မဲေဆာက္ ခရီးစဥ္အခ်က္အလက္မ်ား

၀င္းျမင့္ (ရိုးသံလြင္)

တည္ေနရာ ဘန္ေကာက္ျမိဳ ့အေနာက္ ေျမာက္ အရပ္

အကြာအေ၀း 520 ကီလိုမီတာ

ခရီးၾကာျမင့္ခ်ိန ္ 7 နာရီ

ယာဥ္ဗီအိုင္ပီဘတ္စ္ကား၊ ေလေအးစက္အထူး

ဘတ္စ္ကား ႏွင့္ ေလေအးစက္ ရိုးရိုးကားတို ့ ျဖစ္တယ္။

ေလယာဥ္ခရီးစဥ္ ဘန္ေကာက္မွ မဲေဆာက္သို ့ တပါတ္ 3ရ က္။

တနလၤာ၊ ဗုဒဟူး၊ ေသာၾကာ။

ကားဂိတ္ ဘန္ေကာက္ ေမာ္ခ်စ္ေစာင္ ကားဂိတ္ ႏွင့္ မဲေဆာက္ကားဂိတ္

ကားထြက္ခ်ိန္ႏွင့္ကားခ

ဘန္ေကာက္ မွ မဲေဆာက္ သို ့့

ဗီအိုင္ပီဘတ္စ္ကားခ 613 ဘတ္၊ ထြက္ခ်ိန္ ည 9 နာရီခဲြ ႏွင့္ ည 10 နာရီခဲြ

ေလေအးစက္အထူးကားခ 394 ဘတ္၊ ထြက္ခ်ိိန္ နံနက္ 9နာရီ ႏွင့္ ည 9 နာရီ၊

ည 10 နာရီ 20 မိနစ္

ေလေအးစက္ ရိုးရိုးကားခ 307 ဘတ္၊ ထြက္ခ်ိန္ နံနက္ 8 နာရီ 15 မိနစ္

ည 7 နာရီ 15 မိနစ္ ၊ ည 8 နာရီ 50 မိနစ္၊

ည 10 နာရီ

ကားထြက္ခ်ိန္ႏွင့္ကားခ

မဲေဆာက္မွဘန္ေကာက္သို ့

ဗီအိုင္ပီ ကားခ613 ဘတ္၊ ထြက္ခ်ိန္ ည 9 နာရီ 15 မိနစ္ႏွင့္ ည 9 နာရီခဲြ

ေလေအးစက္ အထူးကားခ 694 ဘတ္၊ ထြက္ခ်ိန္ နံနက္ 8 နာရီ

ည 9 နာရီႏွင့္ ည 9 နာရီ 20 မိနစ္

ေလေအးစက္ရိုးရိုးကားခ 307 ဘတ္၊ ထြက္ခ်ိန္ နံနက္ 8 နာရီ 15 မိနစ္

နံနက္ 10 နာရီ

ည 7 နာရီ ႏွင့္ ည 8 နာရီ

Read More

လီဆိုသို မွာေ၀တဲ့့ႏွင္း × ဆရာစိုးျမင့္ (ေမ့ေဆး)

Sunday, March 21, 2010

 

ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ခဲ့ဘူးတဲ့ Mohale Dam

  

မွတ္မိပါေသးတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ နမီးဘီးယားနိုင္ငံ မွာတုန္းကပါ။ အဲဒီတုန္းက ဂ်ာမန္ေဆးေက်ာင္းသား ေတြနဲ႔တစ္ေန႔စကားစပ္မိ လို႔ကၽြန္ေတာ္က (ဆီး)နွင္းကိုတသက္ နဲ႕တစ္ကိုယ္ တစ္ခါမွ မျမင္ဘူးဘူး ဆိုေတာ့သူတို႔အားလံုးက အံ့ႀသသြားၾကတယ္။ သူတို႔ဂ်ာမနီ အလည္လာခဲ့ပါ၊ ႏွင္းေရအ၀တိုက္ပါမယ္တဲ့။ ဟုတ္တယ္ေလ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ဆီမွာ နွင္းဆိုတာ ဟိုးေျမာက္ဖက္ဖ်ား ခါခဘိုရာဇီ နားတစ္၀ိုက္ေလာက္ မွာသာ ရွိတတ္တာမို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာ တာလြန္မယ္မထင္ပါ။ ေနာင္မွာလည္းနွင္းနဲ႔ ေရစက္ဆံုျဖစ္
လိမ့္မယ္လို႔ ေယာင္လို႔မွ်မေတြးခဲ့မိ တာလည္းအမွန္ပါ။

                                                  ႏွင္းစေတြ႔ရတဲ့ Pitsang ျမိဳ႕ေလးသို႔ အ၀င္

ဒါေပမဲ့ လူ႔ဘ၀ဆိုတာက အဆန္းသား၊ မထင္မွတ္တဲ့အရာေတြက တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာျဖစ္ျဖစ္ လာတတ္တာမို႔ ခုေတာ့ ဒီနိဳင္ငံမွာႏွင္းနဲ႔ နဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႔ ဆံုခဲ့ရပါျပီ။ အာဖရိက ဆိုလွ်င္လူတိုင္းလိုလိုက သဲကႏၱာရနဲ႔  ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႔တဲ့ ေဒသလို႔ထင္တတ္ႀက တာခ်ည္းပါ။ ဒါေပမဲ့လီဆိုသို ဆိုတာက Mountain Kingdom ေတာင္ေပၚနိဳင္ငံပါ။ ေတာင္ပိုင္း အာဖရိကမွာ အျမင့္ဆံုး ေတာင္ေတြ ေပၚရွိတာမို႔ Roof of Africa လို႔ တင္စား ေခၚေ၀ၚတာလည္းရွိပါတယ္။ အာဖရိကတိုက္ တစ္တိုက္လံုး မွာနိုင္ငံေပါင္း ၅၆ နိုင္ငံရွိတဲ့အနက္
တစ္ခုတည္းေသာ ပံုမွန္ႏွင္း က်တတ္တဲ့၊ အပူခ်ိန္ သုညဒီဂရီ ေအာက္ မွာရွိတတ္တဲ့ နိဳင္ငံပါ။ ဒါေႀကာင့္မို႔ ဒီနိုင္ငံမွာႏွင္းနဲ႔ ဆံုစည္း ရတာမဆန္းပါ။ တစ္ကယ္တမ္း ဆံုစည္းရ ေတာ့ ႏွင္းကစိတ္ကူးယဥ္ ထဲကလို ခ်စ္္စရာလံုး၀မေကါင္းပါ။

                                             ဆီးႏွင္းဖံုးေနတဲ့ေတာင္ေပၚရြာေလး

ေဒသႏၱရ ဗဟုသုတအေန နဲ႔ေျပာရရင္ေတာ့ ဒီနိုင္ငံရဲ႕ေျမအေနအထားက အေနာက္ေတာင္ ဘက္ကေန အေရွ့ေျမာက္ ဘက္ကိုျမင့္တက္သြား ပါတယ္။ ျမိဳ႕ေတာ္ Maseru နဲ႔အဓိက ျမိဳ႕ရြာအေတာ္မ်ားမ်ား ကနိုင္ ငံရဲ႕အေနာက္ ေတာင္ဘက္ ေျမနိမ့္ပိုင္း Low land မွာရွိတာပါ၊ ဒါသည္ပင္ ေပေပါင္း ၄၈၀၀ (မီတာ ၁၆၀၀) ျမင့္ေနပါျပီ။ (Maseru မွာပံုမွန္အားျဖင့္ေတာ့ ႏွင္းက်ေလ့မရွိပါ)
တကယ့္  ေျမျမင့္ပိုင္း High land ေတြက်ေတာ့ ေပေပါင္း တစ္ေသာင္းေက်ာ္ ထိျမင့္ျပီး ေဆာင္းမွာ ၄-၅ လခန္႔ ႏွင္းက်ေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒီလိုျမင့္တဲ့ ေတာင္ေတြႀကားမွာ ဆည္ႀကီးေတြ ေဆာက္ထားတာ အ့ံႀသ စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ႀကီးမားျပီး ကမၻာ့ အျမင့္ဆံုးဆည္ေတြ စာရင္း ၀င္ပါတယ္။ ဒီထဲမွာ Katse Dam ဆိုတာက အာဖရိကတိုက္ တစ္ခုလံုးမွာ မွာ အျမင့္ဆံုး နဲ႔ အရြယ္အစားမွာေတာ့ ဒုတိယအႀကီးဆံုးပါ။  ဒီဧရာမ ဆည္ေတြက tourist attraction sites ေတြပါ။ ဒီဆည္ေရေတြကိုပဲ ေတာင္အာဖရိက နိုင္ငံကို ေရာင္းစား တာအေတာ္ စီးပြါးျဖစ္ပါတယ္။  အျခားသယံဇာတ ဆိုလို႔ဘာမွမယ္မယ္ရရ မရွိတဲ့ ဒီနိုင္ငံအဖို႔ အဓိက ၀င္ေငြရလမ္းပါ၊ (ေရအားလွ်ပ္စစ္ ကိုေတာ့ ျပည္တြင္းမွာအဓိကသံုးပါတယ္)

ကၽြန္ေတာ္ ႏွင္းနဲ႔ ဆံုစည္းခဲ့ရပံုကို စကားျပန္ဆက္ ရရင္ေတာ့ အဲဒီေန႔က ၂၀၀၉- ႀသဂုတ္လ ၁-ရက္ ေန႔ပါ။ ရံုးပိတ္ရက္ မို႔ထံုးစံအတိုင္း ကၽြန္ေတာ့ မိတ္ေဆြႀကီး UK နိုင္ငံသား Dr Tuppin ကခရီးထြက္ဖို႔ အေဖၚစပ္ တာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔  Katse Dam ခါေဆး ဆည္ ႀကီးဆီညအိပ္ ခရီးထြက္ခဲ့ႀကတာပါ။ သူတို႔လင္မယား
နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေပါင္း၃ေယာက္ပါ။ ခရီးစဥ္က အေရွ႕ေျမာက္ဘက္ ကီလိုမီတာ ၁၂၀ ေ၀းတဲ့ Leribe ျမိဳ႕ေလး ဆီ ေရာက္ေအာင္ ပထမေမာင္းျပီး ေနာက္၊ ေတာင္ဘက္ ၂၆ ကီလို ေ၀းတဲ႔ Pitsang ျမိဳ႕ေလး ကိုျဖတ္ ေမာင္းရမွာပါ။ ခရီးကသိပ္မေ၀းလွေပမဲ့ ထံုးစံအတိုင္း ေတာင္ေပၚလမ္းမွာ ေပတစ္ေသာင္း ခန္႔ (၂၉၅၀ မီတာ) ျမင့္တဲ့ Mataika Lisiu passဆိုတဲ့ေတာင္ႀကား ကိုေက်ာ္ျပီးမွ ဆည္ႀကီးရွိရာ ေပ ၆၀၀၀ အျမင့္ ျပန္ဆင္းရမွာပါ။ ဒီေတာ့ကာ ေတာ္ရံုကားမရုန္းနိင္ပါ။ သူ႔ Pajaro 4x4 နဲ႔ဆိုေတာ့အံကိုက္ပါပဲ။

ႀသဂုတ္လ ဆိုတာေဆာင္းတြင္း ဆိုေပမဲ့ အဲဒီရက္ေတြတုန္းက အေအးေပါ့ျပီး သာသာယာယာ ရွိတာမို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာအပူအပင္မွ်မရွိပါ။  တစ္လမ္းလံုး ဓါတ္ပံုေတြ ရိုက္ စကားေတြေျပာနဲ႔ ေပ်ာ္စရာေကါင္း ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ Pitsang ျမိဳ႕ေလးကို နံက္ ၁၁ နာရီေလာက္ ေရာက္ေတာ့ တည္းခိုခန္းတစ္ခုမွာ နံက္စာ ၀င္စားႀကပါတယ္။ အဲဒီျမိဳ႕ေလးက အေတာ္ေလး ျမင့္ေနျပီမို႔ ျမိဳ႕ထဲလမ္းေဘး၀ဲယာမွာ ယခင္ေန႔မ်ား ကက်ထားတဲ့ ႏွင္းအႀကြင္းအက်န္ ေတြကိုစေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီျမိဳ႕ေလးကေနေရွ႕ခရီး ဆက္ေတာ့ ေတာင္တက္လမ္း ကပိုျပီးမတ္ လာတာေတြ႕ရပါတယ္။ အျခားဆလြန္းကား ေတြေတာင္ သြားေနတာမို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကားအဖို႔ေတာ့ ဒါကအေသးအမႊားပါ။ ဒါေပမဲ့ အခါမဟုတ္တဲ့ မိုးကတဖြဲဖြဲနဲ႔ စ၊ရြာလာတာမို႔ သတိေတာ့ ထားေမာင္းရပါတယ္။ ေမာင္းယင္းေမာင္းယင္း နဲ႔မိုးသီးလိုလို ႏွင္းလိုလို စက်လာတာသတိ
ထားလာမိျပီး လမ္းကလဲသိသိသာသာ မတ္လာပါတယ္။ လမ္းေပၚမွာလည္း ပထမ မိုးေရစိုေနရာကေန တစ္ျဖည္းျဖည္း ျဖဴလိုက္လာတာမို႔ ငါတို႔ေတာ့ႏွင္းေတာထဲ ကားေမာင္းေနရျပီ ဆိုတဲ့အသိနဲ႔ ေပ်ာ္သလိုလို ပါပဲ။ ပူရမွန္းလည္းသတိမရပါ။ ဒါနဲ႔ ေရွ႕ဆက္ေမာင္းလာလိုက္တာ ေရွ႕က သြားတဲ့ကားဘီးရာေတြ ပိုပိုနက္လာတာ ျမင္ရေတာ့ ႏွင္းထုကပိုပို ထူလာတယ္ဆိုတာသတိထားမိလာပါတယ္။ သိပ္မၾကာပါဘူး ႏွင္းေတြ တဖြဲဖြဲပိုမ်ားလာ ျပီးလမ္းေပၚမွာလည္း ေရွ႕ကားဘီးရာ ေတြ မေတြ႕ရေတာ့။ တစ္ေနရာမွာေတာ့ ဆလြန္းကားတစ္စီးလမ္းလည္ေခါင္မွာရပ္ေနတာေတြ႔ရပါတယ္၊ တကယ္ေတာ့ ဒီလမ္းမ်ိဳးနဲ႔ သူတို႔ကားနဲ႔ ကဘယ္လိုမွမအပ္စပ္ပါ၊ ဘယ္လိုမ်ားဆက္ေမာင္းႀကမလဲမသိ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကားကေတာ့ခပ္ ႀကြားႀကြား ပဲသူတို႔ ကိုျဖတ္ေက်ာ္ျပီးဆက္ေမာင္းလာလိုက္တာ ေတာင္ထိပ္ကိုပင္လွမ္းျမင္ရတဲ့ေနရာေရာက္ေနပါျပီ။ ႏွင္းကေတာ့ ဆက္အားေကာင္းဆဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပါဂ်ရိုကလဲ ဆက္ရုန္းဆဲပဲ။ ဒါနဲ႔ ဘာမွမႀကာလိုက္ပါဘူး သြားယင္းနဲ႔ ကားကလက္ယာဘက္ကို လည္ထြက္သြားလို႔ အားလံုး အထိတ္တလန္႔ ျဖစ္ကုန္ႀကပါတယ္။ တေလွ်ာက္လံုးေမာင္းလာတာက Tuppin ရဲ႕ မိန္းမ Andy ပါ။ Tuppin လဲလန္႔သြားျပီး ကားကို ခ်က္ခ်င္း ပဲရပ္ခိုင္းျပီး အားလံုးဆင္းလိုက္ႀကပါတယ္။  ကားကလမ္းေပၚမွာ ကန္႔လန္႔ႀကီး ျဖစ္ေနျပီးေတာင္နံရံ ကို ဦးတည္ေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ၀ဲဘက္မွာေတာ့ ေတာင္ေစာင္း ဆင္ေျခေလွ်ာႀကီးပါ၊ လမ္းေပၚမွာေရခဲ ထုကလဲ တစ္ေပေလာက္ရွိပါတယ္။ တကယ့္ ကိုထိတ္လန္႔ စရာျမင္ကြင္းပါ။ အကယ္၍သာ ကားက ယာဘက္မဟုတ္ပဲ ဘယ္ဘက္ကိုသာ ဆြဲသြားမယ္ဆိုရင္ ေတာ ့ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုးေတာင္ေစာင္း မွာေရခဲျပင္ေလွ်ာစီးသြားဖို႔ပါ၊ ဒါဆုိ ေတာင္ေအာက္ျပန္ေရာက္ သြားဖို႔ပါ။

                                         ကန္႔လန္႔ျဖစ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကားေလး

Tuppin ကေတာ့စိတ္ေအးေအး ပါပဲ သူကိုယ္တိုင္စတီယာရင္ ၀င္ကိုင္ျပီးကါးကို ျပန္တည္႔ဖို႔ႀကိဳးစားပါတယ္။ ေရခဲရဲ႕မ်က္ႏွာျပင္ ဆိုတာက သိတဲ့အတိုင္းပဲ ေခ်ာမြတ္ေနတာမို႔ ကားတာယာနဲ႔ ေရခဲမႈံေတြႀကား မွာစလစ္ ျဖစ္တာ ဗြက္နစ္တာထက္အျပန္ တစ္ရာ ပိုဆိုးမယ္ထင္ပါတယ္၊ ေနာက္တာယာ၂လံုးက ပန္းအထူအပါးမညီ ၀ဲဘက္ကပိုမ်ားျပီး ယာဘက္ ကပါးေနတာမို႔ ယာဘက္ဘီးက စလစ္ျဖစ္ေနျပီး မရုန္းနိုင္ပဲ ကားကယာဘက္ ဆြဲသြားတာပါ။ သူဘယ္လိုပဲႀကိဳးစား ရုန္းရုန္ုး ကားက ေရွ႕သြားမည္႕အစား တစ္ေနရာထဲမွာ တင္ပတ္ခ်ာ လည္ ေနတာပါ။ Tuppin ကေတာ့ေတာ္ရံုနဲ႔လက္ေလွ်ာ့ တတ္တာမဟုတ္လို႔ မရရေအာင္ ဆက္ႀကိဳးစား ပါေသးတယ္ ဒါေပမဲ့မရပါ။

                                             ေနာက္ေႀကာင္းျပန္လွည္႕တဲ့ခရီးအစ

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ေလွ်ာ့ျပီး လာရာလမ္း အတိုင္းျပန္ေမာင္း ခဲ့ရပါတယ္။ ေတာင္ထိပ္ ကိုျမင္ေနရ တဲ့ေနရာထိေရာက္ျပီးမွ ဆုတ္ျပန္ခဲ့ရတဲ့အျဖစ္ကေတာ့ အသဲယား စရာပါ။ အျပန္လမ္းက်ေတာ့ သူ႕ဘီးရာအတိုင္း ျပန္ေမာင္းလာရတာမို႔ လို႔လားမသိ စလစ္လံုး၀မျဖစ္ေတာ့ပါ။ လမ္းေပၚမွာေရခဲထုက တျဖည္းျဖည္း ထူရာက ေနပါးလိုက္လာျပီး Pitsang ျမိဳ႕ေရာက္ေတာ့ ေရခဲလံုး၀မျမင္ရေတာ့ပါ။ အျပန္လမ္း မွာ ဆလြန္းကား ၃-၄စီး  ေတာင္ထိပ္ဘက္ကို ဦးတည္ ေမာင္းတက္လာတာ ေတြ႔ရပါ ေသးတယ္ သူတို႔ လည္း ကၽြန္ေတာ္ တို႔လိုပဲႏွင္းေတာထဲမွာ ေဂၚျပားေလးေတြနဲ႔ ေရခဲေတြရွင္းနဲ႔ ကားဆင္းတြန္း ေနႀကတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရဲ႕ 4x4 Pajero ပင္မေမာင္း နိဳင္တဲ့လမ္းကိုသူတို႔ ဘယ္ပံုဆက္ေမာင္းႀကမယ္ မသိပါ။ ကံေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ ေနာက္ေန႔မွာ ကားအက္စီးဒင္း နဲ႔တစ္ေယာက္မွ ေဆးရံုေရာက္လာတယ္လို မႀကားမိပါ၊ ေရာက္လာရင္လဲ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေတြ႔မွာပါ။

                                           အျပန္လမ္းမွာဆံုရတဲ့ဘ၀တူ ခရီးသြားမ်ား

ေနာင္ကိုကၽြန္ေတာ့ ဂ်ာမန္ေက်ာင္းသား ေတြနဲ႔ျပန္ဆံု ခဲ့လွ်င္၊ ငါေတာ့ႏွင္းေတာတိုးခဲ့ဘူးျပီ မင္းတု႔ိ ဆီလာလည္စရာမလိုေတာ့ဘူး လို႔ႀကြားနိုင္သြားပါျပီ။

                                        ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကပ္လြဲသြားခဲ့တဲ့  Katse Dam  ႀကီး


စိုးျမင့္-ေမ့ေဆး
ေခတၱ Maseru, Lesotho
21 Mar 2010

ေဒါက္တာစိုးျမင့္ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ကေန ျပန္လည္ မွ်ေ၀ပါတယ္။ 

More story here:

http://www.soemyint.com/2010/03/blog-post.html#more

Read More

Chiang Mai Friday

ခ်င္းမုိင္ ေသာၾကာ
ဇာနည္၀င္း

ခ်င္းမုိင္ၿမိဳ႕မွာ တရက္ေလာက္ ေနမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ေသာၾကာေန႔ကုိ ေရြးလုိက္စမ္းပါဗ်ာ။

ကားလမ္းကူးေနတ့ဲကေလးမက ေက်ာင္းသူတေယာက္ ျဖစ္မယ္။ ဒါဆုိ သူ ၀တ္ထားတာ ေက်ာင္းယူနီေဖာင္းေပါ့။

ဒါက ၀ါးဒီးဖြင့္ဖုိ႔ ရယ္ဒီ ျဖစ္ေနတ့ဲ ေက်ာင္းသားေလးေတြ။
၀တ္ထားတ့ဲ အက်ႌနဲ႔ေဘာင္းဘီက ဒီ Lanna ေဒသရဲ႕ ရုိးရာ ၀တ္စုံေတြ ဆုိပါေတာ့။
ခ်င္းမုိင္လာရင္ ေသာၾကာေန႔ကုိေရြးပါ လုိ႔ ေျပာရျခင္းက ဒီ၀တ္စုံေတြေၾကာင့္ေပါ့။ ဘန္ေကာက္ျမင္ကြင္းနဲ႔ မတူတ့ဲ အေျပာင္းအလဲေတြ ေတြ႔ရမွာပါ။
ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား ရုံး၀န္ထမ္းေတြက ေသာေၾကာေန႔ ဆုိရင္ ရုိးရာ ၀တ္စုံေတြကုိယ္စီနဲ႔ ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ ရုိးရာယဥ္ေက်းမႈ ပေပ်ာက္မသြားေအာင္ ဒီလုိ ၀တ္ၾကတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ကမၻာ့ရြာေခတ္မွာ ရုိးရာပုံစံအတုိင္း ေန႔စဥ္၀တ္ဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ေလေတာ့ တပတ္မွာ တရက္ ၀တ္ၾကဖုိ႔ သေဘာတူထားၾကတာပါ။
က်န္တ့ဲေန႔မွာေတာ့ ဂလုိဘယ္၀တ္စုံျဖစ္တ့ဲ ဂ်င္းေဘာင္းဘီတုိ႔၊ စကတ္တုိ႔ ၀တ္ၾကေလရဲ႕။

ဒါက ၁၅ ႏွစ္၀န္းက်င္ ကေလးမေတြ။ လုံခ်ည္နဲ႔ေပမယ့္ ေနာက္က ေက်ာင္းသူ ဆုိင္ကယ္ေပၚ ခြထုိင္တယ္။ ဒီလုိ ဒူးေပၚေပါင္ေပၚေအာင္ လုံခ်ည္၀တ္တာကေတာ့ Lanna စတုိင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကေလးေတြ ဆုိေတာ့လည္း သိပ္ဂရုစုိက္မေနေတာ့ဘူး ထင္ပါရဲ႕။
ဒီ ေဒၚေလးကလည္း လုံခ်ည္နဲ႔ခင္ဗ်။
ခ်ည္သား လုံခ်ည္၊ ခ်ည္သား အက်ႌနဲ႔ ၀န္ထမ္းမမ ဘယ္သူနဲ႔ ဖုန္းေျပာေနပါလိမ့္။ (က်ေနာ္နဲ႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္က ထုိင္းလုိ မတတ္)။ သူ႔ေနာက္မွာ လမ္းကူးလာတာက တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသူ ၀တ္စုံနဲ႔ ကေလးမ။ ခ်င္းမုိင္ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းေတြကေတာ့ ေသာၾကာေန႔ ရုိးရာ၀တ္စုံ၀တ္ ဆုိတ့ဲ ဓေလ့ကုိ လုိက္နာၾကဟန္ မတူပါဘူး။သူတုိ႔လည္း ရုိးရာ၀တ္စုံ ၀တ္စရာ မလုိဘူး။ ကာရာအုိေကခန္းေရွ႕က အမ်ဳိးသမီးေတြပါ။ ဟုတ္ပါတယ္၊ ကာရာအုိေက ဆုိတာ သီခ်င္းဆုိတ့ဲေနရာေပါ့။ သီခ်င္းမဆုိတတ္သူေတြကုိ အစြမ္းကုန္ ကူညီဖုိ႔ အမ်ဳိးသမီးေတြကုိ ခန္႔ထားေလ့ရိွတယ္။ ဒီအမ်ဳိးသမီးေတြ ရုိးရာ၀တ္စုံလုိ လုံလုံၿခဳံၿခဳံ ၀တ္စားထားရင္ ဧည့္သည္ ဘယ္လာေတာ့မလဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေသာၾကာေန႔ Lanna ၀တ္စုံ အစီအစဥ္မွာ သူတုိ႔ မပါတာ ျဖစ္မယ္။ သူတုိ႔က ေႏြမုိးေဆာင္းကုိ သိပ္ဂရု မစုိက္ၾကဘူး။ sexy ျဖစ္ေအာင္၊ တတ္ႏုိင္သမွ် တုိေအာင္ ၀တ္ၾကတယ္။

ခ်င္းမုိင္ကုိ ေသာၾကာမွာလာပါလုိ႔ တဖြဖြ ေျပာေနရတ့ဲ ေနာက္တေၾကာင္းက ေသာၾကာေစ်း ေၾကာင့္ပါပဲ။ ေသာၾကာေန႔တုိင္းဖြင့္လုိ႔ သုိ႔ကလုိ ေခၚၾကတာပါ။ ထုိင္းလုိေတာ့ ဘယ္လုိ ေခၚၾကသလဲ မသိ။
ေျမပုံ ထည့္ေပးလုိက္ပါတယ္။

Thanon Charoen prathe 1 ဆုိတ့ဲ လမ္းၾကားေလးထဲမွာ ရိွတယ္။ မ်က္စိထဲ ျမင္ေအာင္ ေျပာရရင္ ညေစ်းထဲမွာ ဆုိပါစုိ႔။ Chiang Klan Rd ဆုိတာႀကီးက ညေစ်းေပါ့။ ျမန္မာေတြကေတာ့ ႏုိက္ဘဇား လုိ႔ ေခၚၾကတယ္။ (ညေစ်းထဲမွာ ျမန္မာျပည္သားေတြ ၂၀၀ ၀န္းက်င္ေလာက္ ရိွမယ္၊ အေရာင္းေစ်းသည္ လုပ္ေနၾကတာ။) Charoen Mueang လုိ႔ ေရးထားတ့ဲေနရာဟာ န၀ရတ္တံတားႀကီးပါ။ အျပာေရာင္က ျမစ္။ ဒီေလာက္ဆုိ သြားတတ္ေရာေပါ့။ ဒါဟာ ခရီးသည္ေတြ လမ္းသလားတ့ဲ ေနရာပဲ။ ေစ်းေရွ႕မွာ ပန္းေသးဗလီ ရိွတယ္။ ကားငွားမယ္ ဆုိရင္ Night Bazaar (ႏုိက္ဘဇား)လုိ႔ သာ ေျပာလုိက္၊ ကားဆရာေတြအကုန္လုံး အဲဒီေ၀ါဟာရကုိ သိပါလိမ့္မယ္။
ကုိယ္တုိင္ ဆုိင္ကယ္၊ ကား ေမာင္းလာမွာလား။ လမ္းေတြေပၚမွာ မွ်ားေတြ ျပထားတယ္ေနာ္။ အဲဒီ၀န္းက်င္က တလမ္းေမာင္း မ်ားသဗ်။ လမ္းေျပာင္းျပန္ေမာင္းရင္ ကံဆုိးတ့ဲအခါ ယာဥ္ထိန္းရဲနဲ႔ ဆုံရလိမ့္မယ္။ ယာဥ္တုိက္မႈလည္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ စည္းကမ္းရိွဖုိ႔သာ ျပင္ေပေတာ့။
ေစ်းရိွတ့ဲ လမ္းက က်ဥ္းေတာ့ တလမ္းေမာင္းစနစ္ ျပဌာန္းထားဟန္တူတယ္။ ေဟာ - အေပၚက ဆုိင္ကယ္လုိမ်ဳိး စည္းကမ္းရိွရိွ ေမာင္းသြားလုိက္ဗ်ာ။ ေသာၾကာေစ်း ဆုိတာကုိ ေရာက္လိမ့္မယ္။ မနက္ ၆ နာရီ နဲ႔ ၁၀ နာရီၾကား အေရာက္သြားဖုိ႔ေတာ့ လုိမယ္။ အဲဒါ ေစ်းဖြင့္ခ်ိန္ပဲ။

ျမန္မာျပည္သားေတြ ဆုံတတ္တ့ဲ ေဟာဒီေစ်းထဲမွာေတာ့ ေသာင္းေျပာင္းေထြလာ ရႏုိင္တယ္။ အသီးအရြက္ကုိ ထုံးစံအတုိင္း ခ်ိန္တြယ္ၿပီး ေရာင္းၾကတာ ေတြ႔မယ္။ ေစ်းမေပါပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တျခားေနရာမွာ မရိွတ့ဲ ပစၥည္းေလးေတြ ဒီမွာ ရိွတတ္လုိ႔ လူေတြက အားေပးၾကတာ ျဖစ္မယ္။


မိတ္အင္ဘားမား မိတ္ကပ္၊ ကာေဘာ္လစ္ဆပ္ျပာ၊ စံဇာနည္ဘုိရဲ႕ ေဟာစာတမ္းေတြလည္း ရိွပါရဲ႕။ ဦးခ်ိန္တီ၊ လုပ္သမားေမာင္၊ ေခ်ာင္းဆုိးေပ်ာက္ေဆး၊ ေသြးေဆးတုိ႔လည္း ရိွပါရဲ႕။ အေပၚက အိတ္ႀကီးထဲ ေတြ႔ရတာကေတာ့ ဂ်ဴးျမစ္ေတြပါ။ ဂ်ဴးျမစ္ကုိေတာ့ သုတ္ၿပီး ဒါမွမဟုတ္ ေၾကာ္ၿပီး စားဖူးပါရဲ႕။ ဂ်ဴးျမစ္ေပၚက အရြက္ ဂ်ဴးရြက္ေတြကုိ ဘယ္လုိစားၾကသလဲ မသိပါ။ အခုမွ ျမင္ဖူးလုိ႔ ဓာတ္ပုံ ရုိက္လုိက္မိတယ္။

မုန္႔ဟင္းခါးဆုိင္ရိွတယ္။ တုိဟူးေႏြးဆုိင္လည္း ရိွ၊ ရွမ္းေခါက္ဆဲြဆုိင္လည္း ရိွတယ္။ ဆုိင္ေရွ႕မွ မီးဖုိနဲ႔ ကင္ေပးေနတာကေတာ့ ေခါပုပ္ ပါပဲ။ တခ်ဳိ႕က ေခါျပင္လုိ႔ေျပာမွ နားလည္တယ္။ ေကာက္ညွင္းကုိ ေထာင္းထားတာပါ။ စားမယ္ ဆုိရင္ မီးကင္တာက ေၾကာ္တာထက္ ပုိမုိက္တယ္။ က်န္းမာေရးနဲ႔ ညီညြတ္မယ္။ ဆား၊ သၾကား၊ ထန္းလ်က္၊ ဟင္း၊ ဆီတုိဟူး စသျဖင့္တုိ႔နဲ႔ တဲြၿပီး စားလုိ႔ရတယ္။ အင္း - ခင္ဗ်ား ေရာက္ရင္ က်ဳပ္အတြက္ နည္းနည္း ၀ယ္ခ့ဲပါဦး)


ဒီအေဒၚႀကီးက မုန္ညွင္းခ်ဥ္ မ်ဳိးစုံ ေရာင္းတယ္။ ဆီတုိဟူးလည္း ေရာင္းတယ္။ ပုလင္းထဲကဟာေတြ ဘာပါလိမ့္။ ပ်ားရည္ ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ မက္ေခါက္သီး (ျမိဳ႕သားေတြအေခၚ ပင္စိမ္းသီး)လည္း သူ႔ရာသီဆုိရင္ ေတာင္ပုံရာပုံ ေတြ႔ရလိမ့္မယ္။
ပုံထဲက ေတာင္ေပၚသား ေျမးအဖြား ေစ်း၀ယ္ေနတာကလည္း က်ေနာ္တုိ႔ ေတာျမိဳ႕ေလးကုိ အမွတ္ရစရာ။ ဒါပါပဲ။ ဒါဟာ ေသာၾကာေစ်း ျမင္ကြင္းပါ။ အေသးစိတ္ ၾကည့္ခ်င္ ၀ယ္ခ်င္ စားခ်င္ ခံစားခ်င္ရင္ေတာ့ ေသာၾကာေန႔ ခ်င္းမုိင္မွာ ရိွမွ ျဖစ္မယ္ေနာ္။

Read More

Chiang Mai Sunday

ခ်င္းမုိင္ တနဂၤေႏြ
ဇာနည္၀င္း

ခ်င္းမုိင္ၿမိဳ႕ကုိ တနဂၤေႏြေန႔မွာ ေရာက္လာရင္ မသြားမျဖစ္ သြားရမယ့္ ေနရာကေတာ့ တနဂၤေႏြေစ်း ျဖစ္ပါတယ္။ တနဂၤေႏြတုိင္း ညေန ၄ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ကေန သန္းေခါင္နီးတ့ဲအထိ ဖြင့္တ့ဲ ၾကည့္ခ်င္ေစ်းပါပဲ။
ေရွးတုန္းက ျမန္မာေတြ ၀င္တုိက္ခ့ဲတ့ဲ ဇင္းမယ္ၿမိဳ႕ ဒီကေန႔အေခၚ ခ်င္းမုိင္ၿမိဳ႕မွာ က်ဳံးတခု ရိွတယ္။ မႏၱေလးက်ဳံးလုိမ်ဳိးေပါ့။ ရန္သူ အလြယ္တကူ မ၀င္ႏုိင္ေအာင္ ေရတထပ္၊ ၿမိဳ႕ရုိးတထပ္ ကာထားတာ။ ခုေတာ့ ဒီအရံအတားေတြက ေရွးျဖစ္ေဟာင္း ေအာက္ေမ့ဖြယ္ သုိ႔မဟုတ္ ေႏွာင္းလူေတြနဲ႔ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ေတြကုိ ျပသစရာ ရုိးရာ အေငြ႔အသက္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။
ၿမိဳ႕ရုိး ဂိတ္တံခါးေတြထဲက Thapae (ထပ္ဖယ္) ဂိတ္တံခါးကေန အစျပဳတ့ဲ တနဂၤေႏြေစ်းဟာ
က်ဳံးထဲက Ratchadamnoen လုိ႔ ေခၚတ့ဲ လမ္းမႀကီးတေလွ်ာက္ ရွည္လ်ားတဲ့ ေစ်းႀကီးပါ။
ေစ်းကုိ ေျမပုံဆဲြလုိက္ရင္ ငါးတေကာင္ရဲ႕ အရုိးစုကုိ ေဘးတုိက္ျမင္ရသလုိ ျဖစ္ေနမလားပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ လမ္းသြယ္ေလးေတြထဲပါ ဆုိင္ေလးေတြ တုိးခ်ဲ႕ေနၾကလုိ႔ပါ။ ကဲ - ေျပာေနၾကာတယ္၊ သြားၾကစုိ႔ - - ။

ေဒသထြက္ ရုိးရာပစၥည္း၊ လက္မႈပစၥည္းေတြ ရိွသလုိ ေစ်းတကာမွာ ေတြ႔ႏုိင္တ့ဲ ပစၥည္းေတြလည္း ေတြ႔ရမွာပါ။ အပ်င္းေျပပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ကုိယ့္အိမ္မွာ အလွဆင္ဖုိ႔ သုိ႔မဟုတ္တဦးတေယာက္ကုိ လက္ေဆာင္ေပးဖုိ႔ သြားသင့္တ့ဲ ေစ်း ဆုိပါစုိ႔။ အေပၚက ပုေလြဆရာဓာတ္ပုံက သက္တမ္း ၄ ႏွစ္ ရိွၿပီ။ သူ႔ဆုိင္က ရုိးရာပစၥည္းေတြ ေရာင္းတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူကုိယ္တုိင္လည္း ရုိးရာ၀တ္စုံ၊ ရုိးရာတူရိယာနဲ႔ေပါ့။ ဦးထုပ္ကလည္း ရုိးရာလုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္၊ ေရွးတုန္းက ထုိင္းေတြ ဒီလုိမ်ဳိး ဦးထုပ္ေဆာင္းၾကတာ ဓာတ္ပုံေတြမွာ ေတြ႔ဖူးတယ္။

ဒီေစ်းကုိ က်ေနာ္ ၆ လ တႀကိမ္ေလာက္ ေရာက္ျဖစ္တယ္။ ေရာက္တုိင္း ဒီ ပုေလြဆရာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ ေစ်းကြက္သေဘာအရ အေရာင္းသြက္ေအာင္ ေဖ်ာ္ေျဖေရးအစီအစဥ္ကုိ ကုိယ္တုိင္ တင္ဆက္ေနပုံပါပဲ။ ဒီေဒသရဲ႕ အတီး အမႈတ္ အက အခုန္ေတြလည္း ရိွတယ္။ တဦးခ်င္း ျဖစ္ေစ အုပ္စုလုိက္ ျဖစ္ေစ ကခုန္တီးမႈတ္ၾကတယ္။ အလွဴေငြ ထည့္ႏုိင္တယ္။
ေစ်း ဘယ္က အစျပဳသလဲ ဆုိေတာ့ ထပ္ဖယ္ဂိတ္ကေန အစျပဳတာေပါ့။ တကၠစီ ငွားမယ္ ဆုိရင္ "ပုိင္ ပတူး ထပ္ဖယ္" (ထပ္ဖယ္ဂိတ္ကုိ သြားမယ္) လုိ႔သာ ေျပာလုိက္ပါ။ ေရာက္မွာပါ။ အေပၚမွာ ျမင္ရတ့ဲပုံက ညေန ၅ နာရီ မထုိးခင္ ျဖစ္မယ္။ လူမစည္ေသးဘူး။ အလင္းေရာင္လည္း အျပည့္။ ၿမိဳ႕ရုိးေပၚတက္ၿပီး ဓာတ္ပုံရုိက္ရင္ေတာ့ အေပၚစီးျမင္ကြင္းကုိ မွတ္တမ္းတင္ႏုိင္မယ္။ ခုေတာ့ ေပးမတက္ေတာ့ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲေတာ့ မသိ။ အေပၚတက္တ့ဲ အုတ္ေလွခါးကုိ ပိတ္ထားတယ္။

ဒီေစ်းဟာ မိတ္ေဆြေတြ ဆုံတ့ဲေနရာလည္း ျဖစ္တယ္။ ဆုံၿပီးေတာ့ အုပ္စုလုိက္ ေစ်းတန္းေလွ်ာက္ လမ္းသလားၾကတယ္။ ေစ်း၀ယ္ၾကတယ္။ ျပည္တြင္းျပည္ပခရီးသည္ေတြ၊ ေဒသခံေတြကုိ စည္စည္ကားကား ေတြ႔ရမယ္။ တုိးေ၀ွ႔သြားလာတာမ်ဳိး မႏွစ္သက္ဘူး ဆုိရင္ေတာ့ ေစာေစာသြားတာ ေကာင္းမယ္။ ေမွာင္ၿပီဆုိရင္ တုိးေ၀ွ႔ရၿပီ။ တခြန္းဆုိင္ေတြလည္း ရိွတယ္။ ေစ်းဆစ္လုိသူေတြ စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ထင္ပါရဲ႕ တခ်ဳိ႕ဆုိင္ေတြက ပစၥည္းေတြကုိ ေစ်းႏႈန္းကပ္မထားဘူး။ အၿမဲတမ္း အေရာင္းသြက္၊ တန္းစီေစာင့္ေနရတ့ဲ ဆုိင္ေတြကေတာ့ စားစရာ ေရာင္းတ့ဲဆုိင္ေတြပါပဲ။

ေရွးေဟာင္းပစၥည္း အစစ္၊ အတု ေရာင္းတာေတြလည္း ေတြ႔ရမယ္။ ေစ်းတန္းေဘးမွာ အႏွိပ္ဆုိင္ေတြလည္း ရိွတယ္။ အဲဒါက တကယ္ႏွိပ္တာေနာ္၊ ပုံမွာ ေတြ႔ရတ့ဲအတုိင္းပါပဲ။ ခ်င္းမုိင္ၿမိဳ႕ ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာေတာ့ အႏွိပ္ခန္းဗန္းျပၿပီး ျပည့္တန္ဆာ လုပ္ငန္း လုပ္တာေတြလည္း ရိွႏုိင္ပါတယ္။ ကမၻာ့ေရွးအက်ဆုံး အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းလုပ္ငန္းဟာ ဒီေခတ္မွာေတာ့ ဥပေဒျပဳသူ အမ်ားစုက ခြင့္မျပဳတာမုိ႔ တျခားဆုိင္းဘုတ္ေတြ တင္ထားရေပတာေပါ့ဗ်ာ။ ကဲ - လုိရင္းကုိ ျပန္သြားရရင္-

၆ နာရီဆုိ ေစ်းတန္းေလွ်ာက္တ့ဲသူေတြ လမ္းမေလွ်ာက္ၾကေတာ့ဘးူး၊ ေရာက္ေနတ့ဲ ေနရာမွာ မလႈပ္မယွက္ ရုတ္တရက္ ရပ္လုိက္တာ ေတြ႔လိမ့္မယ္။ ဒါဆုိ ခင္ဗ်ားလည္း ရပ္လုိက္ေပေတာ့။ ညေန ၆ နာရီ ဆုိတာ ေရဒီယုိ တီဗီ လမ္းဆုံလမ္းခြတေနရာ စသျဖင့္တုိ႔ကေန ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္း လာတ့ဲအခ်ိန္ဗ်။ သူမ်ားရပ္သလုိ ရပ္လုိက္ပါ။ ျမန္မာျပည္ ရုပ္ရွင္ရုံထဲမွာ ဇာတ္ကားမျပခင္ မတ္တပ္ရပ္သလုိေပါ့ဗ်ာ။ မရပ္လုိ႔ မရဘူးလား ဆုိေတာ့ အင္း - ရပါတယ္၊ လုိက္ဖမ္းမယ့္သူမွ မရိွဘဲ။ ဒီအခ်ိန္မွာ စကၠန္႔ သုံးဆယ္ေလာက္ (ထင္တယ္) ရပ္လုိက္တာ အပမ္းမႀကီးပါဘူး။ ကုိယ္ေရာက္တ့ဲေနရာက ဥပေဒကုိ လုိက္နာတယ္ ဆုိပါေတာ့ဗ်ာ။ ဒါက ေစ်းထဲမွာမုိ႔ပါ။ လူမစည္တ့ဲ တျခား လမ္းေတြမွာဆုိ ၆ နာရီထုိးရင္ ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းသံ ၾကားခ်င္မွ ၾကားရတာ။ သုိ႔ကလုိ ေနရာမ်ဳိးမွာဆုိ ရပ္စရာ မလုိပါဘူး။

ပန္းခ်ီဆဲြတာ စိတ္၀င္စားရင္ေတာ့ လက္စြမ္းျပႏုိင္၊ လက္ေဆာ့ႏုိင္ေအာင္လည္း ေစ်းလယ္ေခါင္မွာ အက်ဳိးေဆာင္ေပးသူေတြ ရိွတယ္။ မလႈပ္မယွက္ ကုိယ္ဟန္ျပေနသူက ကင္းဗတ္စ ဆုိပါစုိ႔။ ခင္ဗ်ားက ပန္းခ်ီဆရာ တဒဂၤ ျဖစ္ႏုိင္ေပတာေပါ့။


ကင္းဗတ္စ လူသားရဲ႕ ေရွ႕မွာ စုတ္တံေတြ ေဆးေတြ ခ်ထားတယ္။ ပန္းခ်ီဆဲြၿပီးရင္ေတာ့ အလွဴေငြ အဆင္ေျပသေလာက္ ထည့္လုိက္ေပေတာ့။

ပန္းခ်ီမဆဲြခ်င္ဘူး၊ ဆဲြၿပီးသား ၀ယ္မယ္ဆုိရင္လည္း ရပါတယ္။ ပန္းခ်ီကားေတြ လမ္းေဘးခ်ေရာင္းေနတာ ေတြ႔ရမယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပုံတူေတာင္ ေတြ႔ရႏုိင္တယ္။ ဟင့္အင္း - မႀကိဳက္ဘူး၊ ရယ္ဒီမိတ္ပန္းခ်ီကားေတြ မႀကဳိက္ဘူး၊ ကုိယ့္ပန္းခ်ီကား မရိွဘူးလား ဆုိေတာ့ ရိွႏုိင္တာေပါ့။ လူ႔အလုိ နတ္မလုိက္ႏုိင္ေပမယ့္ ဒီတခါ ပန္းခ်ီဆရာကေတာ့ လုိက္ႏုိင္ပါတယ္။ ေအာက္ကပုံ ၾကည့္ပါဦး။

ကဲ - ၁၅ မိနစ္၊ မိနစ္ ၂၀ အခ်ိန္ေပး၊ ဆုိက္ေပးလုိက္တာနဲ႔ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ပုံတူပန္းခ်ီ ရပါၿပီ။ ပုံတူ အဆုံးသတ္ၿပီးတ့ဲအခါ ပန္းခ်ီဆရာကုိလည္း ၅ ေဒၚလာ (ဘတ္ ၁၅၀) ထက္ မနည္း ေပးသင့္ပါတယ္။ ဒါပဲဗ်ဳိ႕၊ တနဂၤေႏြေစ်းမွာ ေတြ႔ၾကမယ္ေလ။

Read More

ခ်င္းမိုင္ျမိဳ ့အခ်က္အလက္မ်ား

တည္ရွိရာႏုိင္ငံ		ထုိင္းႏုိင္ငံ ေျမာက္ပိုင္း၊ ဒုတိယျမိဳ ့ ေတာ္၊ ခရိုင္ျမိဳ႕ ့ ျဖစ္တယ္။ ၂၅ ျမိဳ ့နယ္ရိွတယ္။
စတင္တည္ခဲ့တဲ့ႏွစ္		၁၂၉၆ ခုႏွစ္မွာ သီးျခားႏိုင္ငံအျဖစ္ မန္းရိုင္း ေစာ္ဘြားမင္းက စတင္ တည္ေထာင္တယ္။
အက်ယ္အ၀န္း		၂၀၁၀၇ စတုရန္းကီလိုမီတာ
လူဦးေရ		၁ ဒသမ ၆၇ သန္းေက်ာ္
ဖုန္းကုတ္		ခ်င္းမိုင္အ၀င္ +66-053 (landline) +66-8 (mobile) ထိုင္းမွ အျခားႏိုင္ငံသို ့ 009+ , 001+
ဘာသာစကား		ေျမာက္ပိုင္း ရွမ္းစကား
ကုိးကြယ္ဘာသာ		ဗုဒၶဘာသာ
လည္စရာပတ္စရာမ်ား		ခ်င္းမိုင္းျမိဳ ့ ရိုးက်ဳံးပတ္ပတ္လည္၊ အင္းထႏြန္းေတာင္ေပၚဘုရား၊ ဒိြဳင္းစူေထ့ပ္ေတာင္ေပၚ၊ ဗန္ဒါ၀က္၀ံတိရိစာ ၦန္ရံု၊
(ေစ်း၀ယ္စရာ)		ႏိုက္ဘဇားေစ်း၊
ကားဂိတ္	ဗန္ေကာက္မွ ခ်င္းမိုင္အသြား	ေမာ္ခ်စ္ကားဂိတ္မွာ စီးရပါတယ္။ ဖုန္းနံပတ္ 02-9362841- 48 / 02-9362852-66 လိုင္းခဲြ 442, 311
	ခရီးအကြာအေ၀း	၇၁၃ ကီလိုမီတာ။
	ၾကာျမင့္ခ်ိန္	၉ နာရီ မွ ၁၀ နာရီ အထိၾကာျမင့္တယ္။
	ကားခႏွင့္ ဗန္ေကာက္မွစထြက္ခ်ိန္	ဗီြအိုင္ပီ ဘတ္စ္ကား ၈၀၆ ဘတ္ နံနက္ ၉ နာရီ ည ၈ နာရီ (၁၁.၂.၂၀၁၀ အခ်က္အလက္)
		ေလေအးစက္(၁) ၅၁၈ ဘတ္ ည ၉ နာရီ ၄၅ မိနစ္ (၁၁.၂.၂၀၁၀ အခ်က္အလက္)

ဘန္ေကာက္ ေမာ္ခ်စ္ကားဂိတ္ေျမပံု

Read More

Chiang Mai, Thailand

ခ်င္းမုိင္က ျမန္မာဆုိင္တခ်ဳိ႕
ဇာနည္၀င္း

ခ်င္းမုိင္ၿမိဳ႕မွာ ျမန္မာျပည္သားေတြ၊ ျမန္မာႏြယ္ဖြားေတြ ဘယ္ေလာက္ ရိွသလဲ။ အင္း - ဒါကေတာ့ ဘယ္သူမွ မေျဖႏုိင္တ့ဲ ေမးခြန္း ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ေရႊေတြ မ်ားလြန္းလုိ႔ ေရႊေတြရဲ႕ အသုံးပစၥည္းေတြ ရႏုိင္တ့ဲဆုိင္ေတြေတာင္ အမ်ားအျပား ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ကဲ - အဲဒီထဲက တေနရာကုိ သြားၾကည့္ၾကစုိ႔ရဲ႕။အေပၚကပုံမွာ ျမင္ရတာကေတာ့ ၿမိဳ႕လယ္က ၀ပ္ပါေပါက္ လုိ႔ ေခၚတ့ဲ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ေနာက္ေက်ာဘက္က လမ္းၾကားတခု ျမင္ကြင္းပါ။ ဒီလမ္းထဲမွာ ျမန္မာျပည္ထုတ္ ပစၥည္းေတြတင္ထားတ့ဲ အေရာင္းဆုိင္တခ်ဳိ႕ ရိွပါတယ္။ ေခါက္ဆဲြဆုိင္ေတြလည္း ရိွပါတယ္။ က်ေနာ္ စားေနက် ဆုိင္ကေတာ့ စေလာင္းအနီေရာင္ တပ္ထားတ့ဲ ရွမ္းေခါက္ဆဲြဆုိင္ပါပဲ။ ေစ်းကေတာ့ သိပ္ေပါတယ္။ ေခါက္ဆဲြတပဲြ ၁၅ ဘတ္။ တုိဟူးေႏြး တပဲြ ၁၅ ဘတ္။ တမ်ဳိးတပဲြစားရင္ ဘတ္ ၃၀ ပဲ က်တယ္။ ၁ ေဒၚလာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီဆုိင္နဲ႔ကပ္လ်က္ဆုိင္ (ဒီဘက္ကဆုိင္) မွာလည္း ဒီေစ်းပါပဲ။ ဆုိင္က နာမည္ေတြ မရိွေတာ့ သုိ႔ကလုိပဲ ညႊန္းရေတာ့မယ္ း)

အဲဒီဆုိင္ရဲ႕ဟုိဘက္ကဆုိင္မွာ ဆုိရင္ ဘီယာ၊ ေတာအရက္တုိ႔ပါ ရႏုိင္တယ္။ စားပဲြေတြ ထုိင္ခုံေတြကအစ၊ စားစရာအလယ္၊ စားသုံးသူေတြအဆုံး ျမန္မာရနံ႔ ရိွတယ္လုိ႔ ကာတြန္း ကုိဟန္ေလးက က်ေနာ္နဲ႔အတူသြားတုန္းက မွတ္ခ်က္ခ်ဖူးတယ္။ သူ႔စကား အတိအက်ကေတာ့ "ဒီဆုိင္မွာ ထုိင္ရတာ ရွမ္းျပည္ကုိ ျပန္ေရာက္သြားသလုိပဲကြာ" တ့ဲ။ ဒီဆုိင္မွာ အစားအစာ ပုိေစ်းေပါတယ္။ ေခါက္ဆဲြ တပဲြ ၁၀ ဘတ္ ခင္ဗ်။ ၁၀ ဘတ္တန္ေခါက္ဆဲြ ဆုိေတာ့လည္း ၁၀ ဘတ္တန္ အရသာပဲ ထြက္ပါတယ္။

ဆုိင္ေတြက လမ္းၾကားထဲမွာ ဆုိေတာ့ ကား ဆုိင္ကယ္ ရပ္စရာ သီးသန္႔ ေနရာ မရိွပါ။ စားသုံးသူတခ်ဳိ႕က ေဘးနားက အိမ္ေတြမွာ ပိတ္ၿပီး ရပ္ၾကပုံရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္ေရွ႕ေတြမွာ "ျခံတခါးေရွ႕ ယာဥ္ပိတ္မရပ္ရ" ဆုိျပီး ေရးထားတယ္လုိ႔ ယူဆရတ့ဲ ဆုိင္းဘုတ္ေလးေတြ ခ်ိတ္ထားတယ္။ ထုိင္းဘာသာ၊ ရွမ္းဘာသာနဲ႔ေတြ႔ရလိမ့္မယ္။ ကြမ္းတံေတြး မေထြးရလုိ႔ ေရးတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ေပတာေပါ့ း)

အေရာင္းဆုိင္ေတြမွာေတာ့ မီးဖုိေဆာင္သုံး၊ ရုိးရာေဆး၀ါး၊ လူသုံးကုန္ စသျဖင့္ ၀ယ္ႏုိင္တယ္။ ဆုိင္ရွင္မ်ားက ျမန္မာစကားကုိ သုံးေလ့မရိွဘူး။ သုိ႔ေသာ္လည္း ျမန္မာစကားကုိ ရွင္းရွင္း၊ ျဖည္းျဖည္း ေျပာရင္ နားလည္ၾကပါတယ္။ ေခါက္ဆဲြ အသုတ္ ၁ ပဲြ၊ အရည္နဲ႔ ၂ ပဲြ၊ မုန္ညွင္းခ်ဥ္ ထပ္ထည့္ေပးဦး။ ဘယ္ေလာက္က်သလဲ စသျဖင့္ ဆုိင္သုံးစကားေတြေပါ့ဗ်ာ။ ေစ်းသည္အမ်ားစုက ျမန္မာလုိ ျပန္မေျပာႏုိင္ၾကဘူး။ အဂၤလိပ္လုိလည္း မေျပာဘူး။ သူတုိ႔က ထုိင္းလုိေျပာမယ္၊ မိခင္စကား ရွမ္းလုိ ေျပာမယ္။
ဆုိင္ေတြမွာ စာအုပ္ေတြလည္း ရိွပါ့။ သုိ႔ေသာ္လည္း ရွမ္းစာအုပ္ေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ ဖတ္တတ္ရင္ ၀ယ္ေပါ့ဗ်ာ။ အေပၚကပုံမွာ ျမင္ရတာကေတာ့ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔၏ကာတြန္းဆရာ ဟန္ေလး ပါပဲ။

ရွမ္းေခါက္ဆဲြ စားဖုိ႔ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေခ်ာင္းဆုိးေပ်ာက္ေဆး၊ ရယ္ဒီမိတ္သနပ္ခါး၊ ေဆးေပါ့လိပ္ ဘာပဲ၀ယ္ခ်င္ ၀ယ္ခ်င္ သြားဦးမွ ဆုိရင္ေတာ့ အေပၚက ေျမပုံကုိသာ ေဆာင္ထားပါေလ။
က်ဳံးေဒါင့္က ၀ပ္ပါေပါက္ (Wat Pa Pao) ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ဆုိရင္ ေဒသခံေတြ သိမွာပါ။ ေက်ာင္းေနာက္ဘက္က Ban Silp Tutor လုိ႔ ေရးထားတ့ဲ ေနရာဟာ အဲဒီဆုိင္ေတြ ရိွတ့ဲ လမ္းပါပဲ။ အဲဒါက လမ္းနာမည္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။

အဲဒီေနရာကုိ မ်က္စိထဲ ျမင္ေအာင္ ေျပာရရင္ က်ဳံးေထာင့္မွာ ရိွတယ္ဗ်ာ။ ေလယာဥ္ကြင္းနဲ႔အေ၀းေျပးဘတ္စ္ကားဂိတ္ရဲ႕ အလယ္ေလာက္မွာ ရိွတယ္လုိ႔ ေျပာရင္ ခ်င္းမုိင္ေရာက္ဖူးသူမ်ားက ဘယ္ေလာက္ေ၀းတယ္ ဆုိတာကုိ ခန္႔မွန္းႏုိင္မယ္ ထင္ပါရဲ႕။

ျမိဳ႕ထဲက Central ကုန္တုိက္ေရွ႕က လမ္းအတုိင္းသြားရင္ အဲဒီဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကုိ ေရာက္ပါတယ္။ ကဲ - သြားေပေတာ့၊ စားေပေတာ့ဗ်ာ။ ေခါက္ဆဲြဆုိင္မွာ တုိ႔ဟူးေၾကာ္၊ မုန္႔လက္ေကာက္ တုိ႔လည္း ရိွတတ္ပါတယ္။ ။

Read More

စကၤာပူၿမိဳ႕အခ်က္အလက္

-->

တည္ရွိရာႏုိင္ငံ	စကၤပူကၽြန္းၿမိဳ႕ႏုိင္ငံ၊ ၁၈၁၉ မွာျမိဳ႕တည္၊ ၁၉၆၃ မွာ ၿဗိတိသွ်ေအာက္ကလြတ္၊ ၆၅ မွာ မေလးရွားနဲ႔ခြဲ။
အက်ယ္အ၀န္း	၂၅၅ စတုရန္းမုိင္
လူဦးေရ	၄ ၉၀၀ ၀၀၀
အခ်ိန္ဇုန္	GMT +8 (ျမန္မာထက္ ၁ နာရီခြဲေစာ)
ဖုန္းကုတ္	+65-6, 65-3 (landline) +65-9, 65-8 (mobile)
ဘာသာစကား	အဂၤလိပ္ (Singlish)၊ မေလး၊ မန္ဒရင္းတရုတ္၊ တမီလ္
ကုိးကြယ္ဘာသာ	ဗုဒၶဘာသာ၊ အစၥလမ္၊ ခရစ္ယံ၊ တာအုိ
သုံးစြဲေငြ	စကၤပူေဒၚလာ (၁ ေဒၚလာ = ပွ်မ္းမွ် ၇၀၀-၈၅၀ က်ပ္)
အင္တာနက္ဒုိမိန္း	.sg
၀က္ဘ္ဆုိက္	www.singapore.gov.sg

Read More

ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ေတာ္အခ်က္အလက္မ်ား

တည္ရွိရာႏုိင္ငံ	ထုိင္းႏုိင္ငံၿမိဳ႕ေတာ္၊ အႀကီးဆုံးၿမိဳ႕၊ ႏုိင္ငံအလယ္ပုိင္း၊ Krung Thep ဟုလည္းေခၚ၊ အယုဒၶယက်ဆုံးျပီးေနာက္ ၁၇၆၈ မွာ ျမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္လာ။
အက်ယ္အ၀န္း	၆၀၅ စတုရန္းမုိင္
လူဦးေရ	၉,၁၀၀,၀၀၀
အခ်ိန္ဇုန္	GMT +7 (ျမန္မာထက္နာရီ၀က္ေနာက္က်)
ဖုန္းကုတ္	ထိုင္းအ၀င္ +66-2 (landline) +66-8 (mobile) ထိုင္းမွ အျခားႏိုင္ငံသို ့ 009+ , 001+
ဘာသာစကား	ထုိင္း
ကုိးကြယ္ဘာသာ	ဗုဒၶဘာသာ
သုံးစြဲေငြ	ဘတ္ (တစ္ဘတ္ = ပွ်မ္းမွ် ၃၀-၃၅ က်ပ္)
အင္တာနက္ဒုိမိန္း	.th
၀က္ဘ္ဆုိက္	http://city.bangkok.go.th/
လည္စရာပတ္စရာမ်ား
(ဘုရားမ်ား)	ျမဘုရားနဲ႔နန္းေတာ္၊ ေရႊေတာင္ကုန္းဘုရား၊ ၀ပ္ပုိ ေလ်ွာင္းေတာ္မူ၊ ၀ပ္အာရြန္ဘုရား၊
(စိတ္၀င္စားဖြယ္)	ဘုိင္းရြတ္တာ၀ါ (ဘန္ေကာက္အျမင့္ဆုံး ၈၃ ထပ္တုိက္)၊ ဒူးဆစ္တိရစၦာန္ရုံ၊ ျပတုိက္၊
(ေစ်း၀ယ္စရာ)	- MBK မာဘြန္ခေရာင္း (မုိဘုိင္းဖုန္း၊ အ၀တ္၊ ဖန္စီ) - Siam (တံဆိပ္ေကာင္းတဲ့အ၀တ္အထည္၊ အသုံးအေဆာင္) - ပရာ့တူနမ္ (ပတူနမ္) ပလက္တီနမ္ (ေစ်းသင့္သည့္ ထုိင္းလုပ္ အ၀တ္မ်ား) - Victory Monument (အနုစာ၀ရီ) (ထုိင္းလုပ္ လမ္းေဘး အ၀တ္ ေစ်းတန္း) - က်တူးက်တ္ (weekend မွာဖြင့္တဲ့ ေစ်းေပါေပါအ၀တ္အထည္ေစ်း) - Central World Plaza (အ၀တ္အထည္အသုံးအေဆာင္) - BIG C စူပါမားကတ္နဲ႔ အသုံးအေဆာင္ - Tesco Lotus စူပါမားကတ္နဲ႔ အသုံးအေဆာင္ - 7 Eleven (မီနီမတ္ - ေနရာတုိင္းမွာရွိ)

ကားဂိတ္	ဗန္ေကာက္ျမိဳ ့ျပင္အနီးတ၀ိုက္	အႏုစာ၀ရီး ပတ္ပတ္လည္မွာ ဗဲန္ကား(ေပါင္မုန္ ့ ကား) ေတြကို စီးႏိုင္တယ္။
	စင္က်ဴရီကုန္တိုက္ကားဂိတ္ (ဘီတီအက္စ္ ေကာင္းကင္ရထား အႏုစာ၀ရီး စေတရွင္)	ဖတ္ထယား၊ ဟြာဟင္၊ ကန္က်နာ့ဘူရီ၊ နေခါန္းပထုမ္၊ ရေယာင္း၊ ရတ္ခ်္ဘူးရီး၊ ေဖ့တ္ခ်္ဘူးရီၤး၊ ပတ္ထံုးခ်ဳိင္း၊ဘန္ေကာက္ တကၠသိုလ္။
	အႏုစာ၀ရီးကားဂိတ္ (ဟိုင္းေ၀းမိုးပ်ံတံတားေအာက္)	မဟာခ်ဳိင္း၊ မူးယန္းေထာင္းဌားနီး။
	အႏုစာ၀ရီးကားဂိတ္ (စင္တာပြိဳင့္ကုန္တိုက္ေဘး)	အယုဒၶယျမိဳ ့၊ ဘန္းပအင္းျမိဳ ့၊ ထမ္းမစတ္တကၠသုိလ္ (ရန္းစစ္) မ်ားသို ့
	ေမာ္ခ်စ္ကားဂိတ္ (ထိုင္းေျမာက္းပိုင္း)	မဲေဆာက္၊ တာ့ခ္၊ နေခါန္းစ၀မ္၊ ခ်င္းမိုင္၊ ခ်င္းရိုင္း၊ မဲ့ဆိုင္း၊ လမ္းပန္း အစရိွတဲ့ျမိဳ ့ မ်ားသို ့
	ေမာ္ခ်စ္ကားဂိတ္ (ထိုင္းအေရွ ့ေျမာက္ပိုင္း - အီစန္ အရပ္ )	လြိဳင္းေအ့က္၊ ေခါန္းကဲန္၊ ေနာင္ခုိင္း အစရိွတဲ့ျမိဳ ့ မ်ားသို ့
	ေအ့က္ကမိုင္ ကားဂိတ္ (စူခုမ္၀စ္လမ္း) (ထိုင္းအေရွ ့ပိုင္း)	ရေယာင္း၊ က်န္းထ့ါဘူးရီး၊ တရာတ္ အစရိွတဲ့ျမိဳ ့ မ်ားသို ့
	စိုင္တိုက္မိုင္ကားဂိတ္ (ထိုင္းေတာင္ပိုင္း)	ဖူးေကတ္၊ ရေနာင္း၊ ခ်ဳမ္းေဖါန္း၊ ပရာ့ခြ်(ပ္)၊ မေလးရွားနယ္စပ္ျမိဳ ့မ်ားအထိနဲ ့ ကန္ခ်နာ့ဘူးရီ၊ စန္ခရာ့ဘူးရီ အစရိွသည့္ျမိဳ ့ မ်ားသို ့သြားႏိုင္တယ္။

Read More