဝန္ခံဘက္က ကာကြယ္ ေျပာဆို ေပးေနၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ လက္ေလ်ာ့လိုက္ၿပီး အမ္းေဘာင္ ကို ထြက္မဲ့ေလယာဥ္ေပၚ တက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။
ဂ်ာကာတာၿမိဳ႕ကေန အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ကို ေလယာဥ္က ပ်ံသန္းခ်ိန္ ၄နာရီနီးပါး ၾကာပါတယ္။ အခ်ိန္က ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ မနက္ေစာေစာ တစ္နာရီခြဲမို႕ အိပ္ၿပီး လိုက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ဂ်ာကာတာနဲ႕ အမ္းေဘာင္က စံေတာ္ခ်ိန္ ၂နာရီကြာပါတယ္။ အမ္းေဘာင္က အေရွ႕ဘက္ ပိုက်တာမို႕ အခ်ိန္ေစာပါတယ္။ ေလယာဥ္က အေရွ႕စူးစူး ေနစတင္ ထြက္ရာ မိုးကုပ္စက္ဝိုင္းႀကီးဆီ တည့္တည့္ပ်ံသန္းေနတာမို႕ မနက္ မိုးလင္းခါ နီးခ်ိန္မွာ ေနလံုးႀကီးကို စတင္ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ အျမင့္ေပ သံုးေသာင္းေက်ာ္ ကေန တစ္နာရီ ကီလိုမီတာ ၈ဝ၀ ႏႈန္းနဲ႕ ပ်ံသန္းေနတဲ့ ေလယာဥ္ေအာက္မွာ တိမ္တိုက္ေတြကို ပံုစံ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ေတြ႕ရပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ တိမ္တိုက္ေတြဟာ ၂ႏွစ္သား ကေလး ငယ္ေလး တစ္ေယာက္က ဂြမ္းစေတြကို ပရမ္းပတာ ျဖန္႕ထားတဲ့ပံုစံ မညီမညာ ေတြ႕ရ တတ္သလို။ တစ္ခါတေလမွာေတာ့ အပ်ိဳေပါက္မေလးတစ္ေယာက္က ဂြမ္းစေတြကို စနစ္ တက် အစီအရီ စီတန္းထားသလို ညီညီညာညာေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။
ၾကက္အိပ္ၾကက္ႏိုးနဲ႕ မနက္ ေစာေစာ ၇နာရီေလာက္ အခ်ိန္မွာ ေနာက္ဆံုး ခရီး ျဖစ္တဲ့ အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေရာက္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ အမ္းေဘာင္ ကၽြန္း တစ္ကၽြန္းလံုးဟာ မဲေမွာင္ေနတဲ့ တိမ္တိုက္ႀကီး ဖံုးထားတာကို ေၾကာက္လန္႕စရာ ျမင္ကြင္းမ်ိဳးနဲ႕ ေလယာဥ္ေပၚကေန ျမင္ေနရပါတယ္။

(အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ကို အလည္တစ္ေခါက္ ကိုယ္ေရာက္တယ္)
ေလယာဥ္ေပၚကေန ေျမျပင္ေပၚဆင္း လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ေလဆိပ္ခန္းမထဲကို ဝင္လာခဲ့ ၾကပါတယ္။ ရာသီဥတုက ျမန္မာျပည္လိုပါဘဲ။ ေန႕လည္ခင္း အပူခ်ိန္ ၃၅ ဒီဂရီ ဆဲလ္ဆီးရက္စ္ ျဖစ္ပါတယ္။ မထင္မွတ္ဘဲ ခရီးေဆာင္အိတ္ေလးလံုး ထဲက အေရး အႀကီးဆံုး အလံုး ျဖစ္တဲ့ ေလဆာ အီကြင့္မန္႕ ထည့္ထားတဲ့ အိတ္ ပါမလာပါဘူး။ ခရီး ေဆာင္အိတ္ေတြ အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ထိေရာက္ဖို႕ ဂ်ာကာတာမွာ ေလေၾကာင္း တာဝန္ခံနဲ႕ ေတြ႕ခဲ့၊ ေငြေပးခဲ့ရဲ႕သားနဲ႕ အေရးႀကီးတဲ့အိတ္ ပါမလာခဲ့ပါ။ တကယ္ေတာ့ အိတ္ေတြ အားလံုးက အပိုေငြ ထပ္ေပးစရာမလိုဘဲ Transit အျဖစ္နဲ႕ ေလေၾကာင္းက တာဝန္ယူၿပီး ပို႕ေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ Double confirm တတ္တဲ့ က်ေနာ့္ အေဖၚရဲ႕ စပ္စပ္စုစု ေကာင္းမွဳ ေၾကာင့္သာ အခုလိုျဖစ္သြားခဲ့တာပါ။ အမ္းေဘာင္ေလဆိပ္ Lost & Found ဌာနမွာ အိတ္ ပါမလာတဲ့ အေၾကာင္း သြားသတင္းပို႕ေတာ့ အဲဒီဌာနမွာ ဘိုစကား တတ္ တဲ့သူ မရွိလို႕

တျခားဌာနက လူကို သြားေခၚလာကာ စကားျပန္နဲ႕ေျပာရပါတယ္။ လာႀကိဳမဲ့ Customer ဘက္က လူကလဲ ဖုန္းနဲ႕လွမ္းေခၚတာ ဖုန္းမကိုင္တဲ့အတြက္ အိတ္ ေပ်ာက္တဲ့ ျပသနာ အျပင္ ဘာသာစကား အခက္အခဲျပသနာနဲ႕ပါ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ ျပသနာတက္ ေနပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး စကားျပန္ ေရာက္လာပါတယ္။ ေပ်ာက္သြားတဲ့ အိတ္ကို ေမးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က Laser mersuring equipment လို႕ေျပာေပမဲ့ က်ေနာ့္အေဖၚက Laser Instrument လို႔ ထပ္ေျပာလိုက္ေတာ့ စကားျပန္ က Laser musical instrument လို႕ နားၾကားလြဲ ဘာသာလြဲျပန္ေပးလိုက္တဲ့အတြက္ Lost & Found ဌာနက အဂၤလိပ္စကား မတတ္တဲ့ တာဝန္ခံက အင္ဒိုစကားနဲ႕ တူရိယာ ပစၥည္းထဲ့တဲ့ အိတ္လို႕ Form ထဲမွာ ေရးထည့္လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကလဲ အင္ဒိုစာ မဖတ္တတ္တဲ့ အတြက္ ဘာေရးထားမွန္း မသိပါဘူး။ ခနေနေတာ့ Customer ဘက္က လာႀကိဳတဲ့ သူနဲ႕ ဆက္သြယ္မိၿပီး အဆင္ေျပသြားပါတယ္။

(အင္ဒို ရဲသား)
အဆင္ေျပကာမွ ေနာက္ကေန လူတစ္ေယာက္ လိုက္လာၿပီး စကား တတြတ္ တြတ္ လာေျပာပါတယ္။ ဆံပင္ နီေၾကာင္ေၾကာင္ ေဆးဆိုးထားတဲ့ လမ္းသရဲလိုလို။ ဂိုဏ္းစတားလိုလို၊ အေျခာက္လိုလို နားကြင္း ေဖါက္ထားတဲ့သူမို႕ ကားသမား လူလိမ္ ထင္ၿပီး က်ေနာ္ စကားအေျပာမခံေတာ့ သူက စိတ္ဆိုးၿပီး လာႀကိဳတဲ့ လူခံကို အင္ဒိုလို တကိြကိြ သြားေျပာေတာ့မွာ သူဟာ အရပ္ဝတ္ ရဲသားမွန္း သိလိုက္ ရပါတယ္။ အမွန္ တကယ္က ဒီရဲသားနဲ႕ သူ႕အရာရွိဟာ က်ေနာ္တို႕ဆီက ေငြညွစ္ခ်င္လို႕ သူတို႕ ရံုးခန္းထဲ ေခၚသြားၿပီး အာရွက ဘာသာေရးအယူသီး ေသာင္းက်န္းသူေတြ၊ ဗံုးေဖါက္ခြဲသူေတြ၊ လူလိမ္ေတြ၊ ႏိုင္ငံတကာ လွည့္ပတ္ေျပးေနတဲ့ လူဆိုးေတြအေၾကာင္း စီကာပတ္ကံုးေျပာ၊ ဝရမ္းစာရြက္ေတြ ထုတ္ျပပါတယ္။ လူခံက ဒီလူႏွစ္ေယာက္ (က်ေနာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္) ဟာ စင္ကာပူက လာတဲ့ တကၠနင္ရွင္ အင္ဂ်င္နီယာေတြ ျဖစ္ ေၾကာင္း၊ အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕က လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အားေပး စက္ရံုက ဂ်င္ေနေရတာ အင္ဂ်င္ ပ်က္လို႕ လာျပင္တာ၊ စစ္ေဆးတာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အားေပး စက္ရံုဟာ ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရ အလုပ္ကိစၥနဲ႕လာျခင္းျဖစ္တဲ့အတြက္ ေငြ မေပးႏိုင္ေၾကာင္း၊ ေငြ လိုခ်င္လွ်င္ အထက္အရာရွိမွ တဆင့္ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ပညာသားပါပါ ျပန္ေျပာေတာ့ ရဲႏွစ္ေယာက္ ပါးစပ္ ပိတ္သြားပါေတာ့တယ္။
လာႀကိဳတဲ့ကားနဲ႕ အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ထဲကို ၄ဝကီလိုမီတာ ေလာက္ စီးၿပီး လာခဲ့ ရပါတယ္။ လမ္းမွာ ေဒသျဖစ္ ဖုန္းကဒ္ ဝင္ဝယ္ၿပီး။ တည္းခိုရာ Amaris hotel ကိုလာခဲ့ ၾကပါတယ္။ ဟိုတယ္မွာ တေရးအိပ္ ထမင္းစားၿပီး ညေန ၂နာရီမွာ Power plant က အင္ဂ်င္ အပ်က္ ရွိရာကို ေရာက္သြားၾကပါတယ္။ တုိင္းတာေရး ေလဆာ ကိရိယာ ပါမလာတဲ့အတြက္ ဘာမွ လုပ္ဖို႕မရဘဲ လိုအပ္တာမွာ ၾကားၿပီး ရုံးခန္းက မန္ေနဂ်ာနဲ႕ ဝင္ေတြ႕ကာ အိတ္ေပ်ာက္သြားေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့ သူတို႕ ကိုယ္တိုင္ ဂ်ာကာတာ ေလဆိပ္ကို ဖုန္းလွမ္းဆက္ပါတယ္။ မၾကာခင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အိတ္လို႕ ယူဆရတဲ့ အိတ္တစ္လံုး ဂ်ကာတာေလဆိပ္မွာ ေတြ႕တဲ့ အေၾကာင္း အိတ္ပံုစံ အမွတ္အသား အေသးစိတ္ကို ထပ္ေျပာျပေတာ့ ေသခ်ာေၾကာင္း အိတ္မွာ ကပ္ထားတဲ့ ေလဆိပ္က နံပါတ္ ျပဳတ္ၿပီး ကြာသြားတဲ့အတြက္ စင္ကာပူကေန ဂ်ကာတာ အေရာက္မွာ အိတ္ကို ဘယ္မွ မပို႕ဘဲ Lost & Found ဌာနမွာ ထားထားေၾကာင္း သတင္းရခဲ့ပါတယ္။ ေန႕လည္ ေလယာဥ္နဲ႕ ပို႕ေပးလိုက္မယ္လို႕ ေျပာေပမဲ့ အိတ္က ေရာက္မလာဘဲ ေနာက္ေန႕ မနက္မွ အမ္းေဘာင္ေလဆိပ္ကို ေရာက္လာပါ ေတာ့တယ္။

အဲဒီညက ညလံုးေပါက္ အိပ္ေရးပ်က္ထားတဲ့အတြက္ ဟိုတယ္ အခန္းထဲမွာ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။ ေနာက္ေန႕မနက္မွာေတာ့ အိတ္ေရာက္ လာၿပီ ျဖစ္လို႕ ေလဆိပ္ဆင္းၿပီး အိတ္သြားေရြးရပါတယ္။ ေလဆာ တိုင္းတာေရး အိတ္ ေရာက္လာတဲ့ အတြက္ အဲဒီေန႕ ေန႕လည္မွာ အင္ဂ်င္ စစ္ေဆးေရး အလုပ္ စလုပ္ဖို႕ ျပင္ဆင္ ရပါတယ္။ တစ္ေနကုန္ အလုပ္ လုပ္ၾက ပါတယ္။ လိုအပ္တဲ့ အရာေတြကို ေလဆာ အလိုင္းမန္႕ နဲ႕ တိုင္း၊ အင္တာနယ္ မိုက္ခရီုမီတာ နဲ႕တိုင္း ထြာၿပီး သြားေတာ့ ညေန ေစာင္းသြားပါၿပီ။ ညေနပိုင္းမွာ အေရာင္းတာဝန္ခံ မိုက္ကယ္က အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ရဲ႕ Nature park လို႕ေခၚတဲ့ ပင္လယ္ ကမ္းေျခကို ေခၚသြားပါတယ္။ အမ္းေဘာင္ ေဒသ ထြက္ သဘာဝ အုန္းရည္ကို ႏီု႕ဆီ ထည့္ထားတ့ဲ အမ္းေဘာင္ အုန္းရည္ကို ေသာက္ကာ သစ္သီးစံု ထန္းလ်က္ ငရုတ္သီးေထာင္း သြားရည္စာကိုလဲ စားခဲ့ရပါတယ္။ ေဂြးသီး။ နာနတ္သီး။ ပန္းသီး၊ ေစာင္းလ်ားသီးေတြကို ထန္းလ်က္ ေျမပဲ ငရုတ္သီးနဲ႕ ေရာေထာင္းၿပီး စားရတဲ့ အရသာကို တစ္ခါမွ မစားဖူးဘဲ စားခဲ့ရတဲ့ အင္ဒိုနီးရွားက အမ္းေဘာင္ စားေသာက္ ကုန္ပါဘဲ။

ေနာက္ေန႕ မနက္မွာ စင္ကာပူျပန္ဖို႕ ေလဆိပ္မွာ ရက္သြားေျပာင္းပါတယ္။ ေလဆာအိတ္ က်န္ခဲ့တဲ့ အတြက္ တစ္ရက္ ေနာက္ဆုတ္ၿပီး ျပန္ရမွာျဖစ္လို႕ ေလဆိပ္ စာေရးမကို Form သြားျပတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေလဆိပ္ စာေရးမက မင္းတို႕ရဲ႕ lost & found form ထဲမွာ ေပ်ာက္တဲ့အိတ္အမ်ိဳးအစားက Laser musical instrument လို႕ ေရးထား တယ္။ မင္းတို႕ေျပာေတာ့ Engineering လုပ္ငန္းသံုး Laser measuring equipment ဆို။ မင္းတို႕က musical instrument လို႕ေရးထားလို႕ တို႕ဘက္က အေရးမႀကီးဘူး ထင္ၿပီး စင္ကာပူ အျပန္ ဂ်ာကာတာမွာ ဝင္ယူဖို႕ စီစဥ္ထားတာတဲ့။ ေကာင္းေရာ။ ဘာသာ စကား နားမလည္မွဳရဲ႕ ရလဒ္ေလးေတြပါဘဲ။

( အမ္းေဘာင္ ဆိုသည္မွာ - )
အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ေလးဟာ စိတ္ဝင္စားစရာ ၿမိဳ႕ေလး ျဖစ္ပါတယ္။ အမ္းေဘာင္ကို မာလုကူ လို႕လဲ အျခားနာမည္နဲ႕ ေခၚၾကပါေသးတယ္။ အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ရာစုႏွစ္ ေတြက ေဟာ္လန္ ႏိုင္ငံရဲ႕ နဲ႕ ဖက္စစ္ဂ်ပန္ တို႕ရဲ႕ နယ္ခ်ဲ႕ လက္ ေအာက္ခံ ကိုလိုနီႏိုင္ငံျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ နယ္ခ်ဲ႕ က်ဴးေက်ာ္ ေစာ္ကားသူ ေဟာ္လန္ လူမ်ိဳးေတြနဲ႕

စစ္ဘီလူး ဂ်ပန္ ငပု ေတြကို အမ္ေဘာင္းၿမိဳ႕ရဲ႕ သမီးပ်ိဳ သူရဲေကာင္းမ ခရစၥတီးနာ က ဦးေဆာင္ၿပီးေတာ္လွန္တိုက္ခိုက္ လြတ္လပ္ ေရး ရခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခရစၥတီးနားကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႕ အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ အျမင့္ဆံုး ေတာင္ကုန္းေပၚမွာ အျမင့္ေပ ၁၅ ေပနီးပါးရွိတဲ့ ေၾကးရုပ္တုႀကီးကို အမွတ္တရ ထုလုပ္ ထားရွိ ထားပါတယ္။ ေနာက္ စိတ္ဝင္စားစရာ တစ္ခုကေတာ့ အမ္း ေဘာင္ၿမိဳ႕ လယ္ေကာင္မွာ တစ္ကမၻာလံုး ဆိုင္ရာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေမာင္း (World Peace Gaung) ကို ထုလုပ္ ေဆာက္လုပ္ ထားပါတယ္။ အဲဒီ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေမာင္း ကို ကမၻာ့ကုလ သမဂၢက အမ္းေဘာင္မွာ လာေဆာက္ထားတာျဖစ္ပါတယ္။ ကမၻာေပၚမွာ စစ္ပြဲျဖစ္တဲ့ေနရာ သံုးခု အနက္က ဘာသာေရးစစ္ပြဲ စတင္ရာ အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ ကိုေရြးၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေမာင္း ေဆာက္ထား တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမာင္းေပၚမွာ ကမၻာေပၚက ရွိရွိသမွ် ႏိုင္ငံေပါင္းစံုရဲ႕ ကိုယ္စားျပဳ ႏိုင္ငံေတာ္ အလံေတြကို ရိုက္ႏွိပ္ထားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ပါတ္သက္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ အလံနဲ႕ စင္ကာပူႏိုင္ငံအလံေတြကို ေတြ႕ခဲ့ရလို႕ ဓါတ္ပံုရိုက္ယူခဲ့ပါယတ္။ ေမာင္းရဲ႕ အလယ္ ေကာင္ မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေမာင္း လို႕ ရိုက္ႏွိပ္ထားၿပီး ေဘးပတ္ပတ္ လည္မွာ ႏိုင္ငံတကာ ဆိုင္ရာ ဘာသာတရားေပါင္းစံုရဲ႕ အမွတ္တံဆိပ္ လကၡဏာ ေတြကိုလဲ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေမာင္းရဲ႕ အမွတ္လကၡဏာ သေဘာတူညီခ်က္က ႏိုင္ငံတကာ ဘာသာတကာ ဘာအျငင္းပြားမွဳမွ မလုပ္ရ။ ရန္ မျဖစ္ရ။ စစ္မျဖစ္ရ အျငင္းမပြားရဘဲ ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတပါးခ်င္း ခိုက္ရန္ျပဳျခင္းကို ၿငိမ္းေစေသာသူသည္ မဂၤလာရွိ၏ လို႕ က်မ္းစကားအရ ႏိုင္ငံတကာ ခိုက္ရန္ျဖစ္ျခင္းကို ၿငိမ္းေစတဲ့ ၿငိမ္းခ်စ္ေရး ေမာင္း တည္ရွိရာ အမ္းေဘာင္္ၿမိဳ႕ေလးဟာ မဂၤလာရွိတဲ့ ၿမိဳ႕ေလးပါဘဲ။
လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ကေန ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ အထိ ၈ႏွစ္တိုင္တိုင္ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံရဲ႕ ဘာသာေရးျပည္တြင္းစစ္ ကထိကရုဏ္း စစ္ပြဲမွာ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံက အင္အားႀကီး ဘာသာ ႏွစ္ဘာသာ တိုက္ပြဲျဖစ္ပြားခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီ စစ္ပြဲဟာ အမ္းေဘာင္္ၿမိဳ႕က စခဲ့တာျဖစ္ၿပီး အင္ဒိုနီးရွား တစ္ႏိုင္ငံလံုးကို ကူးစက္ျပန္႕ပြားသြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕မွာ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ ၇ဝ ရာခိုင္ႏွဳန္း ေနထိုင္တာမို႕ ခရစ္ယာန္ လူအင္အားႀကီးတယ္လို႕ ဆိုရာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာသာေရးစစ္ပြဲျဖစ္တံုးက အမ္းေဘာင္မွာ စစ္ေရးနိမ့္ခဲ့တဲ့ အျခား ဘာသာဝင္ေတြဟာ တျခားၿမိဳ႕။ တျခား ကၽြန္းေပၚက သူတို႕လူေတြကို စစ္ကူေတာင္းၿပီး ဘာသာေရး စစ္ပြဲဆင္ႏႊဲခဲ့ ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုေတာ့ စစ္မျဖစ္ရ။ သေဘာတူညီခ်က္နဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ၿပီး အဆင္ေျပေျပ ေနထိုင္ခဲ့တာ ၄ႏွစ္တိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ စစ္ပြဲအတြင္း စာ ေကာင္းေကာင္း သင္ၾကားခြင့္ မရခဲ့ၾက၊ အလုပ္ေကာင္းေကာင္း လုပ္ခြင့္မရခဲ့ၾကဘဲ အခုမွ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ခါစ ႏိုးထလာတဲ့ ကၽြန္းၿမိဳ႕ေလး ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္ပြဲၿပီးသြားလို႕ ဘာသာႏွစ္ခု ၿငိမ္းခ်မ္းေရးယူၿပီးသြားေပမဲ့ ဒီေန႕ထိတိုင္ေအာင္ အမ္းေဘာင္ၿမိဳ ထဲက တိုက္အျမင့္ တစ္ခ်ိဳ႕ဟာ က်ည္ဆန္ရာ။ ေလာင္ခ်ာရာ ေတြကို မျပဳျပင္ႏိုင္ေသးဘဲ ပ်က္ဆီးေနတဲ့ အတိုင္း ထားရွိေနပါေသးတယ္။
က်ေနာ္ တည္းခိုတဲ့ Amaris hotel နားက တိုက္ျမင့္ျမင့္တစ္လံုးရဲ႕ နံရံမွာ က်ည္ဆန္ရာေတြကို ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ အမ်ားစု ၇ဝ ရာခိုင္ႏွဳန္း ေနထိုင္တဲ့ ၿမိဳ႕ေလးျဖစ္တဲ့အတြက္ ဂိုဏ္းေပါင္းစံု အသင္းေတာ္ အေဆာက္အဦးေတြကို ၿမိဳ႕အႏွံ႕ ကားလမ္းမႀကီးတေလွ်ာက္မွာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အသင္းေတာ္အမ်ားစုဟာ ေကာင္းမြန္ လွပ ခိုင္ခံ့တဲ့ အေဆာက္အဦးေတြျဖစ္ပါတယ္။ ခရစ္ယာန္အမ်ားစု ေနထိုင္တဲ့ ရပ္ကြက္ရယ္လို႕လဲ သီးသန္႕ ရွိေနပါတယ္။ ဘာသာေရးစစ္ပြဲကာလ အတြင္းမွာ ခရစ္ယာန္ ရပ္ကြက္တစ္ခုနဲ႕ အသင္းေတာ္အေဆာက္အဦး တစ္ခု ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ပ်က္ဆီးသြားတာကို ျပန္မျပဳျပင္ဘဲ ဒီအတိုင္း ထားခဲ့ပါတယ္။
ေဒသခံလူ ျဖစ္တဲ့ မိုက္ကယ္ က စက္ရံုပိုင္ကားနဲ႕ လိုက္ျပလို႕ စစ္ဒဏ္ခံခဲ့တဲ့ ခရစ္ယာန္ရပ္ကြက္ကို မီးေလာင္ျပင္ အတိုင္း လူသူမေနတဲ့ သခ်ိဳင္းတစျပင္လို ျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ခဲ့လို႕ မွတ္တမ္းတင္ ဓါတ္ပံုရိုက္ခဲ့ပါေသးတယ္။
အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕ဟာ ပထဝီအေနအထားအရ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ အပိုင္းမွာ ရွိတဲ့အတြက္ ေနေရာင္ျခည္ ေစာေစာရတဲ့ ၿမိဳ႕ေလးျဖစ္ၿပီး စင္ကာပူႏိုင္ငံထက္ စံေတာ္ခ်ိန္ တစ္နာရီ ေစာသလို အမိျမန္မာျပည္ထက္ ႏွစ္နာရီခြဲ ေစာတဲ့ ၿမိဳ႕ေလး ျဖစ္ပါတယ္။ အင္ဒိုနီးရွားၿမိဳ႕ေတာ္ ဂ်ကာတာထက္ ၂နာရီေစာၿပီး ေနေရာင္ျခည္ ရတဲ့ ၿမိဳ႕ေလးလဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္း တစ္ကၽြန္းလံုးေပၚမွာ လူဦးေရ ထူထပ္တဲ့ေနရာကေတာ့ ျမန္မာ အကၡရာ ဂငယ္ လိုလို ေရာမ အကၡရာ အိုမီဂါ ပံုစံ ေနရာေလးမွာ ေနထိုင္လို႕ ေကာင္းတဲ့အတြက္ လူဦးေရ ထူထပ္ပါတယ္။ ၿမိဳ႕ရဲ႕ပံုစံေလးက ေရအနည္းငယ္ ထဲ့ ထားတဲ့ ဒယ္အိုးႀကီးႀကီးနဲ႕ တူပါတယ္။
ပင္လယ္ေရက ဂငယ္ပံုစံ ကၽြန္းေျမထဲမွာ ျမန္မာျပည္က အင္းေလးအိုင္လို ရွိေနၿပီး ပင္လယ္ေရ ပတ္ပတ္လည္မွာ ေတာင္ေစာင္းက ပတ္ပတ္လည္ ဝိုင္းရံထားသလို အိမ္ေတြတိုက္တာ အေဆာက္အဦး ေတြကလဲ ေတာင္ေစာင္း ပတ္ပတ္လည္မွာ ေဆာက္ထားတဲ့ အတြက္ ၾကည့္လိုက္ရင္ ေနရာတိုင္းမွာ အနိမ့္အျမင့္နဲ႕ ေကြ႕ပတ္ေနတဲ့ အနက္ေရာင္ ကတၱရာ ၿမိဳ႕ပတ္လမ္း ကို ေတြ႕ရသလို ဆင္ေျခေလွ်ာ ေတာင္ေစာင္း တေလွ်ာက္ လူေနအိမ္ တစ္ထပ္တိုက္ပုေလး ေတြ အစီအရီ ေဆာက္ထားတာဟာျဖင့္ က်ေနာ့္ မ်က္စိထဲမွာ လွပ လို႕ေနပါတယ္။ ၿမိဳ႕ရဲ႕ အျမင့္ဆံုး ေတာင္ကုန္း တစ္ေနရာမွာ အမ္းေဘာင္ သူရဲေကာင္း ခရစၥတီးနာ ရုပ္ပံုကို ထုလုပ္ၿပီး အမွတ္တရ ဂုဏ္ျပဳ ထားရွိပါတယ္။ ရာသီဥတုကေတာ့ မိုးမ်ားေသာ လမ်ားနဲ႕၊ မိုးနဲေသာ လမ်ား ရယ္လို႕ သတ္မွတ္ရမလို မိုးရာသီနဲ႕ ေႏြရာသီ ႏွစ္မ်ိဳးဘဲ ရွိပါတယ္။ ေျမ ငလ်င္ဒဏ္။ ဆူနာမီလိႈင္း ဒဏ္ေတြ မရွိလို႕ ေအးခ်မ္းသာယာတဲ့ ၿမိဳ႕ေလးလို႕ ဆိုရပါမယ္။ ၿမိဳ႕ထဲက အဓိက စားေသာက္ကုန္ေတြကေတာ့ ငါးမ်ိဳးစံုကို ေစ်းေပါေပါနဲ႕ အလြယ္တကူ ဝယ္ယူ ရႏုိင္သလို တုတ္ထိုး ငါးကင္ေတြကို လမ္းေဘးေစ်းဆိုင္အစ အဆင့္ျမင့္ စားေသာက္ ဆိုင္။ ေဟာ္တယ္ အဆံုး ေစ်းေပါေပါနဲ႕ အလြယ္တကူ ေတြ႕ျမင္ စားသံုးရမွာ ျဖစ္ပါ တယ္။ ငွက္ေပ်ာသီးနဲ႕ အုန္းသီးကိုလဲ ေနရာတိုင္းလိုလိုမွာ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ေလယာဥ္ ကြင္းနဲ႕ ၿမိဳ႕လယ္ေကာင္ဟာ ကီိလိုမီတာ ၄၀ေက်ာ္ ရွည္တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ ကၽြန္းပတ္ ေမာ္ေတာ္ကား ကတၱရာလမ္းနဲ႕ ဆက္သြယ္ထားပါတယ္။ ပင္လယ္ အက်ဥ္း ဆံုး ေနရာမွာ ဖယ္ရီလို႕ေခၚတဲ့ ျပည္တြင္းသြား သေဘၤာ (ဇက္) နဲ႕ ေမာ္ေတာ္ကား ဆိုင္ကယ္ ေတြကို ျဖတ္လမ္းသဖြယ္ ေပါင္းကူး သြားလာႏိုင္ပါတယ္။ အစိုးရက မၾကာခင္ ပင္လယ္ အက်ဥ္းဆံုးေနရာကို ျဖတ္ၿပီး ေဆာက္မဲ့ တံတား တစ္ခုကို ေဆာက္လုပ္ဖို႕ စီစဥ္ ထားတယ္ လို႕ သိရပါတယ္။
အမ္းေဘာင္ကို မသြားခင္တံုးက အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံဟာ ခရစ္ယာန္ ဘာသာ ဝင္ေတြနဲ႕ အျခားဘာသာဝင္ေတြ ျပသနာ မၾကာခန တက္တတ္တယ္လို႕ သတင္း ၾကားထားဖူးတဲ့အတြက္ က်ေနာ္သာ ခရစ္ယာန္ျဖစ္မွန္း အင္မီဂေရးရွင္းက လူေတြ သိသြားရင္ ျပည္ဝင္ခြင့္ တံုး မထုေပးမွာ စိုးတာရယ္။ အလုပ္ သြားလုပ္ရမဲ့ အလုပ္ရွင္နဲ႕ ေဒသခံလူေတြက အလုပ္ လုပ္ခြင့္ မေပးမွာ၊ ေနွာက္ယွက္မွာကို စိုးရိမ္တာရယ္ေၾကာင့္ ဝတ္ေနက် အသင္းေတာ္မွာ ေရာင္းတဲ့ လက္ဝါးကပ္တိုင္ပံုပါတဲ့ Youth camp က သင္တန္း တီရွပ္ေတြကို သတိထား ၿပီး ယူမသြားခဲ့ပါဘူး။ လက္ဝါးကပ္တိုင္ပံု ပါတဲ့ ဆြဲႀကိဳး ကိုလဲ မဝတ္မိဖို႕ သတိထားရပါ တယ္။ က်ေနာ္ ခရစ္ယာန္မွန္း အမ္းေဘာင္က လူေတြ သိသြားရင္ အလုပ္အကိုင္ အဆင္ မေျပမွာစိုးလို႕ပါ။
ဒါေပမဲ့ အလုပ္ကိစၥ တစ္ခုတည္း အဆင္ေျပဖို႕၊ ေဒၚလာရဖို႕ေလာက္နဲ႕ ဘုရားကို ျငင္းပယ္ဖို႕ ျပင္ဆင္မိတဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ အထင္နဲ႔ အျမင္ဟာ ဟိုေရာက္မွ တက္တက္ စင္ေအာင္ လြဲေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ အမ္းေဘာင္ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ဆိုက္ကား သမားက အစ လမ္းေဘး ဓါတ္ဆီဆိုင္က အေရာင္း သမားေတြ အဆံုး လက္ဝါးကပ္တိုင္ အမွတ္အသား ဆြဲႀကိဳးေလးေတြ ဆြဲထားၾကၿပီး တနဂၤေႏြ ေန႕ညေန ဆိုရင္ လူတိုင္းနီးပါး ဘုရားေက်ာင္းသြားတက္ၾကလို႕ ၿမိဳ႕လယ္က ဆိုင္ေတြ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ KFC ဆိုင္ေတြမွာ စားသံုးသူ မရွိသေလာက္ ေတြ႕ရပါတယ္။ က်ေနာ္တို႕ကို လာႀကိဳတဲ့ အေရာင္း ကိုယ္စားလွယ္ ကိုယ္တိုင္ ခရစ္ယာန္ျဖစ္သလိုက သူတို႕ ကုမၸဏီက ဝန္ထမ္း ေတြကလဲ ခရစ္ယာန္ေတြျဖစ္ေနပါတယ္။ က်ေနာ္ တည္းတဲ့ ဟိုတယ္ ဝန္ထမ္းေတြ အားလံုးလဲ ယံုၾကည္သူေတြျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။ အမ္းေဘာင္ ဆိုတဲ့ အင္ဒိုနီးရွား ကၽြန္းၿမိဳ႕ ေသးေသးေလးမွာေနထိုင္သူအားလံုးထဲမွာ ယံုၾကည္သူ ဦးေရ ၇ဝ ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိေနျပန္ ပါတယ္။
အၾကင္သူသည္ လူတို႕ေရွ႕မွာ ငါ့ကို ဝန္ခံအံ့။ ထိုသူကို ေကာင္းကင္တမန္တို႕ ေရွ႕မွာ ငါဝန္ခံမည္။ အၾကင္သူသည္ လူတို႕ေရွ႕မွာ ငါ့ကို ျငင္းပယ္အံ့။ ေကာင္းကင္ တမန္တို႕ ေရွ႕တြင္ ထိုသူကို ငါျငင္းပယ္မည္။ ဆိုတဲ့ က်မ္းစကားကို သတိရမိတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ္ ေဒၚလာေငြရဖို႕ေလာက္။ အလုပ္အကိုင္ အဆင္ေျပဖို႕ေလာက္ အေတြး တိမ္တိမ္ေလးနဲ႕ ဘုရားကို ျငင္းပယ္ဖို႕ ျပင္ဆင္ထားတဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ေတြ အေငြ႕ပ်ံ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားပါေတာ့တယ္။
အေစခံလမ္းမွ -
မင္းေအာင္သက္လြင္
(ဝန္ခံခ်က္။ ဤေဆာင္းပါးသည္ ခရီးသြား အေတြ႕အႀကံဳ ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါသည္။ ေဆာင္းပါးပါ အခ်က္အလက္မ်ားသည္ စာအုပ္စာတမ္းမ်ားမွ ကူးယူ ေရးသား ထားျခင္း မဟုတ္ဘဲ ေဒသခံမ်ား၏ ေျပာျပခ်က္မ်ားႏွင့္ စာေရးသူ ကိုယ္တိုင္ျမင္ခဲ့ ၾကားခဲ့ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေရးသားထားျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အမွားအယြင္း အနည္းငယ္ ရွိႏိုင္ ပါသည္။ အမွားအယြင္း ႏွင့္ ထိခိုက္ နစ္နာမွဳမ်ား ရွိပါက ခြင့္လႊတ္ပါရန္ ႀကိဳတင္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္)။

----------------------------------------------------------------------------

ဓါတ္ပံုမ်ား (အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕) အင္ဒိုနီးရွား

၁) ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေမာင္း ႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာအလံမ်ား
၂) ရိုးရာ အစားအစာမ်ား
၃) အမ္းေဘာင္ကမ္းေျခအလွ
၄) အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕တြင္းႏွင့္ေစ်းရႈခင္း
၅) အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕တြင္းမွ ဂိုဏ္းေပါင္းစံု ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းမ်ား
၆) အမ္းေဘာင္ၿမိဳ႕တြင္း ဖယ္ရီသေဘာၤႏွင့္ ကမ္းေျခရႈခင္း

၁) ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေမာင္း ႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာအလံမ်ား